به گزارش گروه فرهنگ دفاع‌پرس، «سبایا» محل فرود کاروان اسرای کربلا است که از شام بر می‌گشتند. هنگامی که کاروان اهل بیت (ع) به این منطقه در نزدیکی مدینه رسید در بیرون شهر چادر‌ها را برافراشتند. بشیر بن حذلم به دستور امام سجاد (ع) به مدینه رفت و در کنار مسجدالنبی (ص)، اشعاری را با گریه خواند و مردم را از شهادت امام حسین (ع) مطلع ساخت و ورود امام سجاد (ع) و اهل بیت امام حسین (ع) به مدینه را اعلام کرد.
اینجا مکانی است که فاطمه صغری، سکینه بنت الحسین (س) خانه‌ای بنا کردند به اعتراض اینکه خانه حضرت فاطمه زهرا (س) را در مسجدالنبی (ص) که خانه ایشان بود از دستشان گرفتند. این خانه چاهی دارد و شیعیان و محبین اهل بیت (ع) دائما این خانه را تجدید بنا می‌کردند و هنوز بنای آن بعد از هزار و ۴۰۰ سال باقی مانده است.
وقتی از حضرت سکینه (س) سوال می‌کردند چرا در بیرون مدینه خانه ساختید، می‌فرمودند خانه مادر ما را در مدینه از ما گرفتند و دیگر در مدینه جایی مداریم. در واقع این یک حرکت انتقادی بود که به همه اعلام کنند خانه فاطمه زهرا (س) در مدینه در مسجدالنبی (ص) قرار داشت.
وقتی اسرای کربلا در این مکان متوقف شدند مردم به استقبال آمدند و از جمله کسانی که به استقبال کاروان آمد، حضرت ام‌البنین (س) بود. حضرت زینب (س) دست در گردن ام‌البنین (س) نهاد و تمام حوادث کربلا را بازگو کرد از جمله این حادثه را که گفت مادر جان عباس‌ات را کشتند. ام‌البنین (س) صدا زد فدای سر حسین و پرسید حسینم چه شد، تا گفتند حسینت را کشتند ام البنین خاک برداشت و به سرش ریخت و فرمود دیگر بنی هاشم بیچاره شد.
بعد از آن حضرت ام‌البنین (س) به بقیع می‌رفت و بالای سر صورت چهار قبر که درست کرده بود می‌نشست و نوحه می‌خواند: «دیگر مرا ام‌البنین نخوانید - ام‌البنین دیگر پسر ندارد» اینجا جایی بود که حضرت سکینه (س) و حضرت رباب (س) و دیگر اسرایی که از کربلا آمده بودند برای مردم مدینه روضه خوانی کردند. مدینه هنوز هم غریب است.
انتهای پیام/ 118
