گروه استان‌های دفاع‌پرس - «ابوالقاسم محمدزاده» نویسنده دفاع مقدس؛ راستش! گفتن از این موضوع کمی برایم سخت است. چون خیلی‌ها از آن گفته‌اند و خیلی‌ها خواهند گفت. اما برای من سخت‌تر است و می‌ترسم واژه‌ها به بازی گرفته شوند و من در این بازی بازنده شوم و نتوانم به درستی آن را بیان کنم.
واژه دفاع مقوله‌ای است که در قوانین اجتماعی، بین‌المللی باید دنبال معنای آن گشت و از دیدگاه مذهبیون و به خصوص ادبیات دینی معنای آن را باید در مفاهیم دین مبین اسلام جستجو کرد که خود مقوله‌ای طولانی است و در فرصت جداگانه‌ای باید بدان پرداخت و از طرفی تقدس دفاع و بخصوص «دفاع مقدس» را باید در منظر اسلام و حاکمیت دینی جستجو نمود.
از منظر اجتماعی، دفاع مقدس به اعتقاد بسیاری از مردم ایران، هشت سال و به اعتقاد بعضی‌ها تنها یک هفته است که به هفته دفاع مقدس و تاریخ ۳۱ شهریور هر سال تا هفتم مهرش منتهی می‌شود. اما به اعتقاد شخص خودم برخلاف عقیده خیلی‌ها که آن را شروع و پایانش، یعنی؛ ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ تا قطعنامه ۵۹۸ دانسته‌اند، من دفاع مقدس را برای تمام سال‌های آتی این آب و خاک جاودانه تاریخ می‌دانم که چون صفحات زرینی از حضور آگاهانه، مشتاقانه، عاشقانه و عارفانه در لابه‌لای آن خواهند درخشید. صفحاتی که مزین به عطر توحید، تدین، اسلامیت و شهادت است و در سایه منویات دینی رقم خورده است و تا مادامی که نام ایران زنده است این حرکت تاریخی مقطعی از آن خواهد بود.
با تمام آنچه از منظر تاریخی و دینی گفته شد در بعد زندگی اجتماعی و فردی‌اش، دفاع مقدس از شروع تجاوز دشمن و شکل‌گیری نیروهای مدافع تا پایان حیات دنیوی‌شان خواهد بود و نامشان جاودانه تاریخ خواهد شد.
گفتم که شاید در لابه‌لای واژه‌ها و کلمات گم خواهد شد اما به یقین دفاع مقدس، برای خیلی‌ها از ابتدای آغاز جنگ شروع شده و تا پایان حیات و آخرین لحظه عمرشان جاری و ساری است و هرگز تمام نشده است و با آن زندگی کرده و هم‌نشین و هم قدم‌اند. یعنی دفاع مقدس همیشه در بطن زندگی‌شان حضور خواهد داشت. رزمندگان، ایثارگران آن عرصه با خاطراتش زنده‌اند و خانواده جانبازان و شهدا با آن و زخم‌هایی که از اثر آن بر روح و روان و جانشان بجا مانده است، هرگز تمامی نخواهد داشت و دفاع مقدس در ظاهر و باطن حیات و ممات‌شان جاودانه است.
اما تفاوت عمده‌ای بین خانواده شهدا و جانبازان وجود دارد. خانواده شهدا برای یکبار داغ شهادت عزیزان‌شان را می‌بینند و در فراغ‌شان می‌سوزند و با گذشت زمان بار جدایی و داغ فراغ به مرور به سردی می‌گراید و با دیدن عکس، سنگ مزار و... به آرامشی نسبی می‌رسند اما قضیه برای خانواده جانبازان متفاوت است. خانواده جانبازان قطع عضو، خانواده جانبازان اعصاب و روان، خانواده جانبازان شیمیایی و.. هرروز زندگی‌شان تداعی‌کننده جنگ و دفاع مقدس است و برای آن‌ها تمامی ندارد.
آری این قصه، قصه‌ای است که بیانش در قالب کلمه و جمله و متن نمی‌گنجد و باید با آن زندگی کرد، با آن‌هایی که هم نشین‌اند و مأنوس، نشست و برخواست تا فهمید چرا جنگ و دفاع مقدس برایشان تمامی ندارد. چرا آن‌ها جنگ و دفاع مقدس را ناتمام می‌دانند و زندگی و دست و پا زدن‌شان با درد و تألم ناشی از تبعات جنگ را در ادامه دفاع مقدس می‌دانند و برایشان هنوز جنگ تمام نشده است و ادامه دارد.
انتهای پیام/
