حوا احمدی

در شیرگاه، جایی که نسیم کوهستان با عطر خاک آمیخته است، مراسم وداع با شهید گمنام رنگی از حماسه و اشک به خود گرفت؛ مردمان با دل‌های آکنده از شوق و اندوه، گرداگرد پیکر پاکی ایستادند که بی‌نام، اما پرآوازه بود. صدای نوحه‌ها همچون موجی آرام بر جان‌ها نشست و پرچم‌های سرخ و سبز در باد، یادآور عهدی جاودانه شدند؛ عهدی که خون شهیدان بر زمین نوشتند و امروز در نگاه هر چشم اشکبار دوباره خوانده شد. این وداع، نه پایان که آغاز بود؛ آغازی برای زنده نگه داشتن یاد کسانی که بی‌هیچ نشانی، چراغ راه شدند و در دل تاریخ، نامشان را با نور جاودانگی حک کردند.