به گزارش خبرنگار
دفاع‌پرس از یزد، شهید «عباس میهن‌پرست»، فرزند محمدعلی، در تاریخ ۱۳۴۸/۱/۱ هجری شمسی در خانواده‌ای مستضعف و مذهبی در اردکان پا به عرصه‌ی وجود گذاشت. تولّد او همزمان با عید نوروز شادی عید را بر خانواده دوچندان کرد.
پدر و مادر متدین و ولایی نام برادر رشید امام حسین (علیه السّلام) و علمدار کربلا را برایش انتخاب کردند و او را عباس نامیدند؛ شاید نام‌گذاری علی (ع) برایشان تداعی شد که این کودک نیز قدم در راه ابوالفضل (ع) در یاری دین خواهد گذاشت؛ پس کمر همت به تربیتش بستند.
عباس در ۶ سالگی به مدرسه رفت و دوره‌ی ابتدایی را در دبستان کاتب اردکان و دوره‌ی راهنمایی را در مدرسه‌ی راهنمایی سعدی اردکان تحصیل کرد. سپس، چون علاقه و استعداد فنی داشت، در هنرستان شهید مطهری اردکان ثبت‌نام کرد و در رشته‌ی صنایع فلزی مشغول به تحصیل شد و تا سال دوّم را با موفقیت گذراند.
۹ ساله بود که انقلاب اسلامی ایران به پیروزی رسید. در زمان انقلاب با وجود سن کم همراه پدر و مردم انقلابی شهر در مراسم انقلاب و ضد رژیم پهلوی شرکت می‌کرد و درس آزادگی و ظلم‌ستیزی را فرا می‌گرفت.
او عاشق انقلاب و امام بود. هنرجوی سال اوّل هنرستان بود که ندای امام خمینی (ره) در فراخوانی جوانان به جبهه‌ها، او را بر آن داشت که کلاس و درس و تحصیل را رها کرده و جبهه و سنگر و مبارزه را برگزیند. در بسیج ثبت‌نام کرد و پس از فراگرفتن آموزش نظامی راهی جبهه شد و با رزمندگان اسلام هم‌سنگر شد.
عباس ۴ دفعه به جبهه اعزام شد و مدّت ۱۳ ماه و ۸ روز از عمر گران‌بهای خود را آن هم در اوج نوجوانی و جوانی در راه اسلام و جهاد در جبهه‌ها گذراند و مسئولیت‌های تک‌تیراندازی، کمک آرپیجیزنی و آرپیجیزنی را در گردان‌های مختلف تیپ الغدیر به عهده گرفت.
شهادت برادر بزرگ‌ترش، علی میهن‌پرست، نه‌تنها مانع حضور او در جبهه نشد؛ بلکه او را مصمّم‌تر ساخت.
خانواده‌ی عزیز و بزرگوار میهن‌پرست افتخار تقدیم دو شهید به انقلاب و اسلام را کسب کرده است.
شهید علی میهن‌پرست در تاریخ ۱۳۶۳/۱۲/۲۳ در عملیات بدر شهید شد و رزمنده‌ی رشید اسلام، عباس میهن‌پرست، پس از مدّت‌ها مبارزه با دشمنان اسلام، سرانجام در تاریخ ۱۳۶۵/۱۱/۱۰ در عملیات کربلای ۵ و در منطقه‌ی عملیاتی شلمچه، با پرواز روح بلندش به ملکوت به شهادت رسید و به جنان پر کشید؛ امّا انتقال پیکر مطهرش به علّت آتش پرحجم دشمن و اوضاع بد منطقه به پشت جبهه منتقل میسّر نشد و سال‌ها در بیابان‌های کربلای ایران ماند و علاوه بر افتخار شهادت، مدال پرافتخار شهید مفقود را نیز به گردن آویخت و افتخار دیگری برای خود و خانواده‌اش کسب کرد.
پیکر پاکش پس از ۸ سال دوری از وطن، در تاریخ ۱۳۷۳/۱۲/۵ به‌وسیله‌ی گروه تفحّص شناسایی شد و پس از بازگرداندن به وطن و تشییع باشکوه توسط مردم قدرشناس و شهیدپرور اردکان در بهشت شهدا در کنار برادر شهیدش به خاک سپرده شد.
انتهای پیام/
