به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از البرز، روزی پُر از معنویت در هیأت انصارالامام رزمندگان کرج رقم خورد؛ جایی که دل‌های بسیاری برای بزرگداشت یاد دو بانوی شهیده البرز گرد هم آمدند. خانواده‌های معظم شهدا، فعالان فرهنگی و رسانه‌ای، مسئولان و نوجوانانی که پرچم عاشورا را بر دوش دارند، همه آمده بودند تا بگویند: البرز، فرزندانش را از یاد نمی‌برد.
شهیده فاطمه صالحی، استاد دانشگاه و شهیده معصومه عظیمی، کارمند سازمان صداوسیما، هر دو در حملات ناجوانمردانه رژیم صهیونیستی در جنگ ۱۲ روزه، به آسمان پیوستند. یکی در حمله به ساختمان سپاه کرج و دیگری در حمله به ساختمان شیشه‌ای. شهادت آنها، نه فقط ثمره رسالتشان بلکه سندی از شرافت و ایستادگی زن ایرانی در برابر ظلم و بیداد بود.
برای یادبود این دو بانوی شهیده مراسمی در کرج برگزار شد و جمعی از عاشقان را گرد هم آورد. در ورودی مراسم، عکس‌های این دو شهیده کنار شمعدانی‌ها و گل‌های پرپر، روایتگر فصلی از فداکاری بود. چهره‌هایی آرام اما مصمم، نگاهی گرم و لبخندی عمیق؛ گویی هنوز در جمع حاضرند و به میهمانان خوش‌آمد می‌گویند. هر تصویر، فریاد بی‌صدای وفاداری به وطن بود.
فضای مراسم، آمیزه‌ای از غم و افتخار بود. غم از دست دادن بانوانی فرهیخته و مؤثر و افتخار از آن‌که چنین زنانی، در میانه میدان فرهنگ و رسانه، راه شهادت را برگزیدند. تلاوت آیاتی چند از قرآن کریم با صدای قاری جوان و مخلص، فضای مجلس را آسمانی کرد. سپس با پخش سرود ملی، صلابت ایرانی بودن دوباره در جان‌ها طنین انداخت.
از لحظه‌های درخشان این مراسم، اجرای سرودی پرشور و حماسی توسط گروه نوجوانان «رضوان» بود. دختران و پسرانی با لباس‌های یکدست و چفیه‌هایی بر دوش، با صدایی رسا از شهدا، مقاومت و استقامت خواندند؛ از دلاورانی که رفتند تا ما بمانیم. نوای آنها، پلی زد میان دل مادران شهدا و نسل امروز.
سپس مداح اهل بیت (ع)، محمد عطاءالهی، با ذکر «ای ایران» مجلس را شور دیگری بخشید. روایت‌های کربلا، اشعاری در وصف حضرت زینب (س) و نوای گرم مداح، اشک را مهمان چشم‌ها کرد. اشک‌هایی که نه از ناتوانی بلکه از عظمت دلی بود که فرزند، خواهر یا مادرش را فدای وطن کرده بود.
در پایان، از خانواده‌های شهدای جنگ ۱۲ روزه و برخی مجروحان این واقعه تجلیل شد؛ تقدیری که شاید گوشه‌ای کوچک از دین ملت به کسانی باشد که با جانشان از وطن، مردم و حقیقت دفاع کردند. این مراسم فقط یادبود این عزیزان نبود، بلکه پیامی بود به فردا، جوانان و تمام بانوانی که هنوز راه نرفته‌ای در پیش دارند.
پیامی از دو زن که از میانه آتش، کلاس‌های درس و قاب‌های تصویر، حقیقت را فریاد زدند و جانشان را نثار کردند. البرز امروز به داشتن این شهدا افتخار می‌کند که شعله‌دار راه حق و حقیقت شدند. زنانی که در میدان جنگ نرم، نه تفنگ داشتند نه سپر، اما ایمانشان، قلم‌شان، دوربین‌شان و در نهایت خون‌شان، بزرگ‌ترین سلاح علیه ظلم شد و آنها را جاودانه کرد. یادشان پر رهرو باد ...
صدیقه صباغیان
انتهای پیام/
