به گزارش خبرنگار اخبار داخلی دفاع‌پرس، مذاکره با آمریکا یکی از محورهای اصلی برخی سیاسیون در کشور است که با وجود هشدارهای رهبر معظم انقلاب صورت گرفت و به یکی از عبرت‌های سیاسی ملت ایران تبدیل شد.
در ادامه بخش‌هایی از فرمایشات رهبر معظم انقلاب اسلامی درباره مذاکره با آمریکا از نظر مخاطبان گرامی می‌گذرد.
_ اینکه آمریکایی‌های دائم اسم مذاکره را می‌آورند و مذاکره‌ی مستقیم با ایران را ما حاضریم و مانند این حرفها، این جور نیست که آمریکا بخواهد مذاکره کند تا اینکه یک حرف حقّی را قبول کند؛ نه، می‌خواهد مذاکره کند تا یک حرف باطلی را تحمیل کند! اصلاً کار او این جوری است، وَالّا اینکه حالا یک حرف حقی را بشنوند، تصدیق کنند، قبول کنند، این جوری نیست؛ کما اینکه همین آقایان اروپایی‌ها هم در بعضی از جلسات خصوصی که گزارشش را مسوولین ما، مأمورینِ ما به ما می‌دهند، اقرار می‌کنند که حق با ایران است. ما گفتیم که باید اول تحریم‌ها برداشته بشود -چون ما خاطرجمع نیستیم به اینکه آن‌ها وعده بدهند که تا حالا ده‌ها بار به وعده‌هایشان عمل نکرده‌اند و ضدّ وعده عمل کرده‌اند، و حالا هم همین کار را خواهند کرد- لذا بایستی آن‌ها کاری را که ما می‌گوییم اول انجام بدهند تا ما خاطرجمع بشویم که انجام گرفت، بعد ما آنچه تکلیفمان است انجام خواهیم داد؛ این مذاکره‌کنندگان اروپایی گاهی در جلسات خصوصی تصدیق می‌کنند که همین سیاست، درست است و حق با ایران است، اما در مقام تصمیم‌گیری خب تابع آن‌ها هستند و خودشان واقعاً هیچ استقلالی ندارند. آمریکا هم زورگو و تحمیل‌کننده است و مسئله‌اش این است؛ بنابراین پیشنهاد‌هایی هم که می‌کنند، غالباً پیشنهاد‌های متکبّرانه و تحقیرآمیزی است که حتّی قابل نگاه کردن نیست. امیدواریم انشاءالله مسئولین کشور در این زمینه هم کاملاً با چشم باز، با دل محکم، با توکّل به خدا، با ذکر «حَسبُنَا اللهُ وَ نِعمَ الوَکیل» انشاءالله جلو بروند و توفیقات الهی شامل حالشان بشود و ملت را خرسند و خوشحال کنند.
_ فشار حدّاکثری آمریکا شکست خورد. آن احمق قبلی، این سیاست فشار حدّاکثری را برای این طرّاحی کرده و اجرا کرده بود که ایران را در موضع ضعف قرار بدهد تا بعد، ایران به خاطر ضعیف بودن، مجبور بشود، ناچار بشود بیاید پای میز مذاکره، او هم هر چه می‌خواهد خواسته‌های مستکبرانه‌ی خودش را بر ایرانِ ضعیف تحمیل کند؛ هدفش این بود. خب او گم و گور شد و رفت، آن هم با آن افتضاح؛ رفتنش هم رفتن با عافیت نبود، رفتن با افتضاح بود؛ و هم خودش مفتضح شد، هم کشورش را مفتضح کرد، آمریکا را مفتضح کرد و بحمدالله جمهوری اسلامی با قدرت و اقتدار ایستاده و به عزّت الهی، این کشور و این ملّت عزیز است؛ بنابراین بدانند که فشار حدّاکثری اش تا الان شکست خورده، بعد از این هم اگر چنانچه این دولت جدید آمریکا بخواهند فشار حدّاکثری را دنبال کنند، این‌ها هم شکست می‌خورند، این‌ها هم گم و گور می‌شوند می‌روند و ایران اسلامی، با قدرت، با عزّت هر چه بیشتر خواهد ماند. این توصیه‌هایی هم که ما عرض کردیم، موجب می‌شود که انشاءالله روزبه‌روز ایران قوی‌تر بشود.
_ حالا یک عدّه‌ای خیال می‌کنند که اگر با آمریکا تعامل کردیم و اگر آشتی کردیم و رفیق شدیم، اوضاع کشور بهشت برین خواهد شد؛ نه، به قبل از انقلاب نگاه کنید ببینید چه جوری است. به کشور‌هایی که الان با آمریکا قربان صدقه‌ی هم می‌روند نگاه کنید ببینید وضعشان چه جوری است؛ آن وضع اقتصادی‌شان، آن وضع علمی‌شان. در همین منطقه‌ی خودمان هم هستند که من دیگر اسم نمی‌آورم، خودتان می‌دانید؛ البتّه بعد از آن حادثه‌ی انقلاب بزرگ ما هم، آمریکا دست برنداشت. دنبال استمرار همان سلطه‌ی جهنّمی بر کشور ما است؛ نه فقط بر کشور ما، بلکه بر ایران و بر کل منطقه. اینکه بعضی می‌پرسند که خب، فرق آمریکا و فلان کشور اروپایی چیست؟ فرق در همین است. آمریکا، چون سال‌ها اینجا منتفع بوده و استفاده کرده و جا خوش کرده بود، خودش را هم یک قدرت برتر می‌داند، دائم در صدد بازگشت به همان وضعیت گذشته است؛ این، آن چیزی است که ملت ایران را هشیار می‌کند و مراقب می‌کند. البته برخی از دولت‌های خائن منطقه هم به او کمک می‌کنند.
