اتابک نادری، هنرمند تئاتر، در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگ دفاع‌پرس، با اشاره به اهمیت نقش هنر در زندگی هنرمندان دارای معلولیت، اظهار داشت: فضای هنر برای این عزیزان هنوز به شکل تخصصی سامان نیافته است؛ چه در حوزه آموزش و چه در سیاست‌گذاری. بسیاری از این هنرمندان به صورت خودآموز پیش رفته‌اند و خانواده‌هایشان نقش اصلی را در رشد و تربیت هنری آن‌ها ایفا کرده‌اند. با این حال، در سیاست‌گذاری فرهنگی و هنری مرتبط با این قشر، ضعف‌های جدی وجود دارد.
بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون با تأکید بر تأثیر عمیق هنر بر روح و روان انسان‌ها گفت: تئاتر برای این هنرمندان، تنها یک ابزار بیان نیست، بلکه نوعی عشق درونی و آتشی خاموش‌نشدنی است که در آثارشان متجلی می‌شود. هر بار که آثار تجسمی یا نمایشی آن‌ها را می‌بینم، احساس زلالیت و شفافیتی در کارشان وجود دارد که ریشه در صداقت و عشق دارد. هنرمند کسی است که عشق را تکثیر می‌کند و این ویژگی در هنرمندان دارای معلولیت دوچندان نمود دارد.
وی ادامه داد: اصطلاحاتی چون «توان‌یاب» یا «توانگر» صرفاً واژه نیستند؛ این افراد با وجود محدودیت‌های جسمی، در حوزه اثرگذاری بسیار توانمندتر از بسیاری دیگر ظاهر می‌شوند. چندی پیش در تالار مولوی شاهد اجرای نمایشی از نوجوانان سندرومی بودم. یکی از بازیگران که در حالت عادی دچار لکنت بود، با اعتمادبه‌نفس بالا مونولوگی دشوار را اجرا کرد؛ این نشان می‌دهد که تئاتر چه ظرفیت شگفت‌انگیزی در ایجاد اعتماد به نفس دارد.
نادری با اشاره به ضرورت ایجاد بستر مناسب برای ارائه آثار هنرمندان توان‌یاب تصریح کرد: پیش از هر چیز، باید فرصت عرضه آثار را برای آن‌ها فراهم کنیم. برگزاری جشنواره‌ها، بازارهای فصلی و نمایشگاه‌های تخصصی می‌تواند به دیده شدن بیشتر این آثار کمک کند. البته دولت نیز بخشنامه‌هایی دارد که بر خرید آثار هنری و صنایع‌دستی هنرمندان دارای معلولیت تأکید می‌کند؛ اما مشکل در اجراست، نه در قانون.
این هنرمند تئاتر و سینما گفت: تندیس‌ها و جوایز جشنواره‌ها که اغلب از جنس پلاستیک یا پلکسی ساخته می‌شود، می‌تواند توسط هنرمندان دارای معلولیت تولید شود. خیرین هم می‌توانند با راه‌اندازی کارگاه‌های سفال، کوزه‌گری یا هنرهای سنتی، زمینه اشتغال و حتی صادرات آثار این هنرمندان را فراهم کنند.
وی افزود: هنوز به درک فرهنگی لازم برای پذیرش این عزیزان نرسیده‌ایم. حتی در برخی اداره‌ها، وقتی صحبت از سپردن مسئولیت به فردی دارای معلولیت می‌شود، مقاومت‌هایی دیده می‌شود. باید یاد بگیریم این افراد را به عنوان شهروندان کامل و توانا ببینیم، نه صرفاً افرادی با «محدودیت».
نادری در پایان اظهار داشت: جشنواره‌های متعددی برای این قشر برگزار شده و اکنون زمان آن رسیده که گامی فراتر برداریم؛ پیشنهاد من ایجاد یک «تماشاخانه دائمی» ویژه هنرمندان دارای معلولیت است تا مردم و خیرین بدانند در این فضا، نمایش‌هایی از این گروه هنرمند روی صحنه می‌رود. همان‌طور که شهرداری‌ها مسیر عبور جانبازان و معلولان را در سطح شهر فراهم می‌کنند، باید به فکر ایجاد مکان‌هایی برای ارائه خدمات فرهنگی این عزیزان نیز باشند. بی‌تردید این اقدام به دیده شدن و شکوفایی استعدادهای فراوان در میان آنان کمک شایانی خواهد کرد.
انتهای پیام/ 121
