به گزارش دفاع‌پرس از قم، شهید غلامرضا علی عسگری فرزند عبدالعلی اول دی سال ۱۳۳۱ در روستای ابرجس از توابع بخش کهک قم متولد شد. دوره ابتدایی را در همین روستا طی کرد. زمانی که همراه با خانواده به قم مهاجرت نمود، در دبیرستان شهید صدر ادامه تحصیل داد و موفق به اخذ مدرک دیپلم ریاضی گردید، آنگاه در کنکور سراسری شرکت کرد و به مجتمع آموزش عالی قم راه یافت.
رشته تحصیلی شهید حقوق بود، اما به واسطه درگیری‌های پیش آمده در این مجتمع آموزشی طی سال‌های ۱۳۵۴ تا ۱۳۵۵ و تعطیلی آن، از ادامه تحصیل منصرف شد و دوشادوش جوانان انقلابی در فعالیت‌های ضد رژیم منحوس پهلوی نقش چشمگیری داشت.
همگام با پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی، در راهپیمایی‌ها حضور می‌یافت و در مساجد قم، جلسات تربیتی ویژه نوجوانان تشکیل می‌داد.
با آغاز جنگ تحمیلی، مدتی در گروه چریکی جنگ‌های نامنظم شهید چمران حضور داشت، اما به علت بیماری بالاجبار به قم بازگشت. این شهید بزرگوار با سپاه پاسداران قم نیز همکاری می‌کرد.
شهید علی عسگری با توجه به علاقه و استعدادی که در ایجاد ارتباط به نسل جوان انقلاب و ارتقاء آگاهی این نسل داشت، در امور تربیتی آموزش و پرورش قم استخدام گردید و در سمت مربی پرورشی، از هیچ تلاشی برای انتقال فرهنگ عشق و ایثار و پیشرفت تحصیلی فرزندان این مرزوبوم و رفع مشکلات روحی آنان فروگذار نمی‌کرد.
وی در سال ۶۵ مجدداً عازم جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شد و در مناطق جنگی به امور تبلیغی همت می‌گمارد و نمایشنامه‌های سرگرم کننده جهت رزمندگان لشکر ۱۷ امام علی بن ابی طالب (ع) به اجرا در می‌آورد به طوری که واحد تبلیغات لشکر خواستار ادامه فعالیت این شهید عزیز در امور تبلیغی شد.
شهید علی عسگری، اما عاشقانه به میان رزمندگان رفت و در خط مقدم جهاد در جمع دلاورمردان گردان سیدالشهدا (ع) به عنوان آرپی جی زن به نبرد رو در رو با دشمن پرداخت.
سرانجام در بیست و دوم فروردین سال ۶۶ در عملیات کربلای ۸ در منطقه عملیاتی شلمچه شربت گوارای شهادت نوشید و اینچنین پاداش بندگی مخلصانه خود را دریافت نمود.
شهید علی عسگری در وصیتنامه اش می‌نویسید: خداوند راه عشق را نصیب مردان مطیع ولایت خدا، حضرت رسول (ص)، حضرت علی (ع) و در غیاب ایشان ولایت فقیه نموده است و آنان به چیزی جز شهادت یعنی دریافت رضایت حق راضی نمی‌شوند.
این انقلاب اسلامی بدون هیچ تردیدی در جهت استحکام و اثبات عزت اسلام به پیش رفته و میرود و من، بنده حقیر خدا با تشکر فراوان از او که همیشه سایه لطف و کرامتش را از سرم کوتاه ننموده و اَسرار مرا دانسته و آن را پوشانده، آرزو می‌کنم در این عالم، ثبات قدم عطایم کند و افتخار راز و نیاز و نماز و گفتگو با خودش را از من نگیرد که هر سال این فراق، عذابی سخت است و امیدوارم جوانان با ایجاد تشکیلات قوی و منسجم جان جانان حضرت مهدی علیه السلام را شاد نمایند.
انتهای پیام/
