به گزارش گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، «علی‌جان جابری» یکم خرداد سال ۱۳۴۶ در شهرستان رزن از استان همدان دیده به جهان گشود. تا چهارم ابتدایی درس خواند و به شغل کشاورزی مشغول بود. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت.
مهدی سلحشور ذاکر و مداح اهل بیت (ع) درباره ارادت شهید جان جابری به حضرت علی اصغر (ع) گفت: محرم چند سال پیش در شب شهادت حضرت علی‌اصغر (ع) نمی‌دانستم چه متنی را در هیات فاطمیون قم بخوانم. شهید جابری به خوابم آمد. پرسید «مانده‌ای چه روضه‌ای بخوانی؟» گفتم بله؛ گفت «یادت هست در حسینیه پادگان امام علی (ع) چه روضه‌ای خواندم؟ بعد شروع کرد به خواندن یک روضه درباره علی اصغر و گفت «این روضه را بخوان.»
وی افزود: در خواب از او گلایه کردم و گفتم، در این وانفسا و فتنه‌های آخر الزمان، رهایمان کرده‌اید و رفته‌اید آنجا به خوش‌گذرانی! کار راحت را شما کردید و ما اینجا گیر افتاده‌ایم. علی گفت «ما در جلسه‌ها بین شما هستیم. فکر کردی شما‌ها را چه کسی در این مسیر نگه داشته؟ چه کسانی سنگ‌ها را از میان راه برمی‌دارند؟ آیا کسی غیر از ما این کار‌ها را انجام می‌دهد؟ شما ما را نمی‌بینید، تقصیر ما چیست؟ در هیات‌ها قبل از آنکه کسی بیاید، ما حضور داریم.»
سلحشوری ادامه داد: خوب یادم هست که علی از بصیر اسم برد. نمی‌خواهم بگویم خواب؛ وحی منزل است، اما خواب من موید آیه شریفه «شهدا زنده‌اند» است.
شهید «علی‌جان جابری»
در کتاب خط عاشقی یک نوشته حسین کاجی آمده است: علی هم فرمانده لشکر سیدالشهدا (ع) بود و هم مداحی می‌کرد. روضه‌های حضرت علی اصغرش عجیب بود. آخر هم ۲ بهمن سال ۱۳۶۵ بر اثر برخورد تیر به گلویش مثل حضرت علی اصغر (ع) شهید شد.
وی آخرین بار در حسینیه سنندج این شعر را خوانده است «سوختم از آتشت آه چه سوزان تبی، همچو لب خشک تو هیچ ندیدم لبی»
کرامت شهیدان در هیات‌های عزاداری از زبان ذاکر اهل بیت (ع)
شهید «علی‌جان جابری»
علی‌عباس پدر شهید جابری نیز با بیان اینکه «همیشه با پسرم در مسجد نماز می‌خواندیم» گفت: پسرم به نمازه و روزه خیلی مقید بود و همیشه در کار‌های کشاورزی به من کمک می‌کرد. علی به همرزمانش توصیه می‌کرد، اگر خطا کرده‌اید، توبه کنید.
جان جابری ۲ ماه قبل از شهادت در اردوگاه کوثر اهواز برای یکی از رزمندگان نوشت: آدمی از دو قوه عقل و عشق آمیخته شده است که هر کدام به تنهایی او را یا حیوان می‌کند یا فرشته و هر گاه با هم آمیخته شود او را به اعلی علیین می‌رساند و هرگاه از روی خطا مرتکب گناهی شد، خدا او را می‌بخشد. پس هرگاه که خطا کرد اول پروردگارش به سوی او توبه می‌کند و، چون لطف خدا شامل حالش شد، پس آن بنده گنه‌کار به سوی خدا برمی‌گردد و توبه می‌کند؛ آنگاه خداوند منان توبه او را می‌پذیرد.
انتهای پیام/ 112
