گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس: هوانیروز ارتش جمهوری اسلامی ایران از زمان پیروزی انقلاب اسلامی و به‌ویژه در دوران دفاع مقدس در صحنه‌هایی که رزمندگان کشورمان نیاز به کمک و یاری داشتند، بدون درنگ به یاری آن‌ها شتافت که شاید نمود و بارز عینی پشتیبانی از رزمندگان را در زمان انجام عملیات‌های مختلف علیه ارتش متجاوز عراق باشد که علاوه بر هلی‌برن و جابه‌جایی نیرو و مهمات، در شکار تانک‌های تی-۷۲ عراق نقش بسزا و تأثیرگذاری داشتند؛ مأموریتی که به وسیله خلبانان بالگرد‌های شکاری «کبری» صورت می‌گرفت.
آن زمان برای هدف قرار دادن مواضع و ادوات و نیز تجهیزات دشمن می‌بایست خلبان بالگرد «کبری» تا زمان اصابت موشک به هدف، آن را رصد و دنبال می‌کرد که با پیشرفت سلاح‌های پدافندی، امروز چنین اقدامی برای بالگردها میسر نیست؛ بدین معنی که چنانچه خلبان بخواهد همانند گذشته از موشک‌های نسل قدیمی استفاده کند، در معرض اصابت موشک‌های پدافندی قرار می‌گیرد.
لذا با در نظر گرفتن این امر، متخصصان صنعت دفاعی کشورمان به منظور کمک به تقویت بنیه دفاعی و هجومی هوانیروز، تحقیق برای ساخت موشک‌های «شلیک کن و فراموش کن» (Fire&Forget) را آغاز کردند که نتایج تحقیقات و اقدامات آن‌ها منجر به ساخت موشک کروز هواپایه نقطه‌زن «حیدر» شد.
وزن موشک حیدر ۶۰ کیلوگرم و طول آن ۳/۷۰ متر است. این موشک از موتور «میکروتوربین» ۴۰ کیلوگرمی بهره می‌برَد و علاوه بر استفاده در بالگرد، می‌تواند در جنگنده‌ها هم مورد استفاده قرار گیرد.
همچنین سرعتی که برای موشک حیدر عنوان شده ۴۵۰ تا ۵۰۰ کیلومتر بر ساعت با وزن سر جنگی ۱۳ تا ۲۵ کیلوگرم است با این توضیح که سیستم جستجوگر آن CCD-IIR بوده و قابلیت شناسایی اهداف و ارسال تصاویر هدف به صورت ONLINE، انجام قفل اپتیکی بر روی هدف و نیز انهدام دقیق هدف زمینی را دارد.
با ساخت این موشک علاوه بر افزایش قدرت آتش بالگرد‌های تهاجمی هوانیروز با نصب سامانه‌های لازم بر روی سایر بالگردها همچون بالگرد‌های پشتیبانی ۲۱۴ و ۲۰۶ می‌توان از آن‌ها هم برای انهدام تجهیزات و مواضع دشمن استفاده کرد؛ به عبارت دیگر، چون دانش ساخت این سلاح بومی است، می‌توان آن را بر روی هر هواگردی نصب کرد.
بنابراین وقتی دانشی بومی شد، می‌توان از آن دانش در هر حوزه‌ای که مد نظر باشد، بهره لازم را برد و تحریم‌ها را بی اثر و خنثی کرد.
انتهای پیام/ 231
