محمدرضا سهرابی‌نژاد شاعر پیشکسوت در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگ دفاع‌پرس، به جایگاه ادبی «محمدعلی بهمنی» پرداخت و اظهار داشت: محمدعلی بهمنی یکی از شاعران ریشه‌دار معاصر کشورمان بود؛ شاعری که زبان فاخر داشت و مضمون‌های بکری می‌آفرید.
وی با بیان اینکه مرحوم بهمنی ترانه‌سرای خوب و فاخر بود، عنوان کرد: بی‌شک مرحوم بهمنی، تاثیر زیادی بر جوانان و علاقه‌مندان غزل و ترانه داشت؛ ترانه‌های بسیار ماندگاری از ایشان به‌جا ماند. ایشان انسانی زلال، شفاف و پاک بود و دارای صفات انسانی بود. بهمنی همواره خنده‌رو و امیدوار بود؛ شعر او نیز همانند خصوصیات شخصی‌اش بود.
این شاعر پیشکسوت فقدان مرحوم محمدعلی بهمنی را جبران ناپذیر دانست و افزود: غزل‌های مرحوم بهمنی زیبا و دل‌نشین است؛ ترانه‌های ایشان هم دارای چنین ویژگی‌هایی‌ست یعنی ایشان کار بیهوده و کوششی نکرده است، چون از طفولیت شعر می‌گفتند و درحالی که باید در ۸۲ سالگی حداقل ۵۰ دیوان شعر داشته باشد ولی، چون دیوان‌ها و مجموعه‌های کمی دارند، نشان می‌دهد که با حوصله و جوششی کار کرده است.
سهرابی‌نژاد اشعار مرحوم محمدعلی بهمنی را به‌یادماندی توصیف کرد و سپس شعر «با همه‌ی بی سر و سامانی‌ام» را زمزمه کرد، با همه‌ی بی سر و سامانی‌ام/ باز به دنبالِ پریشانی‌ام/ طاقتِ فرسودگی‌ام هیچ نیست/ در پیِ ویران شدن آنی‌ام/ آمده‌ام بلکه نگاهم کنی/ عاشقِ آن لحظه‌ی طوفانی‌ام/ دل خوشِ گرمای کسی نیستم/ آمده‌ام تا تو بسوزانی‌ام/ آمده‌ام با عطشِ سال‌ها/ تا تو کمی عشق بنوشانی‌ام/ ماهیِ برگشته زِ دریا شدم/ تا تو بگیری و بمیرانی‌ام/ خوب‌ترین حادثه می‌دانم‌ات/ خوب‌ترین حادثه می‌دانی‌ام؟ / حرف بزن ابرِ مرا باز کن/ دیر زمانی است که بارانی‌ام/ حرف بزن حرف بزن سال‌هاست/ تشنه‌ی یک صحبتِ طولانی‌ام/ ها…به کجا می‌کِشی‌ام خوبِ من؟ / ها…نکشانی به پشیمانی‌ام!
انتهای پیام/ 121
