گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: سلام بر فاطمیه، سلام بر فاطمه (س)، سلام بر سربند‌های یازهرا (س) که پس از سال‌های سال، از زیر خاک‌ها، همراه با استخوان‌های فرزندانش تفحص می‌شوند. سلام بر مردانی که با سربند یازهرا (س) سوی میدان پیکار با دشمن روانه شدند، سلام بر آن‌هایی که بی‌بی دوعالم (س) گره‌گشای‌شان در سختی‌های جنگ بود و سلام بر لاله‌های پرپر او، همان‌هایی که سال‌های سال زیر خاک‌ها غریبانه خفته بودند و در غیاب مادران چشم‌انتظارشان، حضرت زهرای مرضیه (س) برای آنها مادری کرده و می‌کند. سلام بر شهدای گمنام، همان‌هایی که گمنامی را از مادرشان به ارث برده‌اند و چه زیباست تلفیق سالروز شهادت بی‌بی دوعالم (س) با تشییع پیکرهای مطهر شهدای گمنام در کوی و برزن‌های شهرها.
باز هم فاطمیه دیگری آمد و باز هم شهرها رنگ و بوی شهدای گمنام گرفت؛ شهدای گمنام بوی فاطمه (س) می‌دهند و این عطر فاطمی بدون‌شک از جایی نشأت می‌گیرد که زائر پیکرهای آنها در سال‌هایی که غریبانه زیر تلی از خاک‌ها خفته بودند، مادرشان حضرت زهرا (س) بوده است؛ اصلاً کسی چه می‌داند، شاید بی‌بی بر سر مزارشان روضه بُنَیَّ، بُنَیَّ خوانده باشد؛ همان روضه‌ای که بالای پیکر بی‌سر فرزندش، در عصر عاشورا خواند! نمی‌دانم چه رمز و رازی میان شهدا و حضرت زهرا (س) نهفته است که هر شهیدی بیشتر زهرایی بود، بیشتر در دل مردم جای دارد؛ مانند ابراهیم هادی که خواسته بود همیشه گمنام باشد؛ ابراهیمی که ارادت ویژه او به مادر، زبان‌زد است؛ حال همین ابراهیمِ گمنام، محبوب دل نسل‌های جبهه‌رفته و حتی جنگ‌ندیده و حتی کم‌حجاب و ... است.
باز هم شهدای گمنام آمدند تا به ایام عزای مادرشان حضرت زهرا (س) رونقی دوچندان دهند و در سرزمینی که، سرزمین شیعیان بی‌بی دوعالم است، بگویند که هیچ‌گاه راه و سیره فاطمی خاموش‌شدنی نیست و در دنیای پر از زرق و برق شیطان، این مادران ایرانی هستند که فرزندانی زهرایی همچون شهدای گمنام را می‌پرورانند و از زیر آینه و قرآن رد می‌کنند و به قربان‌گاه عشق می‌فرستند؛ همان مادرانی که زینب‌وار همچون کوه در برابر فراق فرزندان خود استوار هستند و از میان آنها، بودند مادرانی که حتی چهار فرزند خود را در راه اسلام فدا کردند اما جز زیبایی در این مسیر، چیز دیگری ندیدند؛ این مقام مقدس زن است و چه زیبا گفته‌اند که «از دامن زن مرد به معراج رود».
فاطمیه امسال هم همچون سال‌های گذشته، ایران اسلامی به احترام لاله‌های پرپر فاطمی قیام کرد و این تعظیم بزرگ ملت ایران در برابر مادرشان حضرت زهرا (س) و لاله‌های گمنامش، رنگ و بوی دیگری داشت؛ رنگ و بویی به بزرگی میراث حضرت که مطالبه اغلب شهدا در وصیتنامههایشان از ما هم هست؛ حجاب زهرایی را می‌گویم، همان میراثی که عزت و افتخار زن مسلمان است، همان‌هایی که در دامن خود مردان بزرگی همچون این شهدای گمنام را تربیت کردند و برای همین دشمنان سال‌هاست که با شعار‌های فریبنده، می‌خواهند تا این میراث بزرگ زهرایی را در جامعه کمرنگ کنند؛ اما غافل از این‌که نه‌تنها بی‌حجابی خواسته مردم نیست؛ بلکه حجاب و تلاش در جهت قانون‌گذاری برای آن، یک مطالبه بزرگ در کشور است؛ مطالبه‌ای که در مراسم تشییع پیکرهای مطهر ۱۰۰ شهید گمنام که در تهران برگزار شد هم خواسته اغلب تشییع‌کنندگان از کسانی بود که به بهانه‌هایی نظیر دوقطبی شدن جامعه، این ضرورت بزرگ و مهم را به فراموشی سپرده‌اند.
