به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، پرویز بیگی حبیب آبادی متولد ۱۳۳۳اردستان است. او در سال ۱۳۵۲به استخدام نیروی هوایی ایران درآمد و در سال ۱۳۸۲با درجه سرهنگی بازنشسته شد. نسل انقلاب او را با شعری می شناسند که یکی از نمادهای ادبی هشت سال دفاع مقدس است؛ شعر"غریبانه".
پرویز بیگی حبیب آبادی درباره شعر "یاران چه غریبانه" چنین می گوید: تا سن هشت سالگی به همراه خانواده در آبادان زندگی کردم و خاطره هایی از این دوران را یاد یاد سپردم که برای همیشه با من ماند.
از خرمشهر رفتم و ۲۰سال بعد (سال ۱۳۶۰) که دوبارهبه آبادان و خرمشهر برگشتم خرمشهر در دست دشمن بود ومن نمی توانستم به آن وراد شوم بنابراین دورتراز شهرایستادم و از محله "کوت شیخ" به آن نگاه می کردم و می گریستم.
جرقه شعر"غریبانه" در محله "کوت شیخ "خورد سپس ازخرمشهر بازگشتم و در راه بازگشت تبی شدید برمن عارض شد ؛ در اوج تب و بیماری به شعر "یاران چه غریبانه" رسیدم و درعرض چند ساعت آن را کامل کردم.
برای اولین بارآقای سلحشور آن را درقالب سرود اجرا کرد سپس حسام الدین سراج آن را همراه با موسیقی خواند و بعد از او آقای کویتی پوراجرای جدیدی از آن ارائه داد سپس حاج صادق آهنگران این شعر را خواند و بدین ترتیب شعر همه گیر شد. وحید امیری از جبهه خرمشهر برگشت و خبر آورد که این شعرتوسط رزمنده ها دهان به دهان می گردد.
خوانندگان نسل جدیدی که دوست دارند این غزل را اجرا کنند در انجام این کار کاملا آزادند و می توانند که اجرای تازه ای از آن داشته باشند ومطمئن باشند که هیچ کس مانع کارشان نخواهد شد. غزلی که نزدیک به سه دهه در ذهن و ضمیر مردم ساری و جاری بوده است، به یک اثر ملی تبدل شده و باید آن را آزاد اعلام کرد تا هر خواننده ای بتواند آن را اجرا کند.
