به گزارش گروه فرهنگ دفاع‌پرس، رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در تایلند به‌مناسبت فرارسیدن عید قربان، یکی از مهم‌ترین اعیاد امت اسلامی، اقدام به تهیه ویژه‌نامه‌ای محتوایی با هدف تبیین ابعاد تربیتی، معنوی، تاریخی و اجتماعی این روز بزرگ کرد.
در این ویژه‌نامه تلاش شده تا با بهره‌گیری از منابع قرآنی، روایی و تفسیری، پیام‌های عید قربان را به صورت جامع به مخاطبان منتقل شود.
مقالات اصلی ویژه‌نامه به شرح ذیل است:
۱. عید قربان؛ روز پیروزی عقل و بندگی بر شهوت و هوای نفس
عید قربان در اسلام تنها یک مناسبت آیینی نیست، بلکه نماد پیروزی عقل، تقوا و اطاعت بر تمایلات نفسانی است. این روز، جشن موفقیت بندگان خدا در گذر از آزمون بندگی و غلبه بر خواسته‌های حیوانی است. بر اساس آموزه‌های قرآنی، مخلوقات به سه گروه تقسیم می‌شوند: فرشتگان که تنها از عقل تبعیت می‌کنند، حیوانات که تنها از غریزه پیروی می‌کنند، و انسان‌ها که میان این دو در حال انتخاب‌اند. انسان، هنگامی که عقل را بر شهوت ترجیح می‌دهد، از ملائکه نیز برتر می‌شود.
نمونه والای این پیروزی در داستان حضرت ابراهیم (ع) و اسماعیل (ع) جلوه‌گر است، آنجا که پدر و پسر، هر دو در برابر فرمان الهی تسلیم می‌شوند. قربانی کردن، نماد بریدن از وابستگی‌ها و نشانه‌ای از تعالی روح انسان در برابر دنیاطلبی است. این مقاله با استناد به آیات و احادیث، عید قربان را فرصتی برای پالایش درونی و بازگشت به فطرت الهی معرفی می‌کند.
۲. تاریخچه، مناسک و اسرار قربانی در اسلام
این مقاله با بررسی ریشه‌های تاریخی عید قربان، نشان می‌دهد که این مناسبت از زمان حضرت ابراهیم (ع) تاکنون به عنوان نمادی از اطاعت، ایثار و تقوا باقی مانده است. قرآن کریم، قربانی را نشانه‌ای از تقوا می‌داند نه از خون و گوشت حیوانات. از همین رو، اعمال شب و روز عید، از جمله غسل، نماز عید، قربانی کردن، و گفتن تکبیرات، دارای ابعاد روحی و اجتماعی فراوانی هستند.
در این مقاله همچنین به اختلاف دیدگاه میان ادیان درباره «ذبیح الله» اشاره شده و روایات شیعه، اسماعیل (ع) را به عنوان ذبیح معرفی می‌کنند. همچنین در روایت‌ها آمده که حتی اگر شخص توان مالی نداشته باشد، مستحب است برای انجام قربانی قرض بگیرد. هدف از قربانی، تقرب به خدا، زدودن نفس اماره، و رسیدگی به فقراست، که همه اینها در این مقاله با تکیه بر منابع روایی تشریح شده‌اند.
۳. درس‌های تربیتی از مراسم قربانی
مقاله سوم به بیان آموزه‌های تربیتی و معنوی از عمل قربانی می‌پردازد و قربانی را فراتر از یک عمل ظاهری معرفی می‌کند. در این دیدگاه، قربانی کردن نمادی از تسلیم کامل در برابر خداوند، تقویت روح تقوا، بریدن از دلبستگی‌های دنیا، و تسلیم اراده الهی است. داستان حضرت ابراهیم (ع) و فرزندش اسماعیل (ع) نمونه‌ای از اوج این بندگی و پذیرش مأموریت الهی است که با آگاهی، عشق و طیب خاطر انجام شد.
از دیگر محور‌های این مقاله، توجه به مفاهیم انفاق و اطعام نیازمندان، مبارزه با هوای نفس و شیطان و نیت خالص در انجام اعمال است. نویسنده با استفاده از روایات متعدد از ائمه اطهار (ع)، نشان می‌دهد که ذبح حیوان، تنها ابزار و نمادی برای ذبح «نفس» و طمع درونی انسان است. این مقاله، قربانی را فرصتی برای خودسازی، تطهیر قلب و تمرین اخلاق الهی معرفی می‌کند.
انتهای پیام/ 118
