گروه استان‌های دفاع‌پرس - حجت الاسلام سید امیر ابراهیمی مسئول نشر آثار و ارزش‌های مشارکت روحانیت در دفاع مقدس لرستان؛ شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها در طول تاریخ از ابعاد مختلفی مورد بررسی قرار گرفته و تاریخ اسلام غمی به بزرگی از دست رفتن یادگار پیامبر اسلام (ص) را در عنفوان جوانی و از بی‌مهری برخی از مسلمانان آن زمان را از یاد نبرده است.
گرامیداشت و بزرگداشت شهادت حضرت فاطمه (س) هر ساله در دو دهه به نام‌های دهه اول و دوم فاطمیه برگزار می‌شود. در مورد شهادت فاطمه زهرا (س) دو روايت وجود دارد، عده ای از علمای شيعه و سنی، شهادت آن حضرت را 75 روز بعد از وفات پيامبر(ص) می‌دانند و عده‌ی ديگری شهادت آن حضرت را 95 روز بعد از وفات پيامبر (ص) عنوان می‌کنند. بنابر قول اول، 13 جمادی الاولي (سال 11 ق) تاريخ شهادت فاطمه زهرا (س) است اما بنا بر قول دوم، 3 جمادی الآخر (سال 11 ق) تاريخ شهادت آن حضرت می‌باشد.
علل مختلفی می‌توان برای این مسئله ذکر کرد, علت این اختلاف گزارش هم تصحیف هست به این معنا که بین سبعین وتسعین به‌علت نبود نقطه‌های این دو کلمه در نسخه خطی هردو روز لحاظ گردیده است؛ چون معلوم نشده که 75 روز فاصله بوده یا 95 روز؛ همچنین اختلاف نسخه‌های خطی واختلاف گزارش که منشاء این اختلاف بیشتر مشابه همین عوامل بوده است که تصحیح کنندگان نسخه‌ها ی خطی دو جور خوانده و نوشته اند.
علت اساسی دیگر جو سیاسی حاکم بر آن زمان بوده که وصیت پیامبر (ص) عملی نشد وکودتای سقیفه روی داد ومسائلی پیش آمد و سرانجام منجر به شهادت ایشان گردید. بی‌شک رنجشی که حضرت فاطمه (س) از حاکمان زمان داشتند منجر به نگارش وصیت‌نامه ای مبنی بر دفن مخفیانه پیکر مطهر در شب بدون حضور دیگران شد. اختفای دفن از یک طرف و توجه نشدن به این حوادث وسانسور کردن قضایا ومنع کتابت حدیث و کتابت حوادث از سوی دیگر، از جمله رویدادهای زمان حضرت زهرا (س) عامل دیگر به عدم ثبت وضبط واقعه بوده است؛ از این رو ابهام تاریخی در روز شهادت ودفن می‌تواند عمدی یا اتفاقی یا عدم مبالات مورخین و سانسورگرائی تاریخی باشد.
از جمله فوايد تشکيل دسته‌های عزا در ايام فاطميه ـ سلام الله عليها ـ اعلام انزجار از غاصبيت خلافت مولا اميرالمؤمنين علی ـ عليه السلام و حمله کنندگان به حريم بانوی بزرگوار اسلام، حضرت صديقه طاهره است. همچنين عزاداری سراسری و باشکوه موجب روشن شدن حق از باطل و ترويج شعائر اسلام است.
عزاداری و گريه اعلام مظلوميت و تأکيد بر حقانيت مکتب اهل بيت ـ عليهم السلام ـ است. از سوی ديگر عزاداری های باشکوه به ويژه در ايام فاطميه ـ سلام الله عليها ـ موجب گسترش معنويت و افزايش خير و برکت و وحدت در جامعه می‌شود. خداوند متعال در قرآن فرمود:« إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُّهِينًا)قال رسول الله ـ صلی الله عليه و آله و سلم ـ : «فاطمة بضعة منی يؤذينی ما آذاها».
در ايام شهادت عصمت کبری فاطمه زهرا ـ سلام الله عليها ـ قرار گرفته ايم، وجود شريفی که هم امّ ابيها بود و هم امّ و مادر گرامی ائمه اطهار ـ عليهم السلام ـ حقيقتی که محور اهلبيت عصمت و طهارت و رمزی عظيم در خلقت، که بشريت حتي شيعيان و محبين نتوانسته اند او را بشناسند. انسيّه ای که حقيقت نورانی او در پس پرده‌های ظلم و عناد و جهل و خصومت باقی ماند و تا قيامت هم روشن نخواهد شد.
شيعه و بلکه همه انسانيت و ملک و ملکوت به وجود چنين مخلوقی افتخار کرده و اين کوثر عظيم خدادادی را سبب بقاء دين پيامبر ـ صلی الله عليه و آله و سلم ـ و سيراب شدن جامعه بشری از کمالات و علوم و سجايای فرزندان گرامی او می‌داند.
واقعاً اگر زهرا ـ سلام الله عليها ـ نمی بود و اين دُرّ گرانبهای وجود تجلی نمی کرد، چه افق تاريکي بر عالم تکوين و تشريع ترسيم مي گشت؟! همه انسان‌ها بر حسب آيه شريفه «قُل لَّا أَسْأَلُکمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَي» در برابر حق معنوی بزرگ پيامبر ـ صلی الله عليه و آله و سلم ـ در هدايت بشريت، موظف به يک تکليف مشترکند و آن، مودت و محبت به ذی القربی و خاندان پيامبر ـ صلی الله عليه و آله و سلم ـ است.
انتهای پیام/
