گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس- «علی عبدالصمدی»؛ سیزدهم رجب مکه مکرمه؛ در‌های کعبه باز شدند؛ فاطمه بنت اسد وارد حریم مقدس خانه خدا شد. لحظاتی گذشت؛ همه منتظر بودند. چشم به راه دیده به جهان گشودن کودکی که نمادی از جوانمردی، سخاوت، بخشندگی، مردانگی و عدالت خواهد شد.
علی عالی اعلی؛ بزرگمردی بود در دامان پر مهر پسر عم بزرگوارش، محمد مصطفی (ص) رشد کرد. علی شیر ژیان عرصه‌های نبرد تن به تن و خاک بوس درگاه پاک احدیت بود. به چشم مومنین آرام و عادل و به نگاه دشمنان دین خدا حیدری کرار بود. همان قدر که اهل عدالت بود، بخشندگی و مهربانی در وجودش موج می‌زد.
ولی خدا، ولادتش در خانه‌ی خدا بودن و ضربت خوردنش که منجر به شهادتش شد نیز در خانه‌ی خدا واقع شد. از تولد تا سیره و حیات و زندگی و نهایتا شهادتش واژه به واژه الهی بود و رنگ و بوی ایمانی راسخ و خالص داشت. علی فرزند ابیطالب بود و نوه‌ی عبدالمطلب؛ دو تن از موحدین بِنام حجاز؛ دست پرورده‌ی برگزیده‌ی حق تعالی بود.
شایسته‌ترین بود برای دامادی خاندان نبی مکرم اسلام. اصلح‌ترین برای خلافت پس از پیامبر بود، اما به خاطر مصلحت جامعه‌ی اسلامی سکوت اختیار فرمود. حتی در زمانی که مردم برای بیعت به بیت ایشان هجوم آوردند باز از راه عدالت عدول نکرد و گرفتار هیجانات دنیوی نشد و جز برقراری حاکمیت عدل و داد هیچ وعده‌ای به مردم نداد.
در طول خلافت خلفای راشدین، علی علیه السلام همواره به مصلحت وقت نظام اسلامی به ایشان مشاوره‌ی فکری می‌دادند؛ اما خلافت خود ایشان دقیقا آینه‌ای تمام نما از عدل و داد علوی بود که در پیش چشمان تیزبین تاریخ بشریت جلوه گری کرد. علی تشنه عدالت بود نه خلافت! اسد الله غالب حتی در زمانی که برادر ایشان عقیل خواسته‌ای خلاف عدل اللهی از بیت المال اراده کرد، با فلز داغ به او پاسخ دادند که نمادی از آتش دوزخ بود.
سیره و کردار و شیوه و منش علوی سایه به سایه در تربیت و مرام حسنی و حسینی و زینبی و عباسی جلوه گری می‌کند. یکی به مصلحت جامعه صلح و دیگری مانند شیری ژیان در برابر کاخ ستم خلیفه‌ی مفلوک زمان قیام می‌کند. یکی نماد انسانیت و جوانمردی و وفای به عهد می‌شود و دیگری با کلامی نافذ ستون‌های دربار ظلم را در هم می‌کوبد؛ و این اعجاز تربیت علوی است.
در سیزدهم رجب مصادف با میلاد با سعادت امام علی علیه السلام، روز مرد را باید به همه‌ی مردان و پدران ایران زمین تبریک گفت. مردانی که برای پیشرفت و اعتلای خانواده و جامعه‌ی خود همواره در تلاش و تکاپو هستند و از هیچ تلاشی جهت رسیدن به این هدف دریغ نمی‌کنند. پدران دلسوز این سرزمین با الگو قرار دادن سیره‌ی اهل بیت بالاخص حضرت مولا علی علیه السلام همواره مورد عزت و احترام بوده و هستند.
در باب احترام به والدین میزان الحکمه در جلد دهم صفحه‌ی ۷۰۹ از قول مولی الموحدین می‌آورد: بزرگترین و مهمترین تکلیف الهی نیکی به پدر و مادر است. خود این حدیث مبین جایگاه والای پدر و مادر نزد امام (ع) است.
انتهای پیام/133