_ اتحاد ملی را حفظ کنید. کشور ما احتیاج به اتحاد دارد؛ اتحاد ملت ایران. ملت ایران در خیلی از امور صدایشان صدای واحد است، خواستشان خواست واحد است، اما مسوولان می‌توانند این را از بین ببرند. هنر مسوولان ما این است که این اتحاد را، این همصدایی را تکه‌تکه کنند، ملت را تکه‌ِتکه کنند، این‌ها را از بین ببرند! مسوولین کشور مراقب باشند که این اتحاد را زیاد کنند. سه قوّه با همدیگر کار کنند و هم‌افزایی کنند؛ مخصوصاً رؤسای سه قوّه. اگر چنانچه این هم‌افزایی، این اتحاد، این همکاری انجام بگیرد، مطمئنّاً این اتحاد ملی روز به‌روز قوی‌تر خواهد شد. خب، مذاکره؛ اختلافاتی وجود دارد، یا ممکن است وجود داشته باشد؛ با مذاکره این اختلافات را حل کنید. مگر شما نمی‌گویید با دنیا مذاکره کنیم؛ خیلی خب، چطور با دنیا می‌شود مذاکره کرد، با عنصر داخلی نمی‌شود مذاکره کرد؟ خب بروید مذاکره کنید، حل کنید. بعضی از حرف‌هایی که آدم این روز‌ها می‌شنود، حرف‌های اختلاف‌افکنی است، حرف‌های وحدت‌آفرین نیست.
_ اینکه آمریکایی‌ها می‌گویند بیایید مذاکره کنیم، مذاکرهشان سر این چیز‌ها است. خواهش می‌کنم همه این را توجّه کنند! البته من این را بار‌ها گفته‌ام، باز هم ناچارم بگویم، چون بعضی‌ها یا متوجّه نمی‌شوند یا وانمود می‌کنند متوجّه نشده‌اند؛ اینکه دشمن می‌گوید بیایید مذاکره کنیم، یعنی اینکه شما بیایید پشت میز مذاکره بنشینید و ما به شما بگوییم باید شما موشک نسازید، شما هم باید قبول کنید؛ اگر قبول کردید که خب پدرتان درآمده؛ یعنی خودتان را بی‌دفاع کرده‌اید؛ اگر قبول نکردید، همین آش است و همین کاسه؛ باز هم دعوا، باز هم تحریم، باز هم تهدید؛ مذاکره یعنی این؛ دلیل اینکه بنده می‌گویم با آمریکا مذاکره نمی‌کنیم، این است که این مذاکره نتیجه ندارد؛ ما با همه جای دنیا غیر از آمریکا و غیر از رژیم جعلی صهیونیست مذاکره می‌کنیم؛ با همه ارتباط داریم، مذاکره می‌کنیم، می‌نشینیم، پا می‌شویم، مشکلی نداریم؛ مسئله‌ی آمریکا این است.
_ گروه‌های مبارز فلسطینی نیز پس از برخی مجاهدت‌های فداکارانه در سال‌های نخست، بتدریج به راه بی‌فرجام مذاکره با اشغالگر و حامیانش کشانده شدند و خطّ سیری را که می‌توانست به تحقّق آرمان فلسطین منتهی شود، رها کردند. مذاکره با آمریکا و دیگر دولت‌های غربی و نیز با مجامع بی‌خاصیّت بین‌المللی، تجربه‌ی تلخ و ناموفّق فلسطین است. نشان دادن شاخه‌ی زیتون در مجمع عمومی سازمان ملل، نتیجه‌ای جز قرارداد خسارت‌بار «اُسلو» نداشت و سرانجام هم به سرنوشت عبرت‌انگیز یاسر عرفات منتهی شد.
_ این‌ها (آمریکا و کشور‌های اروپایی) مذاکره هم که می‌کنند، مذاکرهشان آمیخته‌ی با دغل و فریب‌کاری است؛ این کسانی که پشت میز مذاکره ظاهر می‌شوند، آن جنتلمن‌های پشت میز مذاکره، همان تروریست‌های فرودگاه بغداد هستند، این‌ها همان‌ها هستند؛ تفاوتی نمی‌کنند؛ لباس عوض می‌کنند؛ این دست چدنی است که پوشش مخملی و دستکش مخملی را بیرون می‌آورد و خودش را نشان می‌دهد، وَالّا باطن، همان باطن است؛ هیچ تفاوتی ندارد. این‌ها نمی‌توانند کسانی باشند که انسان به این‌ها اطمینان پیدا کند.
_ خب حالا که ملت ایران این حادثه را شناخت، قدر و قیمت آن را دانست؛ حالا باید چه کار کنیم؟ من در یک کلمه عرض می‌کنم: ملت عزیز ایران باید همّتشان این باشد که قوی بشوند؛ تنها راه در پیش پای ملت ایران عبارت است از قوی شدن؛ باید تلاش کنیم قوی بشویم؛ ما از مذاکره هم ابائی نداریم؛ البته نه با آمریکا، با دیگران؛ امّا نه از موضع ضعف، از موضع قوّت، از موضع قدرت.
انتهای پیام/ 151
