به گزارش خبرنگار اخبار داخلی دفاعپرس، امام خمینی (ره) مبارزات خود را از سال ۱۳۴۲ هجری شمسی با رژیم استبدادی شاه و مداخلات آمریکا در ایران آغاز کردند و سرانجام توسط رژیم شاه به ترکیه و سپس به عراق تبعید شدند.
امام خمینی (ره) در مدت سیزده سال تبعید در عراق، علاوه بر تربیت شاگردان بسیار، به افشاگری ماهیت فاسد رژیم شاه و مطامع نامشروع آمریکا در ایران پرداختند و با صدور اعلامیههای روشنگر، زمینههای پیروزی انقلاب اسلامی را فراهم کردند.
سرانجام پس از اوجگیری مبارزه و هجرت امام به فرانسه و سپس بازگشت شکوهمندانه ایشان به ایران، انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷ هجری شمسی به پیروزی نهایی رسید.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، با وجود توطئههای قدرتها و دشمنان داخلی و خارجی انقلاب از جمله جنگ تحمیلی رژیم بعث عراق علیه ایران، امام خمینی (ره) در شرایط سخت و دشوار آن دوره، مردم ایران را با درایت و شجاعت، رهبری کردند.
امام خمینى هـدفها و آرمانها و هـر آنچه را که مـىبایــست ابـلاغ کنـد، گفته بـود و در عمـل نیز تـمام هستیـش را بـراى تحقق هـمان هـدفها بـکار گرفته بـود.
اینک در آستـانه نیمه خـرداد سـال ۱۳۶۸ خـود را آماده ملاقات عزیزى مى کرد که تمام عمرش را براى جلب رضاى او صرف کرده بـود و قامتش جز در بـرابـر او، در مـقابل هیچ قدرتى خـم نشده، و چشـمانش جز براى او گریه نکرده بـود.
حبیب به محبوب رسید
سرودههاى عارفانهاش همه حاکى از درد فـراق و بیان عطـش لحظه وصال محبوب بـود؛ و اینک ایـن لحظه شکـوهمنـد بـراى او، و جانــکاه و تحمل ناپذیر بـراى پیروانـش، فـرا مـى رسید. او خـود در وصیتنامه اش نـوشـته است: با دلى آرام و قلبـى مطمئن و روحى شاد و ضمیرى امیدوار به فضل خدا از خدمت خـواهران و برادران مرخص و به سـوى جایگاه ابــدى سفر مى کنـم و به دعاى خیر شما احتیاج مبرم دارم و از خداى رحمن و رحیـم مى خـواهـم که عذرم را در کوتاهى خدمت و قصـور و تقصیر بپذیـرد و از مـلت امـیدوارم که عذرم را در کـوتاهىها و قصـور و تقصیـرها بـپذیـرنـد و بـا قــدرت و تصمیـم و اراده بــه پیش بروند.
ساعت ۲۰ / ۲۲ بعداز ظهر روز شنبه سیزدهـم خـرداد ماه سـال ۱۳۶۸ لحظه وصال بـود. قــلبـى از کار ایستـاد که میلیـونها قلــب را بـه نور خدا و معنـویت احـیا کرده بـود.
به وسیله دوربین مخفـىاى که تـوسط دوستان امــام در بیمارستان نصب شده بـود روزهاى بیمارى و جریان عمل و لحظه لقاى حق ضبط شده است. وقتى که گوشههایـى از حالات معنوى و آرامـش امام در ایـن ایـام از تلویزیون پخـش شـد غوغایى در دلها بر افکند که وصف آن جــز با بودن در آن فضا ممکـن نیست. لبها دائمـا به ذکـر خـدا در حـرکت بود.
در آخرین شب زندگى و در حالى که چند عمل جراحى سخت و طولانى درسن ۸۷ سالگى تحمل کرده بود و در حالیکه چندیـن سرم به دستهاى مبارکـش وصل بـود نافله شب مىخـواند و قـرآن تلاوت مـىکرد. در ساعات آخر، طمانینه و آرامشى ملکـوتـى داشـت و مـرتبا شـهادت بـه وحـدانیت خـدا و رسالت پیـامبـر اکرم (ص) را زمـزمه مـىکـرد و بـا چنیـن حــالتى بـود که روحـش به ملکـوت اعلى پرواز کرد. وقتى که خبر رحلت امــام منتشر شـد، گـویـى زلزلهاى عظیـم رخ داده است، بغضها تـرکیـد و سرتاسر ایران و همـه کانـونهایـى کـه در جـهان بـا نام و پیام امام خمینـى آشـنا بـودنـد یــکپارچه گـریستند و بـر سر و سینه زدنـد. هیچ قلـم و بیـانـى قـادر نیست ابعاد حـادثه را و امواج احساسات غیر قابل کنترل مردم را در آن روزها تـوصیف کند.
گزارش از امیر قشقایی
انتهای پیام/341