ساعت حوالی ۸ صبح بود، مردم یکی‌یکی خود را به خیابان انقلاب اسلامی مقابل دانشگاه تهران که خاطرات تلخ و شیرین زیادی از حوادث این چهل و اندی سال گذشته در سینه خود به یادگار دارد، می‌رساندند و دود اسپند و صدای عزاداری، از همان میدان انقلاب اسلامی، خبر از آمدن میهمانانی می‌داد که برای همه مردم ایران، با هر اعتقاد و سلیقه‌ای، عزیز هستند؛ شهدای گمنام را می‌گویم که در تابوت‌هایی سه‌رنگ، قرار بود از دانشگاه تهران تا معراج‌الشهداء تشییع شوند؛ بنابراین قدم‌های خود را سریع‌تر کردم تا از قافله تشییع‌کنندگان عقب نمانم؛ تشییع‌کنندگانی که بسیاری از آنها عقب‌ماندگان از قافله شهدا هستند و روزگاری در کنار این شهیدان، در برابر دشمن متجاوز جنگیده‌اند و برخی از آنها هم مادرانی هستند که هنوز چشم‌انتظار فرزند مفقودالأثرشان بوده و به گمان این‌که شاید فرزندشان هم در میان این شهدای گمنام باشد، به مراسم تشییع آمده‌اند؛ اما این‌ها تنها یک طیف از تشییع‌کنندگان هستند و در میان آنها نسل‌های مختلف انقلاب اسلامی، از جوانان سروقامت تا نسل‌های زد، کودکان خردسال و حتی نوزادان که در کالسکه‌ها هستند، دیده می‌شوند.
مقابل دانشگاه تهران که رسیدم، عده‌ای گرد خودروهای حامل پیکرهای مطهر شهدا جمع شده بودند و عده‌ای هم به مداحی گوش می‌دادند و برای بی‌بی‌دوعالم (س) اشک می‌ریختند اما در این میان نکته‌ای که نظر من را به خود جلب کرد، تصاویر شهدای اقتدار در دست مردم بود؛ فرماندهانی که بعضاً سال گذشته در این مراسم حضور داشتند؛ اما امروز در کنار شهدا، نزد پروردگارشان روزی می‌خورند؛ ولی برای من که همیشه در این مراسم‌ها به‌دنبال سوژه‌ای می‌گردم که از او مصاحبه بگیرم، دست‌نوشته‌هایی است که در دستان مردم قرار دارد؛ دست‌نوشته‌هایی که خبر از یک مطالبه بزرگ دارد و آن مطالبه چیزی نیست جز میراث حضرت زهرا (س) که تقریباً می‌توان گفت در وصیت‌نامه اغلب شهدا نیز بر ضرورت عمل به آن تأکید شده است؛ بنابراین تصمیم می‌گیرم همین‌طور که همراه با خودروهای حامل پیکرهای شهدا حرکت می‌کنم، با چند نفر از افرادی که مطالبه‌شان همان خواسته شهدا یعنی ضرورت رعایت حجاب است، گفت‌وگو کنم.
خودروهای حامل پیکرهای مطهر شهدا، حرکت خود را آغاز کردند و من هم پابه‌پای تشییع‌کنندگان حرکت راه افتادم؛ اما با تفاوت این‌که آنها در پی زیارت و عزاداری، و من در پی سوژه‌ای برای گفت‌وگو؛ بنابراین در این میان، با پیرمردی همکلام شدم که دست‌نوشته خاصی در دست داشت؛ دست‌نوشته‌ای که ای کاش همه افرادی که در برابر حفظ ارزش‌ها در جامعه کوتاهی می‌کنند، بیشتر از جنبه یک «شعار» به آن اعتقاد داشته باشند؛ همان شعار «شهدا شرمنده‌ایم» را می‌گویم. او خود را رفیع‌خواه معرفی می‌کند و وقتی همکلام می‌شویم، متوجه می‌شوم که رزمنده لشکر ۱۰ سیدالشهداء (ع) در دوران دفاع مقدس بوده و در عملیات‌های مختلفی هم حضور داشته است. گفت‌وگوی خود را با این رزمنده دوران دفاع مقدس ادامه می‌دهم تا آن‌جایی که درباره مطالبات شهدا از ما در وصیتنامههایشان سوال می‌کنم و او پاسخ می‌دهد: توصیه شهدا در وصیتنامههایشان حفظ حجاب است و این‌که از در جهت حفظ نظام اسلامی بکوشیم و از ولایت فقیه اطاعت کنیم.
