به گزارش گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، سیزدهمین برنامه از سلسله برنامه‌های «به آیین آسمان» با محوریت «شعرخوانی و کارگاه شعر آیینی»، دوشنبه ۲۰ شهریور ۱۴۰۲ از سوی خانه کتاب و ادبیات ایران با همکاری معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، اداره کل کتابخانه‌های عمومی استان کهگیلویه و بویراحمد و اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی این استان در یاسوج برگزار شد.
شعر آیینی لری به یک جریان شعری در استان تبدیل شود
محسن جبارنژاد؛ مدیرکل کتابخانه‌های عمومی استان کهگیلویه و بویراحمد در این کارگاه در سخنانی کوتاه با بیان اینکه استان کهگیلویه و بویراحمد در حوزه شعر غنی است، گفت: باید شعر آیینی لری به یک جریان شعری در استان تبدیل شود. در حال حاضر اشعاری به زبان لری سروده می‌شود، اما پراکنده بوده و به جریان شعر آیینی تبدیل نشده است.
لزوم گره‌خوردگی عمیق بین عاطفه و اندیشه در شعر آیینی
حجت‌الاسلام والمسلمین محمدحسین انصاری‌نژاد؛ شاعر آیینی نیز در این کارگاه با اشاره به آسیب‌ها و نقاط قوت این نوع شعر، بیان کرد: شعر آیینی درعین‌حال که ظاهرا معنای ساده‌ای دارد، اما سخت می‌توان تعریفی از آن ارائه داد، چرا که ابتدا شعر مذهبی را آیینی نامیدند.
وی ادامه داد: موضوع شعر آیینی، باید مذهبی و موضع آن ظلم‌ستیزی باشد، اما اغلب اشعار آیینی در موضوع و موضع مذهبی است وجنبه علاقه به اهل بیت (ع) دارد. اشعار آیینی بیشتر جنبه احساسی و عاطفی پیدا کرده‌اند. باید گره‌خوردگی عمیق بین عاطفه و اندیشه ایجاد شود.
شاعر مجموعه «از سمت سناباد» گفت: همانگونه که انتظار داریم دین در همه ساحت‌های زندگی خود را نشان بدهد، مخاطب امروز انتظار دارد شعر آیینی با عناصر زندگی امروزش گره خورده باشد و انسان سرگشته امروز را از وادی تردید نجات دهد.
انصاری‌نژاد در بخش دیگری از سخنان خود درباره آسیب‌های شعر آیینی نیز اشاره کرد: غلو بزرگترین ایراد است، زیرا برخی شاعران گاهی تأویل شاعرانه را با غلو اشتباه می گیرند.
دودستگی زبانی باعث لطمه به شعر آیینی می‌شود
در بخش دیگری از این برنامه، معصومه مرادی؛ مدرس ادبیات کودک و نوجوان با اشاره به اینکه در شعر آیینی، ظرف و محتوا هر دو باید سالم باشند، بیان کرد: اگر محتوا در ظرف نازیبا باشد یا محتوای ناسالم در ظرف زیبا باشد، جوابگو نیست. شعر و عناصر ظرف است و نیاز است که باید و نبایدهایی برای آن درنظر بگیریم.
وی افزود: برخی هر متن و نظمی را شعر می‌دانند. شعر تلفیقی از موسیقی و خیال است و بدون هر کدام از این دو آنچه وجود دارد، شعر نیست. شعر چهار نوع موسیقی بیرونی، کناری، درونی و معنوی دارد و شعری خوب است که هر چهار نوع موسیقی را داشته باشد.
مرادی اضافه کرد: موسیقی بیرونی در واقع همان وزن شعر است که این نوع موسیقی با تمرین به‌دست می‌آید. موسیقی کناری، همان ردیف و قافیه است که اگر شاعر در استفاده از آن خطا کند به شعر لطمه وارد می‌شود. شاعران برای تقویت حس شعرشان از تناسب‌های آوایی و صنایع لفظی به‌عنوان موسیقی درونی استفاده می‌کنند. هر چقدر استفاده از این موسیقی بیشتر باشد، قدرت دلنوازی و آهنگین بودن کلام را بیشتر می‌کند.
این مدرس ادبیات کودک و نوجوان در پایان با اشاره به اینکه موسیقی درونی و معنوی در خدمت خیال است، بیان کرد: استفاده از خیال به شعر جوهره شاعرانه می‌دهد و آن را جذاب می کند، اما استفاده از آن در شعر آیینی، محدودیت‌هایی دارد. شعر آیینی، باید منجر به گفتگوی بین نسلی شود، پس زبان شعر آیینی خیلی مهم است. دودستگی زبانی و استفاده همزمان از زبان فاخر و عامیانه باعث لطمه به شعر آیینی می‌شود.
انتهای پیام/ 121
