علی حسن نوری

پوتین هایش را به پا کرد و آماده رفتن شد. انگار دلش خبر از شهادت می داد. میثم را بوسید، دخترش فاطمه را بغل کرد. نمی خواست برود. سپیده سر زده بود که علی حسن در را بست و برای همیشه رفت.