به گزارش خبرنگار فرهنگ دفاع‌پرس، آیین «دعا کنید آدم زنده بماند» که مرثیه‌ای شاعرانه در سوگ شهادت ۹ فرزند خانم «آلاء النجار» بود، با حضور تعدادی از شاعران عصر امروز (دوشنبه) در محل کافه فلسطین برگزار شد.
در این مراسم شعرایی، چون یوسفعلی میرشکاک، ناصر فیض، محمدعلی مؤدب، محمدمهدی سیار، حسین مؤدب، محمدحسین نعمتی حضور داشتند و اجرای این محفل ادبی برعهده حامد عسکری بود.
یوسفعلی میرشکاک در ابتدای این مراسم حضور پیدا کرد و شعر خواند.
در ادامه «حسنا محمدزاده» حضور پیدا کرد.
وی پیش از آنکه شعرخوانی را آغاز کند، اظهار داشت: شرمنده‌ام که برای مردم فلسطین کاری به‌جز بازی با کلمات نمی‌توانم انجام دهم.
این شاعر افزود: به‌عنوان یک مادر نمی‌توانم تصور کنم که یک مادر چگونه ۹ فرزند خود را از دست می‌دهد!
محمدزاده گفت: انگار این درد باید روی قلب‌های ما سنگینی کند. امیدوارم این محافل به هر شکلی که هست، به‌کمک رسانه‌ها یا ترجمه این اشعار منعکس شوند و به گوش مردم فلسطین برسند.
پس از آن، محمدحسین نعمتی در جایگاه حضور پیدا کرد. وی پیش از شعرخوانی اظهار داشت: حجم اندوه برای نسل‌کُشی در فلسطین آنقدر زیاد است که چمدانِ شعر هم برای بیان آن کافی نیست و کلمات نمی‌توانند وظایف خود را در قبال آن ایفا کنند.
در ادامه ناصر فیض در جایگاه شعرخوانی حاضر شد. فیلمی از شعرخوانی او را در زیر ببینید:
وی در توصیف یکی از اشعار خود گفت که آن را بعد از ملاقاتی که دوستان حوزه هنری از بیماران لبنانی حادثه پیجر بستری در بیمارستان بقیةالله (عج) کرده‌اند، سروده است.
در ادامه سعید بیابانکی شعر خواند. بخشی از این اشعار به شرح زیر است:
«قفل است لبم، کلید می‌خواهم و نیست
حال غزلی جدید می‌خواهم و نیست
افتاده در این راه سپر‌های زیادی
یعنی ره عشق است و خطر‌های زیادی
از یک سفر دور و دراز آمده انگار
این قاصدک آورده خبر‌های زیادی
جز عشق بگو کیست که افروخته باشند
در آتش او خیمه و در‌های زیادی»
در ادامه فاطمه افشاریان در جایگاه شعرخوانی حضور پیدا کرد و در ابتدا اظهار داشت: خوشحالم در جمع کسانی قرار دارم که در سمت درست تاریخ ایستاده‌اند.
این شاعر گفت: شهادت یکایک اطفال مظلوم فلسطینی همان چیزی است که حجت را بر مردم تمام کرده است.
وی در ادامه به شعرخوانی پرداخت که چند بیت آن در زیر می‌آید:
«فکر کن کودک خودت باشد، آن پسربچه فلسطینی
باز هم بی‌تفاوت و خونسرد، می‌توانی کنار بنشینی؟
ما فقط نقشمان تماشاچی‌ست
دیدنش اینقدر مگر سخت است؟
باز تاریخ می‌شود تکرار
آنکه یک لحظه کم نیاورده در هیاهوی انفجار و تفنگ
فکر کن میوه دلت باشد
من فقط شاعرم، سؤالم بود
آنچه گفتم، ولی جوابی نیست
آه! این بچه جزء دایره‌ی/ موبلوندان چشم‌آبی نیست»
پس از آن حجت‌الاسلام والمسلمین محمدمهدی خان‌محمدی شعر خواند و پس از آن علی‌محمد مؤدب حاضر شد و پیش از شعرخوانی اظهار داشت: ماجرای فلسطین ماجرای تلخ، داغ و سنگینی است.
پس از آن محمدمهدی سیار حاضر شد و به شعرخوانی پرداخت.
پیش از شعرخوانی به قضیه شهادت خبرنگاران اشاره کرد و این شعر را خواند: «زنده و مستقیم بمب آمد
زنده و مستقیم کشته شدیم»
وی در ادامه شعر دیگری خواند: «فواره زد به چهره مبهوت آسمان
آتشفشان خون، تَن سرخ کبوتران
مژگان نیم‌سوخته بر هم نهاد و باز
کودک سؤال کرد که بیدار شد جهان؟»
این شاعر در ادامه غزل «آخر چه بود این مرگ نو» را که در رثای شهید یحیی سنوار سروده بود، خواند:
«آخر چه بود این مرگ نو/ این مرگ عزرائیل‌کُش!
نبض گلوی کیستی؟ /ای صور اسرافیل‌کُش
گرم نبردی تَن‌به‌تَن، رخ در رخ مرگی کهن/ هابیلِ صورت‌بسته‌ای در هیبتی قابیل‌کُش
لَم‌داده بر عَرشی مگر؟! مابین جنات و نَهَر/ عندَ ملیکٍ مقتدِرٍ،ای آیه تأویل‌کُش
در ناگهانِ واپسین، صد معجزه در آستین/ در چشم، خشمی آتشین، در کف، عصائی نیل‌کُش
دیدی نمی‌ماند نهان! دار و درفشت بود هان! / ریگی به کفشت بود هان! از ریگ‌های پیل‌کُش
این فصل را بی‌خواب کُن، این نسل را بی‌تاب کُن/ میراث خود پرتاب کُن؛ آن چوب اسرائیل‌کُش»
در ادامه حسین مؤدب که آخرین شاعر بود، پیش از شعرخوانی در توضیح این محفل ادبی اظهار داشت: ماجرای این اتفاق تلخ که برای خانم «آلاء النجار» افتاد و به یکباره ۹ فرزند خود را در بمباران رژیم صهیونیستی از دست داد، قلب ما را به درد آورد. فلسطین دیگر یک مسئله قومی نیست؛ بلکه یک مسئله انسانی است.
وی افزود: همسر خانم نجار روز گذشته به شهادت رسید و از خانواده او فقط دهمین فرزند او به نام «آدم» زنده مانده است.
انتهای پیام/ ۱۱۸
