به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از کرمان، «مختار تاجیک» در اردیبهشت ماه 1340 در روستای «شاربما» از توابع شهرستان کهنوج به دنیا آمد. مختار تا پایان دوره راهنمایی درس خواند و زمان جنگ حق علیه باطل به جبهه اعزام شد و در لشکر 41 ثارالله حضور فعال داشت و در سال 1363 در منطقه سوسنگرد به شهادت رسید.
در ادامه فرازی از وصیت نامه شهید «مختار تاجیک» را مرور می کنیم.
بسم الله الرحمن الرحیم
«لا تَحسَبَنَّ الَّذينَ قُتِلوا في سَبيلِ اللَّهِ أَمواتًا بَل أَحياءٌ عِندَ رَبِّهِم يُرزَقونَ»
مپندارید آنهایی را که در راه خدا کشته می‌شوند، مرده‌اند؛ بلکه زنده‌اند و در نزد خدا روزی می‌خورند.
با درود بر رهبر کبیر انقلاب، حضرت آیت الله العظمی امام خمینی و با درود بر تمام شهیدان راه حق و آزادی چند کلمه‌ای به عنوان وصیّت‌نامه می‌نویسم.
اوّل از هر چیز باید بگویم که اگر روحانیون نبودند، تا چندین سال دیگر آمریکا و ابر قدرت‌ها بر گردۀ ما سوار می‌شدند و از ما به عنوان یک برده استفاده می‌کردند؛ پس قدر روحانیون را بدانید [و] به هر قیمتی که شده از آنان پشتیبانی کنید.
تا می‌توانید از ارگان‌های انقلابی پشتیبانی کنید؛ چون ضد انقلاب می‌خواهد شما را از یکدیگر جدا کند. تنها چیزی که شما را به پیروزی می‌رساند، حفظ وحدت بوده و هست؛ پس دست از تفرقه و جدایی بردارید.
در این زمان که زمان جنگ است ممکن است در جامعه کمبود‌هایی وجود داشته باشند؛ پس از این کمبودها ناراحت نشوید که خداوند در هر لحظه شما را آزمایش می‌کند.
امّت گرامی! به فرموده‌های امام خمینی عزیز گوش فرا دهید که پیروزی شما در اطاعت از فرموده‌های این مرد کبیر است و به مجالس عمومی، خصوصاً مجالس دعا و قرآن توجه زیاد بکنید و همیشه امام را دعا کنید.
پدر و مادر عزیزم! من در زندگی شما را خیلی ناراحت کرده‌ام و اکنون که در جبهۀ جنگ هستم، قدر شما را فهمیده‌ام.
پدر و مادر عزیز! می‌دانم که سخت است؛ ولی اگر من کشته شدم از شما می‌خواهم که برای من گریه نکنید؛ چون اگر خدا قبول کند، شهید هستم و کسی که شهید می‌شود، تازه اوّل زندگی خود را شروع کرده؛ آن هم در نزد خدا.
و خواهران و برادران عزیز! از تمام شما می‌خواهم که مرا ببخشید. خواهران عزیز! مادر را دلداری دهید و دل او را مانند کوه محکم کنید.
انتهای پیام/
