گروه استان‌های دفاع‌پرس‌ـ «ابوالقاسم علیزاده» پیشکسوت دفاع مقدس؛ هر روز در بستر زمان می‌تواند رنگ و عطر و طرحی داشته باشد که در تقویم تاریخ از آن به‌عنوان یک روز برجسته و در فرهنگ دینی به‌عنوان «یوم‌الله» یاد می‌شود.
به عبارت دیگر برخی از حوادث تاریخی چون در بستر زمان رقم می‌خورد همان روز شاخصی می‌شود برای شناخت بیشتر حوادث تاریخی.
با این مقدمه کوتاه، تقویم را ورق می‌زنم و به ۹ دی می‌رسم. نهم دی‌ماه برای همگان از دو جهت مهم هست ولی برای نگارنده جهت سومی هم دارد که بدان اشاره می‌شود.
نهم دی‌ماه ۱۳۸۸ شاخصه‌اش حماسه حضور اکثریت مردمی است که در سرتاسر ایران اسلامی بر پاسداری از ارزش‌های والای انقلاب شکوهمند اسلامی و نهضت بیداری حضرت روح الله فریاد می‌زنند.
نهم دی ۱۳۵۷ شاخصه‌اش رستاخیز مردمی است که در شهرستان تربت حیدریه بدون توجه به سرنیزه‌ها به پاخواسته و مجسمه شاه را به‌عنوان نمادی از اقتدار نظام ستمشاهی به پایین کشیده تا پایه‌های نظام سلطه و ساباط ستم در سراسر این کشور فرو بریزد.
نهم دی ۱۳۳۲ شاخصه‌اش سیاهی و ستمی است که از سوی خوانین بر گرده رعایا و مردم عادی اعمال می‌شد.
نزاع دو قبیله «بیگ‌ها» و «سیدا» در کوچه شیر چارسو - که در مجاورت مسجد جامع تربت حیدریه واقع شده است - به‌عنوان نمادی از آن همه نکبت و سیاهی به شمار می‌رود که هنوز هم پس از گذشت ۷۰ سال در هاله‌ای از سکوت مانده است.
در این روز «خالو عباس» به قتل می‌رسد و مطابق قانون نانوشته «کدخدا را ببین و ده را بچاپ» سیدتقی مسگر به‌عنوان قاتل اصلی راهی فیض‌آباد محولات می‌شود و با سیاهه‌ای به شهر بر می‌گردد تا مهر تاییدی باشد برای دادگاه فرمایشی که فرد یادشده روز واقعه در فیض‌آباد مشغول داد و ستد ظروف مسی بوده است.
از سوی دیگر سیدزاده‌ای را از روستای «دیزقند» به‌عنوان قاتل جعلی به تهران متواری می‌کنند تا اولیای دم از پیدا کردن او به استیصال رسیده و پرونده قتل مختومه اعلام گردد.
انتهای پیام/
