به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاعپرس، خاطرات جبهه از نماز اول وقت، دعاهای شبانه و ختم قرآن رزمندگان بارها و بارها روایت شده است. اما این بار «مهدی قلی رضایی» راوی کتاب «لشکر خوبان» و از رزمندگان واحد اطلاعات و عملیات لشکر 31 عاشورا خاطرهای از خوابآلودگی در اقامه نماز شب را روایت کرد؛ که در ادامه میخوانید:
آبانماه سال 60 در سن 16 سالگی برای نخستین بار به مناطق عملیاتی اهواز اعزام شدم. در آن زمان در گردان شهیدان مدنی و قاضی به فرماندهی علی تجلایی حضور داشتم. در قطار با جواد فرزامیان همسفر بودم که گفت: «نماز شب برای رزمندگان مستقر در اهواز واجب است». پس از رسیدن به اهواز مدتی را در مسجد جزایری واقع در خیابان امام خمینی (ره) مستقر شدیم.
از راست: حاج خلیل تبریزی، جواد فرزامیان، مهدی قلی رضایی
در اولین شب استقرارمان جواد نیمهشب من را برای نماز شب بیدار کرد. خوابآلود در تاریکی وضو گرفتم. خواب بر من غلبه کرده بود. با همان حال خوابآلودگی به مسجد رفتم و شروع به خواندن نماز کردم. نمیدانستم نماز شب چند رکعت است و من چند رکعت خواندهام.
گاهی در خواندن سوره حمد، چشمهایم بسته میشد. وقتی قنوت گرفتم سایههایی را در اطرافم میدیدم که به رکوع و سجده میروند. از اینکه من هم در جمع آنها هستم حس خوبی داشتم. در آن حین یک نفر آمد و گفت: «برادر قبله را اشتباه ایستادی و 180 درجه مرا چرخاند». از خجالت عرق از پیشانیام جاری شد. به سرعت نمازم را خواندم و به اتاق رفتم. خودم را زیر پتو پنهان کردم. این نماز شب دوران نوجوانی و بیتجربگی من بود.
انتهای پیام/ 131
