گروه استان‌های دفاع‌پرس‌ـ «جواد رستمی» کارشناس مذهبی؛ این روزها، بیش از هر زمان دیگری دل‌های محبان اهل‌بیت (ع) در سرتاسر جهان متوجه مشهد و مضجع شریف علی‌بن‌موسی‌الرضا (ع) شده است.
همگان طالب حضور در قطعه‌ای از بهشت و زیارت انیس‌النفوس هستند؛ زیارتی که از پیامبر اکرم (ص) تا اولیای خدا با قید معرفت و شناخت حق امامی که آرام جان‌هاست، توصیه کرده و ولایت‌پذیری و اطاعت امر را شرط قبولی و نتیجه آن بیان کرده‌اند.
امام‌رضا علیه‌السلام می‌فرمایند: «کسی که مرا با شناخت حقّم زیارت کند، خداوند گناه گذشته و آینده‌اش را می‌آمرزد». (ابن قولویه، ج ۱۰۲، ص ۳۸) در روایتی دیگر نیز قول شفاعت در قیامت را در قبال زیارت با معرفت به حقانیت و مقام خویش داده‌اند.
شناخت حق امام (ع) با ولایت‌پذیری و تسليم در برابر اوامر و نواهی امام‌رضا (ع) اتفاق می‌افتاد. انجام آنچه سبب رضایت حضرت رضا (ع) می‌شود در کنار ترک معاصی و عوامل نارضايتی ایشان، وظيفه محبان اعم از زائران و مجاوران است.
زیارت در لغت به معنای تمایل داشتن است. در ادبیات دینی همین معنا تأیید شده وقتی که قصد زیارت اهل‌بیت می‌کنیم یعنی قلبا متمایل شدیم به حضور در کنار مزار ایشان و اراده ارتباط قلبی و روحی و نیز جلب رحمت و مغفرت، سعادت و نیکبختی و قرار گرفتن در مسیر هدایت و بندگی را داریم.
حضور در مشاهد شریفه و در کنار مقابر اهل‌بیت ما را از روزمرگی و دنیازدگی و وابستگی به مادیات دور می‌کند گرد و غبار از روح و فطرت ما تکانده و چشم دل ما را به معنویات و حقایق دینی از وجود خدا تا قبر و قیامت روشن و رفتار و گفتار ما را اصلاح می‌کند.
زیارت اهل‌بیت (ع) نیاز انسان خداجوست که ره گم نکند و با بهره از ثمرات معنوی آن، زندگی دنیایی خویش را متبرک کند. حالتی که بعد زیارت به انسان دست می‌دهد از سبکی روح و نشاط درونی گرفته تا آرامش روحی و روانی، در هیچ کجای این کره خاکی قابل درک نیست. حتی زیارت اهل قبور از پدرو مادر نیز در مرتبه‌ای نازل‌تر انسان را به یاد خدا و آخرت انداخته و از غفلت و اسارت نفس در بند شیطان دور می‌کند.
وقتی به زیارت مشرف می‌شویم چه کنیم بهره و اثری با ماندگاری بیشتر ببریم؟! پاسخ زیارت با حضور قلب و رعایت آداب است. آداب هم در کتب زیارات از غسل و آمادگی روحی پیش از تشرف گرفته تا حضور در محل زیارت و خروج از آنجا بیان شده است.
زیارت اگر خانوادگی باشد برای فرزندان جنبه آموزشی دارد که از سوی پدر و مادر یا بزرگتری که همراهی می‌کند اتفاق می‌افتاد و برکات و ثمرات بسیار دارد چراکه نظر لطف خداوند به جمع بیش از نگاه به یک فرد است.
زیارت خانوادگی یا دسته جمعی سبب انس و الفت بین یکدیگر، خیرخواهی و محبت بیشتر می‌شود. خاطره‌ای مشترک از زیارت در ذهن آن‌ها نقش می‌بندد و تا مدت‌ها به استحکام روابط اجتماعی و خانوادگی قوت و تازگی می‌بخشد.
آنچه پدران و مادران در باب زیارت به ما آموختند اکنون باید به فرزندانمان بیاموزیم که بدانند زیارت یعنی چه و از چه رو به این مکان مشرف شده و چگونه زیارتی شایسته و بایسته داشته باشند.
از حضور قلب در حرم و درک اینکه امام شاهد و ناظر بر اعمال ماست، حفظ وقار و آرامش و کنترل چشم و زبان و فکر و حواس در محضر ایشان تا خواندن قرآن و دعا و نماز و درد دل با حضرت و بیان حاجات گرفته تا یادآوری الطاف خاندان کرم در گره‌گشایی از زندگی خویش و نزدیکان و حتی دیگران که ثمره آن انس با انیس‌النفوس و ارتباط قلبی قوی و مستحکم با ائمه و خداوند متعال است.
در کنار رعایت نکاتی همچون ترک غیبت و بدگویی پشت سر دیگران در این مکان و عدم اشتغال به مظاهر مادی و دنیایی، سرگرمی و بازی با تلفن همراه و نظیر آن که به غفلت از یاد خدا و دوری از معنویت می‌رسد لازم است تا یک زیارت مفید و مورد قبول داشته باشیم.
انتهای پیام/
