به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع پرس، رمضان؛ ماه مهمانی خدا، ماهی است سراسر خیر و برکت. شمارش برکات این ماه کار درستی نیست، دلیل آن نگاه زمینی ما و محدودیت آن خواهد بود که قطعاً نمیتوانیم تعداد برکات این ماه را تصور کنیم و همین امر موجب میشود نگاهمان در شکرگزاری از پروردگار عالمیان محدود باشد. مهمترین مسائلی که در این ماه در سطح جامعه قابل لمس است حُسن برخوردهای مردم و احترامهایی است که صدچندان میشود.
احترام به بزرگان در اتوبوس و مترو، مجامع و محافل عمومی و خصوصی و...، رعایت کردن حقوق شهروندی، سعه صدر به خرج دادن و هزاران نکته ریز و درشت در مواجهه با همدیگر که حاصل آن کاهش جرم و بزهکاری در جامعه است، دستاوردهای مهمی است که هیچ دستگاه امنیتی و انتظامی در دنیا قادر به کسب آنها نیست.
مردم در ماه رمضان محبت و مودت ستودنی نسبت به هم دارند و سعی میکنند مسجد و اماکن مقدسه را بیشتر زیارت کنند. خاستگاههای ذهنی قابل احترام و ریشههای اصیل اعتقادی اسلامی در این ماه مورد توجه قرار گرفته میشود.
برنامههای تلویزیونی صدا و سیما نیز در این ماه، نقش مهمترین جریان ساز مذهبی را بر عهده دارد که در فضاسازی مردم را همراه میکند و متقابلاً توجه مردم را به همراه دارد که این موضوع از تمام فصول سال بیشتر است. علت مورد توجه قرار گرفتن تلویزیون در ماه مبارک رمضان در نگاه اول شاید تولید برنامههای مناسبتی باشد که در حدی درست به نظر میرسد؛ اما اگر نگاه ریشهای و موشکافانهتر به موضوع داشته باشیم متوجه مسئله مهمتری خواهیم شد.
تلویزیون ما اگرچه در ایام رمضان تدارک برنامههای ویژهای را میبیند اما مسئله دیده شدن آنها مربوط به یک بحث اعتقادی است که مردم ایران تلویزیون را دوست داشته و به آن اعتماد دارند. عموم مردم روزهدار از نیمههای شب، وقتی که آمادهی مراسم سحر میشوند برنامه مورد پسندشان در تلویزیون را دنبال میکنند و این مسیر در لحظات افطار و بعد از آن سریال های تلویزیونی و برنامههای ویژه رمضان به اوج خود میرسد.
روزهداری در طول روز دلهای مومنین را آماده و محیای شنیده شدن بهترین و نورانیترین موضوعات دینی، اجتماعی، انسانی و... میکند. مورد توجه قرار گرفتن برنامههایی چون «ماه عسل»، «شیدایی»، «دورهمی»، «ماه نشان» که با تم اجتماعی حول مسائل دینی میچرخند، مبین این سخناند.
اگر چه توجه مخاطبین به برنامههای ویژه رمضان تلویزیون، بی تاثیر از قلبهای نورانی و پاک مخاطبان نیست، اما انتخاب موضوعات ناب و بیبدیل اجتماعی، فرهنگی، دینی و دفاع مقدسی اوج اعتماد به رسانه ملی را جلب میکند.
برنامه «ماه عسل» نمونهای از این برنامههاست که طی چند سال گذشته با اجرای خوب «احسان علیخانی» روی صحنه میرود و همچنان شاهد گسترش طیف مخاطبان آن هستیم. برنامهای که با توجه به موضوعات فراموش شده و مورد غفلت ما توجه مخاطب را جلب میکند تا مشخص شود تلویزیون مهمترین و قابل اعتمادترین رسانه مردمی است.
جذابیت میهمانانی که هر روز ما با آنها رو در رو میشویم اما به سادگی از کنار آنها میگذریم نکته و مسئله مهم این برنامه است. رزمندگان دفاع مقدس جذابیت فراموش نشدنی این برنامه محسوب میشوند که گذشت زمان هنوز جذابیت را از آنها نکاسته است.