وصیت‌نامه شهدا همان قانون اساسی است
این رزمنده دوران دفاع مقدس در ادامه سخنان خود، دوباره به مسئله حفظ حجاب اسلامی در جامعه اشاره کرده و تأکید می‌کند: ضرورت رعایت حیا و عفت در وصیت‌نامه شهدا زیاد دیده می‌شود؛ بنابراین تأکید مجدد او بر توصیه شهدا به حفظ حجاب، موجب می‌شود تا از او درباره توصیه‌اش به مسئولان در زمینه ترویج فرهنگ حجاب و عفاف سوال کنم و این‌که آیا قانون‌گذاری در حوزه حجاب و عفاف موجب دودستگی در جامعه می‌شود یا خیر؛ سوالی که با چنین پاسخی همراه است: همگان باید وصیت‌نامه شهدا را مطالعه کنند؛ چراکه وصیت‌نامه شهدا خود یک قانون اساسی است و تنها خواندن آن هم کافی نیست؛ بلکه باید به آن عمل هم بکنند. اگر ما این همه شهید برای انقلاب اسلامی داده‌ایم، این انقلاب برای چه رخ داد؟ برای اسلام بود که حیا و حجاب و عفاف هم جزوی از آن است. حال این‌که برخی می‌گویند که قانون‌گذاری در حوزه حجاب و عفاف موجب شکاف در جامعه می‌شود، این هم غلط است؛ چراکه اگر ما به فرامین امامین انقلاب عمل کنیم، هیچ‌گاه در جامعه دودستگی ایجاد نخواهد شد و کسانی هم که این ادعا‌ها را می‌کنند، حرف‌های‌شان غرض‌آلود است.
سخنانم با این پیشکسوت دفاع مقدس که تمام می‌شود، مسیر را همراه با کاروان تشییع شهدا ادامه می‌دهم و از طرفی هم دلم نمی‌آید حال و هوای برخی از مردمی که در گوشه و کنار خیابان انقلاب اسلامی ایستاده‌اند و اشک از چشمان آنها جاری است را با مصاحبه برهم بزنم؛ اما از این سوژه نمی‌توانم گذر کنم، جوانی که تصویر بزرگی از سردار جاویدالأثر حاج احمد متوسلیان را در دست دارد و بسیاری از مردم هم که او را می‌بینند، سعی می‌کنند تا از قاب عکس حاج احمد، عکس یادگاری بگیرند؛ بنابراین من هم تصویری از این صحنه زیبا در مراسم تشییع شهدا ثبت می‌کنم اما دلم می‌خواهد تا بدانم که چرا او در میان این همه شهدا، تصویر حاج احمد متوسلیان را در دست گرفته است؛ بنابراین با وی همکلام می‌شوم از او همین را می‌پرسم که پاسخ می‌دهد: «امروز پیکرهای پاک ۳۰۰ شهید دوران دفاع مقدس در کشور تشییع می‌شود؛ اما هنوز خبری از سرنوشت حاج احمد متوسلیان و همراهانش نیست؛ من نمی‌گویم که حاج احمد را فراموش شده است؛ اما به‌صورت کافی درباره پیگیری دیپلمات‌های ربوده شده، مطالبه‌گری صورت نمی‌گیرد؛ بنابراین من هم وظیفه خود را نسبت به ایشان انجام می‌دهم».
رعایت دستورات اسلام موجب دوقطبی نمی‌شود
مطالبه‌ای که این جوان حاضر در مراسم تشییع شهدا دارد هم یک بعد از مطالبات مردم است؛ اما می‌خواهم سوال خودم را بپرسم؛ این‌که توصیه‌های شهدا در وصیتنامههایشان به ما چیست؟ وقتی سوالم را می‌پرسم، در این‌باره او چنین پاسخ می‌دهد: «مطالبه شهدا اکثراً پشتیبانی از ولایت‌فقیه، ایثار در راه اسلام و رعایت حجاب بوده است». سخن گفتن وی از ضرورت رعایت حجاب در وصیت‌نامه شهدا، موجب می‌شود تا من از او درباره این‌که آیا قانون‌گذاری درباره حجاب و عفاف موجب شکاف در جامعه می‌شود یا خیر؟ سوال کنم که وی چنین پاسخ می‌دهد: همیشه دوقطبی بین حق و باطل صورت می‌گیرد، نه این‌که در رعایت دستورات اسلام دوقطبی ایجاد شود. البته رهبر معظم انقلاب اسلامی همواره می‌فرمایند نگذارید دوقطبی در جامعه صورت گیرد؛ اما این به معنای آن است که ما در میان ملت ایجاد افتراق نکنیم؛ وگرنه حجاب، حکم خداست و مردم باید با رفتار‌ها و کنش‌های خود، سنگر حجاب را حفظ کنند.
