شب‌زنده‌داری

موسی‌الرضا عبداللهی در خاطرات خود آورده است: پس از پایان فرمایشات میرزا جواد‌آقا تهرانی در جمع رزمندگان، همه به سمت جایگاه هجوم بردند تا از نزدیک به ایشان عرض ادب کرده و توفیق دست‌بوسی این عارف فرزانه را پیدا کنند، اما ایشان در کمال تواضع که نشان از عظمت معنوی ایشان داشت، خم شد و اراده نمود که در برابر چشم حضار، دست تعدادی از رزمندگان را ببوسد.