نگرش متخصصانه و مطالعات عمیق به این برنامهها مسئلهای است که باید برای جلوگیری از روزمرگی آن مورد توجه قرار بگیرد. گسترش و ادامه دادن حساب شده و با برنامه این نمونههای موفق از یک برنامه تلویزیونی میتواند الگویی برای ادامه دادن آن در طول سال باشد.
موضوعات مهم اجتماعی، فرهنگی و دینی زیادی وجود دارد که لازم است برنامههای خوب و جذابی در طول سال برای مطرح کردن آنها در رسانه ملی در نظر گرفت. شنیدن حرفهای مردم طی چند سال اخیر در رسانه ملی بازخوردهای خوب و قابل تاملی بر جا گذاشته است.
تجربه این الگوهای موفق بهترین ترغیب کننده برای مدیران صدا و سیماست تا توجه بیشتری به خواستههای مردمی و اقشار مختلف داشته باشند. دستاور این برنامهها برای مردم در دنیایی که به بهانه شهرنشینی غفلتهای فراوانی را به همراه داشته است شاید تامل و تجدید نظر درباره رفتار نسبت به اشخاصی باشد که با اینکه در کنار ما هستند اما به شدت از آنها دوریم.
پیام دو وزیر به یکی از برنامههای صدا و سیما یکی از هزاران هزار بازخورد مثبت این برنامهها بوده است که منجر شد علی ربیعی و عباس آخوندی به عنوان وزرای دولت پیامهایی را برای برنامه ارسال کنند.
علی ربیعی؛ وزیر کار، رفاه و تعاون اجتماعی در یادداشتی عنوان کرد: «من به عنوان یک کنشگر به شما تبریک میگویم و همیشه برنامه شما را در ماه مبارک رمضان میبینم و هروقت فرصتی پیدا کنم و یا درگیر جلسهای نباشم با اشتیاق آن را تماشا کردم و میکنم. من میخواهم نام برنامه شما را گسترش غمخوارگی ملی بنامم. میخواهم نام برنامهتان را هر ایرانی یک مددکار اجتماعی اطلاق کنم و همچنین میخواهم نام برنامهتان را «ماه عسلِ» زندگی خوب برای ایرانیان نام گذاری کنم.
یا شاید بهتر باشد بگویم که یک ماه، «ماه عسل» اما ماهها زندگی خوب برای ایرانیان و زندگی پر از شیرینی و عسل برای هر ایرانی که با این برنامه اتفاق میافتد. به گسترش خیر جمعی نیازمندیم و «ماه عسل» به نظرم حالا دیگر یک رسانه جمعی شده و یک نوع سخنگوی خیر جمعی است. خیر جمعی فقط کمک مالی نیست؛ خیر جمعی کمک از یک لبخند تا کمک ودستگیری و حتی یک آموزش ساده از طریق مهربانی است. من به نوبه خودم ابتدا به عنوان یک شهروند و بعد به عنوان وزیر دولت تدبیر و امید از تلاشهای تهیه کننده و مجری این برنامه تشکر میکنم.»
و پس از آن عباس آخوندی؛ وزیر راه و ترابری دومین وزیری بود که در پیامی به تهیهکننده «ماه عسل» برای ساخت چنین برنامهای تبریک گفت و نوشت: «میان دغدغهها و مشغلههای روزانهام در ماه مبارک رمضان هر زمان که فرصت پیدا کنم و بتوانم حتماً حتی برای دقایقی هم که شده تماشاگر «ماه عسل» میشوم.
برای من اتفاق خیلی مهمی است، اینکه جایگاهی در تلویزیون به مردم اختصاص پیدا کند تا شنوای قصه آنها باشیم. اینکه میان این همه آدمهایی که در طول روز میبینیم و قصههایشان را نمیدانیم تلویزیون محمل و صندلیاش را به آدمهای عادی تحویل دهد که هم عبرتآموزی داشته باشد و هم تاملبرانگیز و مهمتر از همه بر نهاد و نفسی که به خاطر فضای زمانی آماده تحول است تأثیر بگذارد.
این برنامه میخواهد خیرطلبی و امیدواری را انتشار دهد و با قصههایی که حتی شاید به ظاهر شاد نیست تلاش کند ابتهاج درونی ایجاد کند و نفس حقیقتجو را به خدا نزدیکتر کند. برای همین به شما و گروه تولیدتان خسته نباشید میگویم، برقرار باشید.»