اساس جامعه ما حرکت بر مدار قانون و احکام الهی است
مراسم تشییع شهدا همچنان در جریان است و من که مشغول مصاحبه بودم، از جمعیت مقداری عقب ماندم؛ بنابراین خود را به ابتدای کاروان تشییع شهدا می‌رسانم و در مسیر افراد زیادی را می‌بینم که دست‌نوشته‌هایی با مضامین حجاب و عفاف در دست دارند؛ بنابراین تصمیم می‌گیرم که با یکی از این افراد نیز مصاحبه کنم که در این میان، به سراغ یکی از زائران شهدا می‌روم. او خود را اصلانی از اساتید حقوق دانشگاه معرفی می‌کند و همین موضوع موجب می‌شود تا من به سراغ اصل مطلب یعنی دوگانه حجاب و شکاف در جامعه بروم؛ بر این اساس، وی چنین می‌گوید: این‌که گفته شود، قانون‌گذاری در حوزه حجاب و عفاف در جامعه شکاف و دوقطبی ایجاد می‌کند، حرفی کاملاً بی‌اساس و غلط است؛ چراکه حجاب یکی از احکام الهی است و احکام الهی دوقطبی ایجاد نمی‌کند؛ بلکه خلاف حکم خدا حرکت کردن است که دوقطبی ایجاد می‌کند و حجاب هم یک حکم قرآنی و از طرفی هم قانون جامعه است و این اجرا نکردن قانون در جامعه شکاف ایجاد خواهد کرد.
وی چنین ادامه می‌دهد: اساس جامعه ما حرکت بر مدار قانون و احکام الهی است؛ به‌ویژه در نظامی که با خون شهدا قرار است احکام الهی اجرا شود و فلسفه وجودی آن هم در حقیقت، تحقق احکام الهی است و از طرفی هم علت ایجاد نظام سیاسی ما، این بوده است احکام خدا در جامعه پیاده شود که اجرای آن، مستلزم اقتدار حاکمیت است؛ بنابراین اگر در جامعه اعمال حاکمیت نباشد، ارزش‌ها به مسلخ برده می‌شود و توسط هنجارشکنان و مخالفان احکام الهی لگدمال خواهد شد؛ بنابراین مسئولان طبق آیه شریفه قرآن کریم که می‌فرماید: «الَّذِینَ إِنْ مَکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّکَاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنْکَرِ»؛ باید به وظایف حکومتی خود که دستور قرآنی است، عمل کنند.
به گفته این زائر شهدا؛ به گفته رهبر معظم انقلاب اسلامق، سوءاستفاده از قدرت مضموم است؛ اما تضییع قدرت هم امر بدی است و مسئولان بر سر کار آمده‌اند تا ارزش‌های الهی را در جامعه برپا کنند؛ نه این‌که شاهد باشند که ارزش‌های الهی در جامعه اسلامی لگدمال مشتی اندک در جامعه سیاسی شود؛ لذا این‌که می‌گویند قانون‌گذاری در حوزه حجاب و عفاف موجب دوقطبی و شکاف در جامعه می‌شود، یک امر خلاف قرآن و فلسفه وجودی نظام جمهوری اسلامی است که به برکت خون این شهدا ایجاد شده است.
گفت‌وگویم که با این زائر شهدا تمام می‌شود، همراه با کاروان تشییع شهدا، سوی معراج‌الشهداء حرکت می‌کنم و به صحبت‌های مردم فکر می‌کنم و البته به مردمی که در این مراسم حضور پیدا کرده‌اند، به شهدایی که جان دادند، خون دادند تا احکام الهی در این جامعه اجرا شود. در همین حال نگاهی هم به اطرف خود می‌اندازم و می‌بینم که برخی افراد کم‌حجاب هم در مراسم تشییع شهدا حضور پیدا کرده‌اند و حتی ممکن است که اشک هم از چشم‌های‌شان جاری شود؛ بنابراین کم‌لطفی است که گمان کنیم بی‌حجابی خواست جامعه است و اگر قانون‌گذاری در حوزه آن صورت بگیرد، موجب دودستگی، شکاف و آشوب در جامعه خواهد شد؛ بلکه این هنر مسئولان است که چگونه در این حوزه قانون‌گذاری و فرهنگ‌سازی کنند که افراد ناآگاه و غافل نسبت به ضرورت اجرای فرامین الهی و عمل به وصیت شهدا در جامعه آگاه شده و با میل خود سوی رعایت حجاب بروند و از طرفی دیگر خدای‌ناکرده اگر گاهاً تعداد انگشت‌شماری افراد هم باشند که از روی عناد دست به ترویج برهنگی می‌زنند، قانون‌مند با آنها برخورد شود.
انتهای پیام/ 113
