به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع پرس، جشنواره سی و ششم فیلم فجر با اهدای سیمرغهای مختلف به ایستگاه پایانی خود رسید و پرونده یکساله سینمای ایران بسته شد.
هرچند اعتراضات فراوانی به نوع داوری و شکل اجرای آن به برگزارکنندگان این دوره از جشنواره فیلم فجر وارد است، اما دوره سی و ششم ثابت کرد که هنرمندان چند گام از مدیران فرهنگی جلوتر هستند. هر قدر مدیران جشنواره سی و پنجم سعی در نادیده گرفتن فیلمهای ارزشمندی چون «ماجرای نیمروز» و «سیانور» داشتند، در این دوره شاهد رشد چشمگیر فیلمهایی در حوزه دفاع مقدس و مقاومت بودیم.
در این دوره از جشنواره فیلمهای «کامیون»، «امپراطور جهنم» و «به وقت شام» در حوزه سینمای مقاومت، فیلم انیمیشن «فیلشاه» در حوزه سینمای دینی، فیلمهای «بمب»، «تنگه ابوقریب»، «سرو زیر آب» و «ماهورا» در حوزه دفاع مقدس و فیلم دیده نشده «لاتاری» در حوزه سینمای سیاسی و دو مستند «زنانی با گوشوارههای باروتی» و «بانو قدس ایران» در حوزه سینمای مقاومت و انقلاب اسلامی اکران شدند. در مجموع ۱۱ فیلم از ۲۶ فیلم جشنواره در حوزه سینمای استراتژیک قرار داشتند.
نکته مهم اینکه این ۱۱ فیلم به جهت مضمون، تکنیک، داستان هیچ تشابهی به هم نداشتند و هر کدام از این آثار بخشهای ناگفتهای از سینمای دفاع مقدس، انقلاب اسلامی و مقاومت را مورد بررسی قرار داده بودند.
این امر بخصوص در آثار سینمای دفاع مقدس که همواره از نبود داستان و سوژه شعاری رنج میبرند، مشهود بود. جشنواره سی و ششم یکی از نقاط عطف تاریخ سینمای دفاع مقدس محسوب میشود. کسب ۱۷ سیمرغ یکی از ویژگیهای بارز این دوره فیلم فجر است که کمتر تجربه شده بود.
بخصوص اینکه دو سیمرغ بهترین کارگردانی و یک سیمرغ بهترین فیلم از موفقیتهای این سینمای قدر نادیده از سوی مدیران فرهنگی است.
تاریخ دفاع مقدس از همان روزهای اول همواره زیر ترکههای بیمهری قرار داشت و اگر بسیج مردمی نبود مدیران وقت نمیتوانستند کاری از پیش ببرند. در بحث فرهنگی نیز مدیران نشان دادند که نه تنها قدمی در این حوزه برنمیدارند بلکه سنگ اندازی هم میکنند. مدیران فرهنگی این ادعا را در نادیده گرفتن فیلم «لاتاری» اثبات کردند.
سینمای دفاع مقدس نیازمند بسیج مردمی و هنرمندان است. حمایت مردم از آثار ارزشی این دوره از جشنواره فجر راه را برای هنرمندان دیگر به این حوزه باز خواهند کرد. پیشبینیها نشان از این دارد که بخش قابل توجهی از گردش مالی در سینمای ایران متعلق به فیلمهای دفاع مقدس خواهد بود.
سال سی و هفتم سینمای ایران سال امیدوار کنندهای برای افزایش تولیدات دفاع مقدسی است. اگر مدیران فرهنگی به جای دفاع از «به وقت شام» جانب آثار مستهجن و سخیفی چون «عرق سرد» را نگیرند.
انتهای پیام/ 161