«امیدبخشی» ریشه‌ای‌ترین جهاد
گروه استان‌های دفاع‌پرس ـ حجت‌الاسلام «عباس بابائی» مدیر قرارگاه تربیتی امین؛ سوال مهم، تکرار فراوان کلمه‌ی «امید» در بیانات رهبر فرهیخته و حکیم انقلاب ناشی از چیست؟ آیا نگرانی و ترسی عمیق از سرانجام نظام و انقلاب باعث این فراوانیِ تکرار شده یا نکته‌ای دیگر در میان است؟
این سؤالات زمانی اهمیت مضاعف می‌یابد که بدانیم بسامد این کلمه در سال‌های اخیر به‌ویژه بعد از صدور «بیانیه گام دوم انقلاب» در بیانات ایشان بسیار قابل‌توجه بوده است.
سخن از «امید» گاهی ناشی از ترس است و گاهی ناشی از دیدن حسن عاقبت. مدیر ناکارآمدی که نه به توانایی‌های خود و همراهانش ایمان دارد و نه ایمانی به قدرت لایزال الهی و از طرفی هیمنه‌ی دشمن تمام قلبش را تسخیر کرده، یقیناً کلمه‌ی «امید» در سخنانش ناشی از ترس است اما راه‌بلد دانا و توانمندی که می‌داند پیچ مقابل، آخرین مرحله برای رسیدن به مقصد است و بعد از آن روشنایی قله هویدا می‌شود، به کوهنوردانی که به سختی نفس می‌کشند و از پیمودن ادامه‌ی مسیر ناامیدند، مدام امید تزریق می‌کند.
امیدبخشیِ «پدرِ امیدوارِ خانواده‌ی ایران» از نوع دوم است؛ او چون قله را می‌بیند، به وعده‌ها و نصرت الهی یقین دارد و از طرفی ظرفیت‌های فوق‌العاده‌ی امتش را نیک می‌شناسد، لذا مدام از «امید» سخن می‌گوید و در «بیانیه‌ی گام دوم»، نخستین و ریشه‌ای‌ترین جهاد را «امیدبخشی» می‌نامد: «توصیه‌ی من امید و نگاه خوش‌بینانه به آینده است. بدون این کلید اساسیِ همه‌ی قفل‌ها، هیچ گامی نمی‌توان برداشت. آنچه می‌گویم یک امید صادق و متّکی به واقعیّت‌های عینی است. اینجانب همواره از امید کاذب و فریبنده دوری جسته‌ام، امّا خود و همه را از نومیدی بیجا و ترس کاذب نیز برحذر داشته‌‌ام و برحذر می‌دارم... سیاست تبلیغی و رسانه‌ای دشمن و فعّال‌ترین برنامه‌های آن، مأیوس‌سازی مردم و حتّی مسئولان و مدیران ما از آینده است. خبرهای دروغ، تحلیل‌های مغرضانه، وارونه نشان دادن واقعیّت‌ها، پنهان کردن جلوه‌های امیدبخش، بزرگ کردن عیوب کوچک و کوچک نشان دادن یا انکار محسّنات بزرگ، برنامه‌‌ی همیشگی هزاران رسانه‌ی صوتی و تصویری و اینترنتی دشمنان ملّت ایران است؛ و البتّه دنباله‌های آنان در داخل کشور نیز قابل مشاهده‌اند که با استفاده از آزادی‌ها در خدمت دشمن حرکت می‌کنند. شما جوانان باید پیش‌گام در شکستن این محاصره‌ی تبلیغاتی باشید. در خود و دیگران نهال امید به آینده را پرورش دهید. ترس و نومیدی را از خود و دیگران برانید. این نخستین و ریشه‌ای‌ترین جهاد شما است.»
برای تکثیر و تعمیق این «امید» در جامعه چه باید کرد؟
یکی از حکیمانه‌ترین روایات پیرامون «امید» این سخن نبوی (صلی الله علیه و آله و سلم) است: «إنَّمَا الأَمَلُ رَحمَةٌ مِنَ اللّهِ لاُِمَّتي، لَولاَ الأَمَلُ ما أرضَعَت اُمٌّ وَلَداً، ولا غَرَسَ غارِسٌ شَجَراً!»
(امید در حقیقت، رحمتی از جانب خداوند برای امّت مناست. اگر امید نبود، هیچ مادری فرزندی را شیر نمیداد و هیچ باغبانی، نهالی نمیكاشت!)
شاید این کلمات امام خامنه‌ای را بتوان شرحی بر این روایت فوق‌العاده شمرد: «يكی از بزرگ‌‌ترين نعم الهی، اميد و اعتمادبه‌نفس است كه در مردم هست. روح اميدواری، خيلی نعمت بزرگی است. مردمِ مأيوس، نااميد و بدون افق ديد، بی‌صبری می‌كنند؛ نه اينكه كار نمی‌كنند، مانع كار هم می‌شوند؛ ولی مردمِ اميدوار، خودشان جلوجلو می‌دوند و مسئولان را به دنبال خودشان می‌كشانند.»
