به گزارش گروه سایر رسانههای دفاعپرس، «حبیب والینژاد» تهیهکننده فیلمهای سینمایی «ایستاده در غبار» و «موقعیت مهدی» در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه به عقیده شما شعار دادن و عمل نکردن مدیران سینمایی در تمامی ادوار چه علتی دارد اظهار داشت: ما وقتی سینمای ایران ایران را با گذشته مقایسه میکنیم متوجه میشویم که میزان سازمان ها، نهادها، ارگانها و... به شدت افزایش پیدا کرده، بودجهها افزایش پیدا کرده، امکانات لجستیکی و فنی بیشتر شده، اما فیلم کمتری تولید میشود.
والینژاد در همین راستا افزود: این بررسی ساده باعث میشود به این نتیجه برسیم که اگر در دهه ۶۰ و سالها ابتدایی پیروزی انقلاب اسلامی فیلمهای خوب و ارزشمندی در خصوص انقلاب و دفاع مقدس تولید میشد به دلیل دغدغه شخصی مدیران سینمایی و هنرمندان بود.
این تهیهکننده سینما ادامه داد: دغدغه داشتتن اول از همه چیز به خود ما سینماگران و هنرمندان باز میگشت چرا که آن زمان اینقدر جناح بازی نبود. الآن سازمانها زیاد شدند و خودشان یکدیگر را میزنند و همین باعث میشود کارها درست پیش نرود.
وی خاطرنشان کرد: آن زمان ما با انرژی و توکل کار میکردیم، اما این روزها بیشتر کارهای مان جنبه شعاری به خود گرفته است! شاید به همین علت است که آن زمان کارها بیشتر و با برکتتر و تأثیرگذارتر از امروز بود!
تهیه کننده فیلمهای سینمایی «لباس شخصی» و «آخرین روزهای زمستان» در پاسخ به این سوأل که به عقیده شما امروز که اغلب مدیران فرهنگی و سینمایی و هنرمندان ادعا دارند که پشتیبان ولایت فقیه هستند و از سینمای ارزشی حمایت میکنند و با اینکه رهبر معظم انقلاب اسلامی بارها نکات بسیار قابل تأملی را در رابطه با سینما مطرح فرموده اند علت چیست که گاهی حتی برعکس منویات ایشان شاهد تولید و عرضه فیلم هستیم اظهار داشت: علت این اتفاق نگاه سیستماتیک به هنر است! مقوله هنر سیستماتیک نیست! کار هنر مانند پرورش گل است! صبر و حوصله میخواهد. شما نمیتوانید یک بذری را امروز بکارید و فردا انتظار داشته باشید محصولش را بچینید! کار هنر دقت میخواهد، اما متأسفانه این نگاه به هنر و سینما در کشور ما نیست و برخی در سینمای ایران هالیوودی کار میکنند در صورتی که این مدل سینما با فرهنگ ما جور نیست!
مدیر تولید موسسه فرهنگی روایت فتح، مدیر گروه حماسه دفاع شبکه یک سیما تصریح کرد: ما باید ببینیم این افراد که نگاه هالیوودی به سینما دارند چه کسانی هستند؟ آیا اصلا تجربه دارند؟ آیا ایده میفهمند؟ آیا درکی از هنر دارند؟ کار هنر یک مسیری است که آدمهای خودش را میخواهد و نمیتوان با نگاه سیستماتیک به آن جلو رفت.
والی نژاد در پاسخ به این پرسش که فکر میکنید در شرایط سیاسی و اجتماعی امروز به ویژه طی سالهای اخیر که اغتشاشات سازماندهی شده توسط دشمنان در درون کشور زیاد دیده میشود چقدر نیاز است کارهای استراتژیک بر اساس اندیشههای ناب انقلاب اسلامی تولید شود که نسل جوان آگاه شوند خاطرنشان کرد: این کار دل است! خودم در این باره شب و روز ندارم و معتقدم باید کار کرد! ما نباید حرف بزنیم، باید کار کنیم. ما باید از خودمان بپرسیم برای نسل جدید چه کار کردیم؟ اگر کار کردیم سرسری بوده، چون نتیجه نداده و حالا باید به این فکر کنیم که چطور میتوانیم برای این نسل آثار درخور تأمل تولید کنیم؟
وی تأکید کرد: شک نکیند اگر کار درست و اصولی تولید شود اثر خوب خود را در جامعه و به خصوص نسل جوان میگذارد منتها من باز هم به این نکته تأکید میکنم که برای این مردم باید با فرهنگ ایرانی-اسلامی فیلم ساخت. ما باید فیلمهایی بسازیم که نسل جوان بفهمد. با حرفهای قلنبه سلنبه نمیشود ادعا داشت که برای فرهنگ و سینما کار انجام میدهیم!
والی نژاد در پایان این گفتگو افزود: ما فیلم شعاری نمیخواهیم؛ فیلمها باید از زبان مردم باشند. به عنوان مثال «موقعیت مهدی» برای مردم باورپذیر بود و از آن استقبال خوبی کردند چرا که راجع به فرهنگ مردم همین جامعه بود. مردمی که با جنگ عجین شده اند و خانوادهای نبود که یک عزیزش به جنگ نرفته باشد. کاراکترها در این فیلم غلوآمیز و عجیب و غریب و غیر قابل هضم نبودند و همین برای مخاطب مهم است.
این تهیه کننده پیشکسوت در پایان این گفتوگو افزود: روزی یک نفر از من پرسید شما چرا در فلان فیلمی که تهیه کرده اید اینقدر شهدا را عادی و زمینی جلوه داده اید و بنده به او گفتم ما نباید شهدا را آسمانی نشان دهیم چرا که اینها زمینی بودند، از میان مردم بودند. مردم باید آنها را از خود بدانند و آنها را درک کنند. راجع به شخصیتهای بزرگ انقلاب هم وضعیت به همین منوال است. من امیدوارم مدیران سینمایی و سیاست گذاران کلان فرهنگی این مسائل مهم را متوجه شوند و تدبیری برای رفع نقایصی که تا امروز در سینما وجود داشته اندیشه کنند تا ان شاالله بتوانیم شاهد تحولات مثبت و اساسی در حوزه سینمای استراتژیک، انقلاب و دفاع مقدس باشیم.
منبع: سینماپرس
انتهای پیام/ ۱۳۴