آتش‌بس غزه، تنها راه‌حل کاهش تنش در دریای سرخ
به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، لوید آستین، وزیر دفاع آمریکا ۱۸ دسامبر در بحرین اعلام کرد، کشورش با چندین کشور برای اجرای طرح گشت زنی مشترک در جنوب دریای سرخ و خلیج عدن همکاری خواهد کرد. این اقدام در حالی انجام می‌شود که یمنی‌ها مدتی است بعد از اوج گرفتن جنگ غزه به کشتی‌های مرتبط با رژیم صهیونیستی که از دریای سرخ می‌گذرند، درباره عبور از آنجا هشدار داده اند.
آستین معتقد است، اقدام یمن نه تنها مشکل آمریکایی ها، بلکه چالشی جهانی است و می‌طلبد واکنش بین المللی به آن نشان داد، اما این روند نمی‌تواند به آرام کردن اوضاع در دریای سرخ منتهی شود، بلکه ممکن است خطرات بیشتری داشته باشد و به گسترش درگیری‌ها منجر شود.
دریای سرخ یکی از مهم‌ترین مسیر‌های لجستیکی جهان برای انتقال انرژی و کالا‌های صنعتی است که سالانه حدود ۲۰ هزار کشتی از آنجا و کانال سوئز عبور می‌کنند و به دریای مدیترانه می‌رسند. اگر این مسیر دریایی بسته بماند، کشتی‌ها ناچارند مسیر دماغه امیدنیک را انتخاب کنند و زمان حمل و نقل و هزینه‌های سوخت و بیمه افزایش می‌یابد. در حال حاضر چهار شرکت بزرگ کشتیرانی اروپایی عملیات حمل و نقل دریایی را در دریای سرخ به حالت تعلیق درآورده‌اند که اگر این بحران ادامه یابد، موجب خسارت کشتیرانی جهانی خواهد شد.
تنش در دریای سرخ یکی از پیامد‌های جنگ غزه است که بار دیگر تأیید می‌کند در عصر جهانی شدن نمی‌توان هرگونه درگیری محلی را به صورت محلی کنترل کرد. اشتباه نیست اگر بگوییم مشکل کنونی دریای سرخ چالشی بین المللی تلقی می‌شود، زیرا به منافع طرف‌های مختلف مربوط می‌شود و بنابراین نباید راه حل مشکل یک جانبه باشد.
دور جدید درگیری‌ها در غزه حدود ۸۰ روز است به طول انجامیده و همچنان چشم انداز صلح در آن دیده نمی‌شود. طبعاً ایجاد تمهیدات فنی برای حل تنش‌ها در دریای سرخ بدون برقراری آتش‌بس تنها درمانی ظاهری و نه قطعی است و دستیابی به موفقیت با درمان ظاهری میسر نخواهد بود. بی تردید رهگیری کامل موشک‌ها و پهپاد‌های یمنی برای آمریکا دشوار است و حتی می‌تواند طوفان بزرگ‌تری را در غرب آسیا ایجاد کند.
آمریکا به خوبی اوضاع متشنج دریای سرخ را درک می‌کند و می‌داند وضعیت این گذرگاه دریایی در جریان ورود کمک‌های بشردوستانه به غزه و حتی زمان برقراری آتش بس در نوامبر گذشته نسبتاً باثبات بود، ولی پس از آغاز مجدد جنگ اوضاع ناگهان متشنج شد.
می‌توان گفت، آتش بس در نوار غزه به طور طبیعی تنش‌ها را در دریای سرخ آرام می‌کند، اما این آمریکا بود که آشکارا روی آتش جنگ غزه هیزم ریخت. هشتم دسامبر آمریکا از حق وتوی خود در نشست شورای امنیت سازمان ملل متحد استفاده کرد که باعث تصویب نشدن پیش‌نویس قطعنامه آتش‌بس بشردوستانه در غزه شد؛ پیشنهادی که امارات متحده عربی داد و با اکثریت ۱۳ رأی موافق همراه بود. ۹ دسامبر دولت آمریکا بار دیگر موافقت کرد ۱۴ هزار گلوله تانک به ارزش حدود ۱۱۰ میلیون دلار در اختیار رژیم صهیونیستی قرار دهد.
عملیات مشترک دریایی ارتش آمریکا شامل ۹ کشور دیگر ازجمله انگلیس، کانادا، فرانسه و ایتالیا نیز می‌شود. با وجود این، مصر، عربستان سعودی، قطر و سلطان نشین عمان در این عملیات شرکت نکردند که نشان می‌دهد کشور‌های منطقه نگرانی مشترکی دارند و می‌دانند این روند باعث تشدید درگیری‌ها و تضعیف روند صلح در غرب آسیا می‌شود.
وضعیت ژئوپلیتیک غرب آسیا پیچیده، واشنگتن جنگ‌های زیادی در منطقه به راه انداخته و شورش‌های زیادی به پا کرده است. کشور‌های منطقه از این تنش‌ها آسیب زیادی دیده اند و به نظر می‌آید آمریکا تجربه زیادی در برخورد با تحولات غرب آسیا دارد، اما در حال حاضر خودش دچار مشکل شده است.
دلیل اصلی این مشکل آن است که آمریکا هرگز موضع درستی اتخاذ نکرده و کمترین توجهی به منافع کشور‌های غرب آسیا نداشته است. واشنگتن با موضوع غرب آسیا در راستای هژمونی خود بهره برداری کرده و اکنون نیز به دنبال حفظ موقعیت مسلط خود در منطقه است. چنین رویکردی ناگزیر به افزایش تنش در منطقه منجر می‌شود.
اگر بخواهیم تنش‌ها را در دریای سرخ کنترل و از گسترش بیشتر پیامد‌های جنگ در غزه جلوگیری کنیم، چاره‌ای جز تلاش برای دستیابی به آتش بس در غزه وجود ندارد. موضع جامعه بین المللی در قبال این بحران روشن است؛ آتش بس فوری و کمک‌های بشردوستانه به غزه.
منبع: راهبرد معاصر
انتهای پیام/ ۱۳۴
