گروه ساجد دفاع‌پرس: ارتش بعث عراق تنها ارتش یک کشور نبود و جنگ تحمیلی هشت‌ساله نیز مصاف نبرد بین دو کشور نبود؛ بلکه دنیای کفر به سرکردگی صدام آمده بودند تا نظام جمهوری اسلامی ایران که یاور مستضعفان است را سرنگون سازند؛ بنابراین جوانان این مرز و بوم سلاح در دست گرفته و به مبارزه با دنیای استکبار رفتند که شهید «علی محمدی نجف‌آبادی» یکی از این جوانان بود؛ رزمنده دلاوری که واقعیت جنگ تحمیلی را به‌خوبی دریافته و در وصیت‌نامه خود این‌گونه نوشت: «خدایا تو را چگونه عبادت کنم و چگونه سپاس گویم که با وجود این‌که دشمن ما صدام کافر از تمام جهان تغذیه و تدارک می‌شود و از شوروی تانک‌های تی- ۷۲ و میگ‌های ۲۳ و دیگر سلاح‌های مورد نیازش را دریافت می‌کند و در حالی‌که آمریکا به آواکس و توپولف و انگلیس او را به تانک‌های چیفتن و فرانسه او را به میراژ و مرتجعین منطقه مخارج جنگش را از طریق دادن وام و فرستادن نیرو‌های پیاده تأمین می‌کنند، باز ما شاهد آنیم که تمامی این متحدین کفر در مقابل مومنین تو که سلاح‌شان فقط الله‌اکبر است و امیدشان تنها به دعا‌های کمیل و توسل است، فرار می‌کنند و هزار هزار به اسارت در می‌آیند».
وصیت‌نامه شهید «علی محمدی نجف‌آبادی»
بسمه تعالی
وصیت نامه
وَلَا تَحۡسَبَنَّ ٱلَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ ٱللَّهِ أَمۡوَٰتَۢاۚ بَلۡ أَحۡیَآءٌ عِندَ رَبِّهِمۡ یُرۡزَقُونَ
هرگز مپندارید کسانی که در راه خدا کشته شده‌اند، مرده‌اند؛ بلکه زنده‌اند و نزد پروردگارشان روزی می‌خورند.
افتخار می‌کنم که سعادت پیدا کردم در عصری زندگی کنم که سایه رهبری امام خمینی به آن شکوه بخشیده است.
خدایا تو را سپاس می‌گویم که با وجود روسیاهی‌ام و با داشتن کوله‌باری از معصیت، به من توفیق عنایت فرمودی که در صفوف سربازان امام زمان (ع) قدم نهم. پروردگارا تو را شکر می‌کنم که به امت اسلام به رهبری امام کبیرشان، نصرت عنایت کردی که یک تنه با دست خالی در مقابل ستمگران جهان قد علم کرده و در برابر آن‌ها استقامت و پایداری نموده و سنگر‌های کفرشان را یکی پس از دیگری به واژگونی بکشانند.
خدایا تو را چگونه عبادت کنم و چگونه سپاس گویم که با وجود این‌که دشمن ما صدام کافر از تمام جهان تغذیه و تدارک می‌شود و از شوروی تانک‌های تی- ۷۲ و میگ‌های ۲۳ و دیگر سلاح‌های مورد نیازش را دریافت می‌کند و در حالی‌که آمریکا به آواکس و توپولف و انگلیس او را به تانک‌های چیفتن و فرانسه او را به میراژ و مرتجعین منطقه مخارج جنگش را از طریق دادن وام و فرستادن نیرو‌های پیاده تأمین می‌کنند، باز ما شاهد آنیم که تمامی این متحدین کفر در مقابل مومنین تو که سلاح‌شان فقط الله‌اکبر است و امیدشان تنها به دعا‌های کمیل و توسل است، فرار می‌کنند و هزار هزار به اسارت در می‌آیند.
پدرم، مادرم، همسرم، برادرانم، و خواهرانم! در شهادت من سیاه نپوشید و در انظار مردم گریه نکنید؛ زیرا که دشمن شاد می‌شود، عوض حجله بر درب خانه، چراغ روشن کنید. از شما تقاضا می‌کنم به‌جای گریه، در انظار مردم سخن بگویید، سخنرانی کنید و پیام مرا که پیروی از ولایت فقیه است به گوش مردم برسانید. به مردم بگویید که او اهل نماز جمعه بود. نماز جمعه را فراموش نکنید، حتی الامکان در دعای کمیل شرکت کنید. از امام و پیروان او عملاً حمایت کنید که این نعمت بزرگی که در این عصر نصیب شما شده است، قرن‌ها مسلمین نیازمند آن بوده‌اند؛ لذا قدردانی کنید، در غیر این‌صورت عذابی سخت در دنیا و آخرت نصیب‌تان خواهد شد.
پدرم! تو برای من خوب پدری بودی؛ زیرا تو مرا با این انقلاب و امام آشنا نمودی، خداوند تو را در دنیا و آخرت سعادتمند کند. ان‌شاءالله.
مادرم! در شهادت من گریه مکن؛ زیرا من به جهانی رفتم که ابدی است، فانی نیست، و این مسیر را همه باید طی کنند و به جهان ابدیت بپیوندند، خوب بسی سعادت که انسان با شهادت در راه خدا به آن جهان برسد.
همسرم! عفت و پاکدامنی و عمل به دستورات اسلام و اطاعت امر ولایت‌فقیه را ادامه بده و فرزند مرا در این مسیر هدایت کن. ان‌شاءالله در آن جهان خداوند ما را با شهدای اسلام و شهدای کربلا محشور فرماید.
برادرانم! امروز در جهان اسلام نیازمند نیروی مؤمن و متخصص و عالم است؛ لذا بیش از هر چیز زحمت خود را در فراگیری فنون و تخصص‌های مورد نیاز جامعه بکار برید و از ادامه تحصیل خودداری مکنید.
خواهرانم! شما سعی کنید در زندگی هم‌درد دوستان خود باشید. سازگاری با مؤمنین را پیشه راه خود قرار دهید و عفت و پاکدامنی و عمل به دستورات اسلام و اطاعت امر ولایت‌فقیه را ادامه دهید.
فرزندم! تو را به خدا می‌سپارم که او خود سرپرست همه بندگانش می‌باشد، سربلند زندگی کن و با افتخار که پدرت پیرو راه حسین (ع) بود و برای تداوم بخشیدن به راه او شهید شده است.
پدرم! پیرو را وصی خود قرار داده و از او تقاضا می‌کنم که خود به اموری که مربوط به من است رسیدگی کند. از کلیه دوستان و آشنایان و اقوام تقاضا می‌کنم اگر طلبی از اینجانب داشته‌اند به پدرم رجوع وگر نه مرا حلال نمایند.
والسلام
به امید زیارت کربلا - علی محمدی
٦١/٢/٣٠
انتهای پیام/ 113
