صداوسیما؛ عقب‌گرد محتوایی با تولیدات ضعیف‌تر از گذشته
گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ اکبر صفرزاده؛ اگر بگوییم صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران از نظر کیفیت و محتوی در بدترین وضعیت چهل سال گذشته به سر می‌برد شاید سخن به گزاف نگفته باشیم. صدا و سیمای ایران حتی در زمان هشت سال جنگ تحمیلی و با وجود تنها دو شبکه، همیشه و در همه حال برنامه‌هایی جذاب برای دیدن داشت، اما در حال حاضر و با وجود بیست شبکه در بسیاری از اوقات متاسفانه هیچ برنامه جذابی برای دیدن ندارد.
برخی سریال‌هایی که در حال حاضر از شبکه‌های مختلف پخش می‌شوند از نظر فیلمنامه، کارگردانی و بازیگری در پایین‌ترین سطح خود قرار دارند. تعداد بیننده‌های برخی سریال‌ها در تلوبیون به صد هزار نفرهم نمی‌رسد.
از رفتار و کردار تلویزیون می‌توان این طور استنباط کرد که در جنگ رسانه‌ای با شبکه‌های ماهواره‌ای قافیه را به طور کامل باخته و از چند شبکه ماهواره‌ای که هر کدام از آن‌ها با بیست نفر اداره می‌شوند و بودجه آن‌ها یک هزارم بودجه صدا و سیمای ایران نیست شکست خورده است. بدتر اینکه ظاهرا این شکست را پذیرفته و هیچ انگیزه‌ای برای از جا بلند شدن مجدد و پیروز شدن مجدد بر حریف را ندارد.
رسانه ملی در غایت آرمانی خود می‌تواند دو یا سه شبکه رسمی برای انتشار اخبار رسمی کشور داشته باشد و دیگر شبکه‌ها را در چهارچوبی مشخص و معین و تحت نظارت قوانین درست به بخش خصوصی واگذار کند و از محل کسب درامد این واگذاری‌ها زیر ساخت‌های جدید برای ایجاد شبکه‌های جدید فراهم کند.
صدا و سیما به جای اینکه مصرف کننده بودجه عمومی کشور باشد می‌تواند ثروت آفرین باشد و کاملا متکی بر منابع مالی خود؛ اما در حال حاضر اینگونه نیست و ظاهرا پسند مدیران این رسانه این است که تا آخرین روز حیات خود وابسته به بودجه دولت و پول عمومی کشور باشند.
کشور ایران با دارا بودن هشتاد میلیون جمعیت نیازمند حداقل صد کانال تلویزیونی فعال و پویا است. مهمترین اتفاقی که پس از ایجاد صد کانال تلویزیونی خصوصی در ایران رخ می‌دهد به وجود آمدن یک بازار بزرگ و دائمی و پویا برای محصولات نمایشی است. این صد کانال تلویزیونی هر روز و هرساعت برنامه می‌خواهند و اهالی صنعت سینما و تلویزیون و هنرمندان فعال در این عرصه مجبور خواهند شد برای تامین نیاز‌های این شبکه‌ها شبانه روز کار کنند.
در حال حاضر و با وجود بیست شبکه تلویزیونی دولتی بعضا منفعل، بسیاری از اهالی صنعت سینما و تلویزیون بیکار هستند. بسیاری از برنامه‌هایی که از این شبکه‌ها پخش می‌شود تکراری است و برخی دیگر از برنامه‌ها در پایین‌ترین سطح کیفی قرار دارند.
شبکه تلویزیونی خصوصی برای کشور تهدید نیست؛ حدودا ده سال است که شبکه‌های ماهواره‌ای معاند در کمال آزادی و بدون هیچ گونه قید و شرطی به صورت شبانه‌روزی به نظام جمهوری اسلامی حمله می‌کنند و تا الان هیچ اتفاقی برای نظام جمهوری اسلامی نیفتاده است؛ با این استدلال می‌توان به جرات گفت که ایجاد شبکه‌های تلویزیون خصوصی که در چهارچوب قوانین جمهوری اسلامی و تحت نظارت مسئولین فعالیت کنند، هیچ خطری برای کشور ندارند.
ما می‌توانیم به جای یک شبکه انیمیشن منفعل دولتی ده شبکه انیمیشن پویا و فعال خصوصی داشته باشیم و همین طور ده شبکه نمایش پویا و فعال. چرا نداشته باشیم؟ آیا بخش خصوصی ایران نمی‌تواند یک شبکه نمایش یا یک شبکه انیمیشن را هزار بار بهتر از صدا و سیمای دولتی ایران اداره کند؟
انتهای پیام/ 121
