گمنامی برای شهرت پرستها دردآور است اگرنه، همه اجرها در گمنامی است

به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع پرس، اگرچه در زمین گمنام هستند، اما در آسمان، در بلندترین معارج جبروتی، میان عرشنشینان کسی از ایشان مشهورتر نیست و آنچنان که در احادیث گفتهاند شأنشان شأن انبیاست.

تقدیر حقیقی جهان در کف مردانی است که پروای نام ندارند. آنان از گمنامی خویش کهفی ساختهاند و در آن پناه گرفتهاند.

کهفی که آنان را از تطاول دهر مصون خواهد داشت. اصحاب کهف خود را از تعلقات رهانده اند و اینچنین، ننگ تعلقات نیز دامان آنان را رها کرده است.

مردان حق اهل شهرت نیستند.

متن  پیش رو بخشی از وصیت نامه شهدایی که از خدا خواستند نه تنها روح بلکه جسم آنها اسمانی شود:

شهید سید مرتضی آوینی

من خیلی دوست داشتم که در این عملیات(خیبر) شهید شوم و جسدم در کنار مفقودین بماند و جنازهام برنگردد. وا... آرزوی دیرینهام نیز همین بوده که اگر شهید بشوم، سرگذشتی از زندگی من و نشانهای از جنازه من و یا هیچ خبری از اینکه زنده یا مرده هستم برنگردد.

شهید مهدی زین الدین
 
 خوش دارم که مجهول و گمنام، به سوی زجردیدگان دنیا بروم، در رنج و شکنجه آنها شرکت کنم، همچون سربازی خاکی در میان انقلابیون آفریقا بجنگم تابه درجه شهادت نایل آیم.
خدایا من آمده ام با همه وجودم،...من چیزی از تو نمی خواهم من سربازی گمنامم، من درویشی سر و پا برهنه ام و هنگامی که چشم از جهان فرو می بندم می خواهم هیچ چیز نداشته باشم.
خوش دارم هیچ کس مرا نشناسد هیچ کس از غمها و دردهایم آگاهی نداشته باشد هیچ کس از راز و نیازهای شبانه ام نفهمد هیچ کس اشکهای سوزانم را در نیمه های شب نبیند هیچ کس به من محبت نکند هیچ کس به من توجه ننماید

شهید مصطفی چمران

من هجده سال در میان شما زندگی کردم. از شما و مسؤولین میخواهم که اگر من شهید شدم، بر سنگ مزارم هیچ گونه اسمی ننویسید، فقط یک سنگ صاف بگذارید.از شما میخواهم که به این وصیتم عمل کنید.

شهید مسعود خردمند

بگذارید پیکر تکه تکه ام، در کربلاهای جنوب و غرب کشور، با بادهایی که بوی رشادت و حماسه آفرینی می دهند به دست امام عصر به خاک سپرده شود. زیرا که اصل روح ماست که به معشوق خود الله می رسد...

شهید مصطفی کاظم زاده

خدایا معبودا دوست دارم مظلوم کشته شوم و در راهت پودر شوم  و اثری از من نماند. این خواهش من اما تو ، تو هر چه خواستی انجام بده.

شهید محمد رضا احمدی

روی سنگ قبر سفیدم با رنگ سرخ فقط این کلمه را بنویسید: بسیجی و بس چرا که می خواهم مثل شهدای گمنام باشم.

شهید غلامرضا صفا

وصیت نمود که بر روی سنگ قبرم با انگشت روی سیمان جز این چیزی ننویسید:

پر کاهی تقدیم به آستان قدس الهی

شهید بهمن درولی

دیگر نمیخواهم زنده بمانم، من محتاج نیست شدنم، من محتاج تو هستم، خدایا! بگو ببارد باران، که کویر شورهزار قلبم سالهاست، که سترون مانده است، من دیگر طاقت دوری از باران را ندارم، خدایا دوست دارم تنهای تنها بیایم ، دوست دارم گمنام گمنام بیایم، دور از هر هویتی، خدایا! اگر بگوئی لیاقت نداری، خواهم گفت:«لیاقت کدامیک از الطاف تو را داشتهام، خدایا دوست دارم سوختن را، فنا شدن را ، از همه جا جاری شدن را، به سوی کمال انقطاع روان شدن را... 

شهید احمدرضا احدی

خدایا! خوش دارم گمنام در کربلای ایران جان دهم و جسدم در کربلای خوزستان بپوسد تا جایی از این زمین را اشغال نکنم.

شهید خدا رحم شمس الدینی

میخواهم مثل مادرم فاطمه زهرا(س) گمنام باشم. میخواهم جسدی نداشته باشم. کسی برایم چلچراغ نگذارد، کسی مراسمی نگیرد.

شهید سیدابراهیم تارا

گریه فقط برای مظلومیت امام حسین (ع) و همه امامان و همه ائمه معصومین و برای شهدای گمنام که هیچ مزاری ندارند گریه کنید و اگر سر مزار من آمدید اول شهدای گمنام و شهدای 72 تن سر مزار آنها بروید و اگر هم وقتی باقی ماند بر سر مزار من بیائید.
 

شهید عماد بزگان

دوست دارم تشنه و گمنام شهید شوم.

شهید یوسف دمیرچلی

خدایا! مگر غیر ازاین است که بدن ما برای مردن آفریده شده؛ پس دوست دارم کهبدنم طوری قطعه قطعه شود و بدنی برای من باقی نماند تا اینکهقسمتی از زمینی را به عنوان قبر اشغال کنم که بعدها بگویند، او درراه خدا کشته شده است. دوست دارم که برای همیشه مفقودالجسدبمانم، مثل خیلی از مفقود الجسدها، مثل بی بی دو عالم، فاطمه – سلامالله علیها- که بعد از گذشت بیش از سیزده قرن هنوز قبری ندارد و مفقود الجسد است.

شهید احمد اسماعیل تبار

بگذارید گمنام باشم کهبه خدا قسم گمنام بودن بهتر است از اینکه فردا افرادی همانند شما وصایایم را شعار قرار دهند و عمل را فراموش کنند، این موجب آزردن روح ما شهدا میشود.

طلبه شهید رضا دهنویان

خوش دارم وقتی که شهید شدم جسد من را پیدا نکنند تا دیگر یک وجب از خاک این دنیا را اشغال نکنم.

انتهای پیام/