گاراژ

«محمدزاده» در بخشی از داستان کوتاه خود آورده است: آنقدر به در گاراژ نزدیک بود که وقتی شاگرد اتوبوس داد می‌زد؛ مسافران اهواز جا نمانند؛ همه صدایش را می‌شنیدند حتی آن‌هایی که میان کرکر قلیان گوش به صدای دل‌نشین و مردانه او داده بودند و رزم رستم و سهراب را از دهان گرمش می‌شنیدند و خون ایرانی و غیرت و مردانگی را در رگ‌های تن‌شان به جوش می‌آورد و وقتی پا به رکاب اتوبوس می‌شدند با همان حال و هوای دلیران ایران زمین که به جنگ تورانیان رفته بودند به مصاف با دشمن بعثی می‌رفتند.

پاسدار شهید «مهدی محمدباقری» در خاطرات خود شرح حال پیدا کردن دوست خویش در بندرعباس را بیان می‌کند.