به گزارش دفاع‌پرس از اهواز، شهید «رحمان ابراهیمی» سوم خرداد 1341، در شهرستان دزفول به دنيا آمد. پدرش حسين كارمند بود و مادرش «گل» نام داشت.
رحمان تا پايان دوره راهنمايی درس خواند و همزمان نیز كشاورزی می کرد سپس از سوی بسيج در جبهه حضور يافت.
ابراهیمی بيست و هفتم اسفند 1363، در هورالهويزه بر اثر اصابت تركش گلوله توپ به شهادت رسيد. پیكر وی مدت ها در منطقه بر جای ماند و سال 1373 پس از تفحص، در بهشت زهرای شهرستان انديمشك به خاك سپرده شد.
در متن وصیت نامه شهید «رحمان ابراهیمی» آمده است؛
با سلام به ولی عصر (عج) و نائب برحقش خمينی عزيز، اينك كه من عازم جبهه حق عليه باطل می باشم و بعد از پنج سال جنگ تحميلی پا به عرصه پيكار با مشركان و دشمنان قسم خورده اسلام نموده ام راضی به رضای حق تعالی هستم و آنچه را خدا خواهد پذيرا می باشم. اگر شهادت نصيبم گرديد پس چه سعادت بزرگی و اگر غير اين بود باز راضی ام به رضای پروردگار.
سال ها بود چهره كثيف طاغوت آريا مهری نور پرتو افكن و سعادت بخش اسلام را بر اين كشور سياه كرده بود اكنون ديگر دين خدا حاكم است و دين خدا تاريخ ساز می خواهد، مبازره می خواهد، انسان هايی الهی می خواهد، بايد رفت و به دنيا و دنيائيان فهماند عاشق خدا شدن هر انسانی را می طلبد. تنها انسان هائی را می طلبد كه با نيت خالص و با قلبی سرشار از ايمان و عشق به امام خود وارد صحنه پيكار می شوند و محققاً هر نفسی شربت مرگ را می چشد چه بهتر اين مرگ به خاطر خدا و برای ياری دين خدا باشد.
خانواده عزيز، بايد مرا ببخشيد از اينكه موقع رفتن به جبهه شما را مطلع نكردم شايد به فكر شما خطور كند حتما بخاطر مسائلی و يا به خاطر اينكه ناراحتی از شما داشته ام، آمده ام ولی بدانيد تنها هدف و منظور من از اين كه به جبهه رفتم لبيك گفتن به پيام امام امت بود كه فرمودند: جبهه ها را خالی نگذاريد. اميدوارم مرا مورد عفو و بخشش خود قرار دهيد.
مادر جان، اگر فرزندت شهيد شد مثل حضرت زينب(س) صبر را پيشه كن و افسوس از دست دادن فرزندت را نخور چرا كه همه ما رفتنی هستيم خواه ناخواه روزی بايد از اين دنيا برويم و هر چه زودتر بهتر. از برادرانم عليرضا و عبدالرضا می خواهم از اين كه از آنها اجازه رفتن را نگرفتم مرا مورد عفو و بخشش خود قرار دهند. از خداوند بزرگ صبر و بردباری همراه با ايمانی سرشار از عشق به اسلام و امام امت را برای شما خواهانم.
از فاميل و آشنايان و دوستان طلب بخشش دارم. از عموها و دائی هايم می خواهم مرا مورد بخشش قرار دهند. در پايان با شما خداحافظی می كنم و شما را به خداوند بزرگ می سپارم. وصيت من به شما اين است امام و روحانيون را تنها نگذاريد و برای طول عمر امام دعا كنيد.
انتهای پیام/