حال سؤال مهم آن است که برای افزایش اکسیری به‌نام «امید» در افراد و جوامع چه باید کرد؟
راه نخست افزایش ایمان است؛ ایمان به‌عنوان موتور محرک و پیشرانی است که هرچقدر قوی‌تر و گرم‌تر باشد، حرکتی به نام «امید» را قوی‌تر و سریع‌تر و ماناتر می‌کند.
امام‌خامنه‌ای فرمودند: «امید یعنی آن حالتی که با حرکت همراه است، با تنبلی و سکون نمی‌سازد، کسی که امید دارد به سر منزل می‌رسد راه می‌رود، اینکه کسی بنشیند و امید داشته باشد به سر منزل می‌رسد، این نشدنی است.»
بعد از انقلاب بیشترین دشمنی‌ِ دشمنان و ناجوانمردیِ بعضی دوستان نسبت به «امامین انقلاب» روا داشته شد و حال آنکه این دو در صدر امیدواران عالم قرار داشتند! حل این معما جز با گوهر «ایمان» محقق نخواهد شد. ارتباطی است مستقیم بین افزایش ایمان و افزایش امید.
رهبرانقلاب درباره‌ی امید امام فرمودند: «امام خود می‌گویند در طول سال‌ها مبارزه تا پس از پیروزی هرگز دچار یأس نشدم. این امید امام هم ناشی از ایمان او بود.»
در طرف دیگر کسانی بودند و هستند که بیشترین امکانات و درآمدها در این کشور از آن آنان بوده اما در صدر ناامیدترین ایرانیان قرار گرفته‌اند؛ چراکه رابطه‌ای است مستقیم بین کاهش ایمان و کاهش امید.
حال باید به این سؤال مهم پاسخ داد که برای افزایش ایمان فردی و اجتماعی چه باید کرد؟
یکی از باشکوه‌ترین تصاویر در عالم هستی، زمانی خلق شد که مرگ با تمام هیمنه‌اش موسی و قومش را در برگرفت؛ امواج خروشان نیل در پیش و لشکریان فرعون در پس!
از آنجا که هیچ روزنه و «امیدی» برای نجات متصور نبود، عده‌ای فریاد زدند: «إنّا لَمُدرَکون» (ما گرفتار شدیم)!
اما موسی با قلبی پر از ایمان فریاد زد: «کَلّا إنَّ مَعیَ رَبّی سَیَهدین» (پروردگار من با من است و مرا هدایت می‌کند)؛ و موسی هدایت شد!
تمام قوانین زمینی و بشری، نابودی موحدان را فریاد می‌زد؛ اما قوانین آسمانی و فرابشری تمام آن‌ها را کنار زد؛ نه تنها موسویان از دل آب گذشتند، بلکه همان آب، فرعونیان را نابود کرد!
رهبر حکیم انقلاب فرمودند: «جمهوری اسلامی با اتّکاء به قدرت الهی و با باور کردن قدرت حضور مردم، از هیچ قدرتی در دنیا هراس ندارد. اگر کسی به تقلید از روحیّه‌های ضعیف بنی‌اسرائیل می‌گوید که «اِنّا لَمُدرَکون» -حالا به ما می‌رسند و پدر ما را در می‌آورند- ما هم به تقلید از حضرت موسی عرض می‌کنیم که «کَلّا اِنَّ مَعِیَ رَبّی سَیَهدین».
عامل اصلی «امیدواری» و پیروزی حضرت موسی نه ابزارهای مادی، بلکه «ایمان قلبی» بود که در همیشه‌ی تاریخ کارگر افتاده است.
در کلمات امام جامعه نکاتی ناب پیرامون تقویت «ایمان» آمده‌است؛ «ایمانی» که اگر تقویت شد، با خود «امید» و پیروزی به ارمغان می‌آورد و اگر کم‌رنگ شد، افسردگی و پژمردگی همگان را آزار خواهدداد:
۱) عمل صالح؛ «ما باید ایمان خود را با عمل صالح تقویت کنیم.»
۲) ارتباط با خدا؛ «حفظ ایمان، با رفتار خوب، با تامل و تدبر خوب، با توجه به خدا، با حفظ و تقویت ارتباط با خداست.»
۳) تقوا؛ «تقوا و مراقبت، دل انسان را هدایت و ایمان انسان را راسختر می‌کند.»
۴) کفر به طاغوت؛ «[دشمن می‌گوید:] ایمان بالله هم داشته باشید، ایمان به طاغوت هم داشته باشید. این نمی‌شود؛ ایمان بالله با کفر به طاغوت، با هم همدوشند.»
۵) دعا؛ «دستاورد دوم دعا، تقویت و استقرار ایمان در دل است.»
۶) مطالعه؛ «ایمان عمیق همراه با اخلاص و صفای باطن را، با خواندن کتاب و کتابخوانی تقویت کنید.»
انتهای پیام/
