گروه اجتماعی دفاع‌پرس - «سعید نوروزی‌پور»؛ تاریخ را که نگاه می‌کنیم به نام‌هایی بر می‌خوریم که در فرهنگ و کشور‌های مختلف خصایص و ویژگی‌هایی پسندیده و گا‌ها ناپسندی را به نام خود ثبت کرده اند؛ زنان و مردانی که با گذشت روزها، ماه‌ها و سا‌ل‌ها از زمان فوت آن‌ها همچنان نامشان زنده و ماندگار است.
بعضی از این نام‌ها با مفهومی عجیب و قابل تامل در تاریخ ثبت شده که گا‌ها انسان گمان می‌کند آن‌ها یک افسانه هستند؛ مثلا در ورای ذهن کدام خواهر می‌توان قطعه قطعه شدن چندین برادر، شهادت و اسیر شدن خود و خاندانش را زیبایی تلقی کرد؟
کدامین مادر را می‌توان پیدا کرد که سر بریده فرزندش را برای دشمن پس فرستاده و بیان دارد که روا نیست هدیه‌ای که در راه خدا داده ایم را باز ستانیم.
شاید اگر کسی که با فرهنگ اهل بیت، امام حسین (ع) و شهادت بیگانه است پس از شنیدن این روایات ذهن خود را به سمت و سوی افسانه‌ها روانه کند.
امروز و پس از سالیان سال اگر بپرسند هنوز مادرانی هستند که پس از شهادت فرزندانش همچنان فاتحانه رجز بخواند؟ باید گفت: بله می‌شود حتی بدون مراجعه به تاریخ هم شیرزنی را پیدا کرد که مصداق این آزادگی باشد.
زنی از قوم بختیاری، قومی که هر وقت از آن یاد می‌کنیم نمی‌توانیم مهربانی، صفا و دلیرمردی و شجاعت را از آن‌ها تفکیک کنیم.
چندی پیش بود که «محمد قنبری» از نیرو‌های فراجا در یک حادثه تروریستی که در شهرستان ایذه، استان خوزستان رخ داد به شهادت رسید؛ مادر شهید قنبری همچون «ام وهب» بانوی آزاده دشت نینوا، ترس و هراس را در دل دشمن افکند؛ این شیر زن بختیاری عکس فرزند شهیدش را بالای دستان خود گرفته و فاتحانه رجز می‌خواند و شهادتش را عاقبت به خیری و سعادت می‌داند.
دشمن باید بداند که این سرزمین چنین مادرانی به خود دیده و همانطور که سردار شهیدمان «حاج قاسم سلیمانی» فرمودند ما ملت شهادت و ملت امام حسین (ع) هستیم؛ مفهوم ملت شهادت و ملت امام حسین (ع) مادرانی همچون مادر شهید «محمد قنبری» است.
انتهای پیام/ 241
