به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از خراسان رضوی، جهادگر «حسن ابراهیمی ترشیزی» (هوشنگ فخرایی) سال ۱۳۳۴ در شهرستان کاشمر به دنیا آمد.
او پس از رسیدن به سنّ هفت سالگی به مدرسه رفت، اما به علت مشکلات، فقط تا کلاس سوم دبستان درس خواند و سپس در یکی از کارگاه‌های قالی‌بافی شهرستان کاشمر مشغول به کار شد. او در سنّ ۱۶ سالگی پدرش را از دست داد. پس از فوت پدر، کارگاه قالی‌بافی را رها کرد و به شغل مکانیکی و تعمیر ماشین‌آلات سبک روی آورد.
حسن ابراهیمی ترشیزی پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و تشکیل جهاد سازندگی، حسن به‌عنوان نیروی رسمی در این نهاد مقدس مشغول به کار شد.
او سال ۱۳۶۰ به‌همراه جمعی از جهادگران شهرستان کاشمر به منطقه سوسنگرد اعزام شد. او در مدت کم حضورش در جبهه، در قسمت‌های مورد نیاز از جمله عملیات رزمی، تعمیر ماشین‌آلات و تدارکات شرکت فعال داشت و از هیچ کوششی دریغ نکرد.
حسن در دو عملیات شرکت فعال داشت. اولین عملیات، عملیات آزادسازی روستای مگاصیص در جنوب غربی سوسنگرد بود که با موافقت فرمانده سپاه سوسنگرد جهت حضور جهادگران کاشمر، که به‌عنوان اولین تجربه جنگی او محسوب می‌شد و باعث شد که برای شرکت در عملیات دیگر از خود علاقه بیشتری نشان دهد. دومین عملیات نیز عملیات آزادسازی منطقه دهلاویه بود. در این عملیات بر اثر اصابت گلوله خمپاره به شدت مجروح شد به طوری‌که پای او در حال قطع شدن بود. وی ششم مهر ۱۳۶۰ در حالی که ۲۶ سال داشت در مسیر انتقال به بیمارستانی در اهواز، به شهادت رسید.
پیکر این جهادگر شهید به وسیله هواپیمای ۱۳۰- C حامل فرماندهان نظامی کلاهدوز، فکوری، نامجو و فلاحی که برای ارائه گزارش عملیات ثامن‌الائمه علیه‌السلام به امام راحل عازم تهران بودند، در حال انتقال بود که هواپیما بر اثر نقص فنی در منطقه کهریزک تهران سقوط کرد.
«علی‌اکبر ترشیزی» برادر جهادگر شهید «حسن ابراهیمی ترشیزی» که در این پرواز حاضر بود و قصد مراجعت به شهرستان کاشمر را داشت هم به شهادت رسید. باقیمانده پیکر این دو برادر شهید در بهشت زهرا (س) به خاک سپرده شد.
از شهید حسن ابراهیمی یک فرزند دختر به یادگار مانده است.
انتهای پیام/
