به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع پرس، «سید مجتبی علمدار»، فرزند سید رمضان علمدار، سحرگاه یازدهم دیماه سال ۱۳۴۵ مطابق با بیست و یکم رمضان در شهرستان ساری، در خانهای که با عشق به اهل بیت (ع) مزین شده بود، دیده به جهان گشود.
سید مجتبی تحصیلات خود را تا دوران هنرستان در مدارس زادگاهش سپری کرد. ۱۷ سالش بود که به ندای «هل من ناصر ینصرنی» امام خمینی (ره)، لبیک گفت و راهی جبهه شد.
در ادامه بُرشی از کتاب «علمدار» که شامل زندگینامه و خاطرات شهید «سید مجتبی علمدار» است را میخوانید:
«اولین روز دی ماه ۱۳۶۵ بود. به همراه نیروهای گردان مسلم در منطقهی صیداویه، اطراف آبادان، مستقر بودیم. نخلهای بلند این روستا حال و هوای کوفه و غربت امیرالمومنین (ع) را در ذهن تداعی میکرد.
هر روز با نیروهای گروهان جمع میشدیم و زیارت عاشورا میخواندیم. اولین باری که سید مجتبی برای ما مداحی کرد در کنار همین نخلها بود. آرزوی شهادت در میان همه بچهها موج میزد. غروب روز چهارم دی ماه عملیات کربلای ۴ آغاز شد. نیروهای چندین لشکر به خط دشمن نفوذ کردند. گردان ما هم تا پای قایقها رفت و همچنان منتظر دستور حرکت ماند. جزایر عراق در ساحل اروند و خط نیروهای دشمن در شلمچه مورد حمله قرار گرفت. اما دشمن، توسط منافقین از همه مراحل عملیات مطلع بود. دستور عقبنشینی صادر شد. با بازگشت نیروها عملیات به پایان رسید. اما گردان ما همچنان در صیداویه ماند. شبهایی که در این منطقه مستقر بودیم از معنویترین ایام زندگی ما بود. نماز شب بچهها در کنار نخلها هیچگاه از خاطر ما نمیرود.»
راویان: جمعی از دوستان شهید «سید مجتبی علمدار»
انتهای پیام/ 114