گروه فرهنگ و هنر دفاع پرس- رسول حسنی؛ مسعود دانشپژوه مجری برنامه «مسابقه محله» برای ضبط این برنامه به یادمانهای مناطق عملیاتی آمده تا سری جدید مسابقه محله را با موضوع راهیان نور تولید کند. همه ما با برنامه مسابقه محله خاطراتی داریم و چه بسا دوست داشتیم ما هم یکی از همان بچههایی باشیم که در کنار این مجری دوست داشتنی، شرین کاری می کند. همین که هنوز مسعود دانشپژوه بین کودکان امروز هم طرفدارن بسیاری دارد نشانه موفق بودن او در کارش است. اما نکتهای که باید به آن توجه کنیم این است که لزوم ضبط چنین برنامهای در فضای یادمانها احساس نمیشود.
برنامه فرهنگی هر یادمان باید سنخیتی با ذات آن یادمان داشته باشد. اجرای چنین برنامههایی به دلیل اینکه با ماهیت یادمانها تناسبی ندارد نمیتواند کودکان و نوجوانان را با هدف راهیان نور آشنا کند. قبول است که نباید گروه سنی مورد اشاره را از شور و حالی که لازمه سنشان است دور کرد اما این نکته را هم باید مورد توجه قرار داد که هدف اصلی، آشنایی آنها با دفاع مقدس است.
آنچه که عوامل سازنده مسابقه محله سعی در انتقال آن دارند قطعا لازم است. این امر میتوانست در محلههای خرمشهر، آبادان، سوسنگرد و دیگر شهرهای خوزستان تحقق پیدا کند و مخاطبان دیگر استانها میتوانستند با شهرهای جنگ زدهای که در سالهای دفاع مقدس مورد حمله دشمن قرار گرفته بود آشنا شوند.
نکته نگران کننده این است که فضای یادمانها با ورود برنامههایی از این دست به سمتی برود که به بهانه جذب جوانان، پای کنسرتها و کارناوالها به این مکانهای مقدس باز شود. هر چیز حلال و بیاشکالی باید در جای خود قرار بگیرد و به صرف این که برای کودکان جذابیت دارد جواز ورود به یادمانها را پیدا نمیکند. البته کارهای ارزشمندی اجام شده است مثل (فصل شیدایی) و (سنگرهای آسمانی) و نمایش صحرایی (داستان کاوه) که توسط یوسف بختیاری در لحظات بعد از سال تحویل اجرا شد.
راهیان نور به دلیل گستردگی حوزه فعالیتش که تقریبا همه خطوط مرزی با عراق را که زمانی محدوده جبهههای جنگ بوده را شامل میشود و غیر از این شهرهای جنگ زدهای مثل خرمشهر و آبادان تا ایلام و قصرشیرین را هم باید اضافه کرد، کمبودهایی در زمینه برنامههای فرهنگی دارند که باید برای آن فکری اساسی کرد اما نباید این کمبودها را با بدیهی ترین و در دسترس ترین ایدهها عملی کرد. همیشه هم بودجه حلال مشکلات نیست وقتی میشود در غالب خادم الشهدا جوانانی را به کار گرفت که صادقانه برای خدمت به زائران شهدا فعالیت میکنند چرا نشود از هنرمندان صاحب ذوق برای طراحی و اجرای برنامههای فرهنگی دعوت کرد.
حضور هنرمندان جوان که گذشته روشنی هم دارند میتواند به غنای فرهنگی راهیان نور کمک بسیاری کند. این حضور حتی میتواند شکل رقابتی هم به خود بگیرد جشنواره تئاتری با عنوان راهیان نور و یا هر عنوان مناسب دیگری راهکار خوبی است که می تواند گروههای تئاتر خیابانی (صحرایی) را به حضور در این مناطق جذب کند. همینطور هنرمندان حوزههای دیگر.
خاطرات رزمندگان پر از اتفاقات شیرینی است که میتواند موضوع خاطره گویی این عزیزان قرار بگیرد که میتواند مکمل کار پر زحمت و حساس روایان دفاع مقدس قرار بگیرد این مورد میتواند علاوه بر ساختن لحظاتی خوب برای کودکان و نوجوانان حرفهای ناگفته جنگ را هم غیر مستقیم انتقال دهند.
باید کمی خلاقیت به خرج داد و برای این یک ماهه که زائران شهدا وارد مناطق عملیاتی میشوند برنامهای مدون و جامع طراحی و ارائه کرد. به قول یکی از راویان ما نیازمند شادی جبههای هستیم. کار فرهنگی راهیان نور مهمترین کار فرهنگی کشور است که ابعاد مختلفی دارد و نباید با دید صرفا نظامی به آن نگاه کرد. باید بخش نرم افزاری و هنری آن را به اهل هنر سپرد. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و آموزش و پرورش باید نقش پررنگتری ایفا کنند تا بعد از این یک ماهه خروجی قابل ارزیابی و مثبتی داشته باشیم.
راهیان نور از موارد ویژهای است که توسط دشمن رصد میشود و اینکه هنوز اکثریت مردم فارغ از هر وابستگی سیاسی، مسافر راهیان نور هستند برای دشمن رعب آور است و در مواجه با ایران با دقت بیشتری عمل میکند.
اگر حضور مردم به خاطر ضعف خدمات فرهنگی کمرنگ شود مسلما بدخواهان از موضع بالا به ما نگاه میکنند.
