به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از یزد، شنیده بودیم قصه ایثار بی پایانشان را، اما روایت جانفشانی‌ها و از خود گذشتگی‌های بانوانی از جنس ایثار و مقاومت که از جان خود گذشته‌اند که قربانیان این بیماری منحوس با غسل و کفن؛ دفن شوند.
آنان همان کسانی هستند که تاکنون در مکتب حوزه به درس و بحث پرداختند و اکنون به صورت گمنام تمام قد در حال امداد‌رسانی و تغسیل اموات کرونایی هستند.
توکل به خدا راهی است برای حفظ آرامشم
بانویی با نام مستعار «کوثر» از حوزویان جهادگر است که کار خدمت‌رسانی برای مقابله با ویروس کرونا را از دوخت ماسک در کارگاه‌های خیریه آغاز کرده است او می‌گوید: بعد از مدتی فکرم درگیر این موضوع شد که کسانی که جانشان را از طریق ویروس کرونا از دست می‌دهند برای انجام واجباتشان چه کاری انجام می شود.
وی که از سال 94 وارد حوزه علمیه حضرت زینب (س) شده و 34 ساله است و سال سوم درسش را می‌گذراند ادامه داد: این کنجکاوی با من بود و چند جایی پیگیر پاسخش شدم و آمادگی خودم را برای کمک‌رسانی در این زمینه به مدیر حوزه اعلام کردم.
بعد از گذراندن دوره‌های آموزشی و توجیهی اکنون بیش از دو ماه است که درگیر این کار هستم؛ اوایل کار باید هر لحظه آماده بودیم که به محض تماس برویم، اما اکنون تیم بندی و شیفت بندی شده‌ایم.
وقتی از وی جویای نگرانی‌اش از واگیری ویروس کرونا می‌شویم، می‌گوید: البته که نگران هستم ولی با توکل به خدا و توسل به اهل بیت سعی در حفظ آرامشم دارم و هر بار که استرس بر من مستولی می‌شود به خودم یادآور می‌شوم که بدون خواست خدا هرگز اتفاقی نمی‌افتد.
این جهادگر ادامه می‌دهد: بین غسل این اموات و دیگر اموات تفاوتی وجود ندارد ولی در واقعیت ماجرا بله تفاوت خیلی هست اینکه این عزیزان چگونه و با چه شرایط جان خود را از دست داده‌اند انسان را دگرگون می‌کند.
وی یادآور می‌شود از وقتی به تغسیل اموات کرونایی مشغول شده‌ام بیشتر به فکر آینده و خدا هستم و به این باور رسیده‌ام که این دنیا هیچ ارزشی ندارد و به قصد قرب الهی به کارها می پردازم.
بانوی حوزوی جهادگر افزود: این نوع کارها ادامه راه دفاع مقدس و راه شهداست؛ البته فقط شرمندگی از شهدا برایمان مانده است.
انتهای پیام/
