گروه ساجد دفاعپرس: رزمنده لشکر ۲۵ کربلا بود که بارها در جبههها حضور یافته و مجروحیتهای متعددی را بعد از جنگ، با خود به یادگار داشت و سرانجام هم در اثر عوارض گازهای شیمیایی، پس از سالها بیقراری دوری همرزمانش، بالأخره به وصال دوست رسید و به قافله شهیدان پیوست؛ آری! این بسیجی عاشق، کسی نبود جز مداح شهید «سید مجتبی علمدار» که ۱۱ دی سال ۱۳۷۵، مصادف با سالروز زمینی شدنش، آسمانی شد.
شهید سید مجتبی علمدار در مصاحبهای، خاطرهای از دوران دفاع مقدس را بیان کرده است؛ خاطرهای از لحظه شهادت یک رزمنده که به تعبیر او، انگار اشکهای این رزمنده حکایت از این موضوع داشت که حضرت مهدی (عج) سر این شهید والامقام را بر دامن خود گرفته بود.
شهید علمدار در این مصاحبه، ابتدا خاطرهای از حالات معنوی خود و دوستانش در شلمچه را بیان کرده و سپس میگوید: «یکی داشت جان میداد، خودم رفتم بالای سرش، دستش را گرفتم - من این را برای بچهها گفتم یکبار - تیر خورده بود و کاسه سرش پریده بود. رفتم بالای سرش، دستش را گرفتم و گفتم که «اگر نمیتونی بگی یا مهدی (عج)، من برایت بگویم یا مهدی (عج)»؛ از گوشههای چشمش یک اشکی جاری شد؛ گفتم «میخوای برایت شهادتین را بگویم؟» با همان اشک خود میخواست بگوید تو که نمیفهمی، تو که نمیبینی، به تعبیر من میخواست بگوید که سر من روی دامن مهدی (عج) است؛ لزومی ندارد با زبان تو بگویم یا مهدی (عج)».
انتهای پیام/ 113
