به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، جعفر طهماسبی از رزمندگان دوران دفاع مقدس در خاطره‌ای درباره زیارت امام رضا (ع) توسط تعدادی از رزمندگان لشکر ۱۰ سیدالشهدا (ع) در سال ۱۳۶۳ روایت می‌کند: «هروقت بین عملیات‌ها فرصتی بود فرماندهان ما کاروان زیارتی راه می‌انداختند و ما به پابوس آقا می‌رفتیم. زمستان سال ۶۳ بود که امام هشتم بچه‌های گردان ما یعنی «الوارثین» را طلبید.
به خاطر وقفه در جنگ بعد از عملیات خیبر، شدیدا نیاز به یک زیارت داشتیم. نزدیک یک سال بود که عملیاتی نرفته بودیم و حسابی درجه شهادت‌مان پایین آمده بود. با قطار راهی مشهد شدیم. به مشهد که رسیدیم هوا به شدت سرد بود. درون کوچه عیدگاه حسینیه‌ای برای اسکان هماهنگ کرده بودند.
این رزمندگان از امام رضا (ع) حاجت گرفتند.
رزمندگان تخریبچی لشکر ۱۰
آن زمان‌ها نفت کوپنی بود و امکان استفاده از بخاری نبود و ماهم به اندازه کافی پتو نبرده بودیم. شب اول موقع خوابیدن برای اینکه یک مقدار گرم بشیم قرار شد دو نفری زیر یک پتو بریم و با دوتا پتو گرم بشیم.
معمول بچه‌های گردان بود که قبل از خواب وضو می‌گرفتند. شهید نباتی رفت بیرون برای وضو و چند لحظه بعد برگشت و با خنده گفت: «برادر‌ها ریش‌های من از شدت سرما قندیل بسته» و چند نفر دورش را گرفتند تا با گرمای نفسشان یخ ریش نباتی را آب کنند. البته آن شب تا ما آمدیم زیر پتو گرم بشیم شب از نیمه گذشت و خوابمان برد و برای نماز صبح که بیدار شدیم شهید پیام و شهید مصطفی مبینی مشغول نماز شب بودند.
در این سفر زیارتی کنار ضریح دعای توسل خواندیم. در این زیارت بسیاری از بچه‌ها التماس شهادت داشتند. قرعه به نام شهید مصطفی مبینی افتاد که نخستین شهید این کاروان زیارتی باشد. حاجت او در عملیات «بدر» برآورده شد.
شهدانی که تصویرشان در ایستگاه قطار مشهد جاودانه شد.
ایستاده از سمت چپ شهیدان:
اللهیاری
مهوش‌محمدی
پوررازقی
اربابیان
مبینی
نشسته از سمت چپ شهیدان:
علیپور
موسوی
میرزازاده
نباتی.
منبع: ایسنا
انتهای پیام/ ۱۳۴
