گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس‌ـ رحیم محمدی؛ بیست و هشتم خرداد ۱۴۰۰ مصادف است با برگزاری سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری اسلامی ایران که به همین منظور سوالات متعددی پیرامون انتخابات و داوطلبان این دوره از انتخابات مطرح است؛ بر این اساس، معاونت سیاسی سپاه به‌منظور آگاهی‌بخشی، تعدادی از این سوالات پرتکرار را مطرح کرده و به آن‌ها پاسخ داده است.
البته در مقدمه این سوالات و پاسخ‌ها سردار «یدالله جوانی» معاون سیاسی نمایندگی ولی فقیه در سپاه پاسداران توضیحاتی را به شرح زیر ارائه کرده است:
«انتخابات ۲۸ خرداد ۱۴۰۰ را به دلایل مختلف می‌توان یکی از مهمترین و سرنوشت‌سازترین انتخابات ریاست جمهوری اسلامی از ابتدا تاکنون ارزیابی کرد. انتخابات ۱۴۰۰ در شرایطی برگزار می‌شود که از یک سو نشانه‌های افول قدرت شیطان بزرگ آمریکای جهانخوار بیش از پیش آشکار شده و از سوی دیگر مردم عزیزمان به دلیل مشکلات ناشی از تحریم‌های خارجی و سوءمدیریت‌های داخلی به شدت از وضع موجود ناراضی و گله‌مند هستند.
در این شرایط سخت و دشوار، یک انتخابات پرشور با مشارکت حداکثری و انتخاب اصلح از سوی مردم، تنها راه علاج درد‌های مزمن و مشکلات پیچیده کشور است. پاسداران، بسیجیان، پیشکسوتان عرصه جهاد و شهادت و خانواده‌های محترم آنان، می‌توانند در پرتو بصیرت انقلابی، ضمن حضور پر شور و از سر آگاهی در پای صندوق‌های رای و انتخاب فرد اصلح، دیگران (اقوام و دوستان) را هم به شرکت در انتخابات از باب تواصی به حق، ترغیب کنند.
نیازی به توضیح نیست در شرایطی که دشمنان و جریان ضدانقلاب، از طریق انتخابات به دنبال ضربه زدن به انقلاب اسلامی و کشورمان هستند، ما باید به حکم وظیفه در وسط این میدان با مجاهدت شبانه‌روزی، نقشه‌های دشمنان را خنثی کنیم.
متن حاضر با عنوان «بصیرت در انتخابات ۱۴۰۰» به ۲۲ سوال مهم و پرتکرار در جامعه درباره انتخابات پاسخ می‌دهد. این متن که از سوی همکاران در معاونت سیاسی سپاه تهیه شده، امید است برای شما برادر بزرگوار و خواهر گرامی در انجام این جهاد مقدس یاری کننده و مفید باشد.»
این سوالات و پاسخ‌ها را در ادامه می‌خوانید:
سوال اول: چه جور انتخاباتی می‌تواند حال مردم را خوب و امید به حل مشکلات امروز جامعه را در دل‌ها زیاد کند؟
انتخاباتی می‌تواند حال مردم را خوب و امید به حل مشکلات را زیاد کند که هدف و رویکرد اصلی آن «تغییر وضع موجود» باشد. امروز در جامعه ایران اگر از مردم این سوال پرسیده شود که آیا موافق استمرار وضع موجود یا مشابه آن در مسائل اجرایی و مدیریتی برای چهار سال دیگر هستید یا نه؟ اکثریت قریب به اتفاق خواهند گفت به هیچ وجه راضی به امتداد و تداوم این شرایط نیستند. اما این نظر به تنهایی کافی نیست و باید با حضور در پای صندوق‌های رای «تغییر سبک مدیریت اجرایی» را انتخاب کرد.
امروز کسی نمی‌تواند انبوه و انباشت مشکلات ریز و درشت مردم در حوزه‌های مختلف را که عمدتا ناشی از سوءمدیریت‌ها و ضعف مدیریت‌ها است را انکار کند. همین انباشت مشکلات مطالبه و انگیزه ملی برای تغییر وضعیت را ایجاد کرده است.
حال نکته مهم بعدی این است که بهترین و ثمربخش‌ترین راه برای ایجاد تغییر کدام است؟ آیا قهر با صندوق‌های رای راه تغییر است؟ آیا رفتن به سمت نسخه‌های پیچیده شده از بیرون مرز‌ها برای کشور نظیر نافرمانی مدنی، اعتراضات کف خیابانی و ایجاد اغتشاش و برهم زدن امنیت و آرامش جامعه، راهی است که ما را به تغییر می‌رساند؟ راه مناسب و موثر تغییر به درستی کدام است؟
اگر گفتمان اصلی حاکم بر رفتار سیاسی مردم و جامعه مقوله «تغییر» قرار گرفت، بلافاصله مسالمت‌آمیزترین راه برای تغییر یعنی انتخابات و صندوق‌های رای نیز به اذهان متبادر می‌شود؛ زیرا هم هزینه تغییر در بستر انتخابات کمتر است و هم اثربخشی و امید به تغییر از طریق صندوق‌های رای در نظام جمهوری اسلامی که در مدت ۴۲ سال خود نشان داده است هر رای مردم را امانتدارانه بازخوانی و تعیین‌کننده می‌داند، بیشتر است.
البته در این مقوله با آسیب‌ها و مخاطراتی مواجه هستیم و آن، طمع‌ورزی جریانات و افرادی است که می‌خواهند از بستر رای به تغییر، خودشان را به مردم عرضه و غالب کنند؛ لذا برای رسیدن به این هدف اساسا هم به تطهیر و درستی وسیله و ابزار توجهی ندارند و حاضرند با رقیب‌هراسی، تخریب شخصیت، ترور بنیان‌های ایدئولوژیک نظام اسلامی مورد توجه مردم، دروغ‌پردازی و اغوای رسانه‌ای، پول‌پاشی و خرید رای، فریب و امیدوارسازی دروغین به راهی که آزمون خودش را پس داده و ده‌ها راه درست و نادرست دیگر ره‌زنی رای مردم برای ایجاد تغییر کنند.
باید مراقب کلاهی بود که ممکن است از مسیر تغییر ایجاد شود. آنچه مهم است مردم باید به عنوان بازیگر اصلی صحنه تغییر به قدرت دولت‌ساز و شوراساز و مجلس‌سازِ رای خود باور داشته باشند و آن را به «ثمن بخس» و قیمت مفت از تاثیرگذاری نیاندازند.
مقام معظم رهبری تنها راه یا مهمترین راه‌حل مشکلات کشور را در انتخابات دانسته و می‌فرمایند: «علاج درد‌های مزمن کشور، در پرتو پرشور بودن انتخابات و حضور عمومی مردم و بعد انتخاب اصلح، انتخاب شخصیت مناسب در انتخابات ریاست جمهوری است.»
سوال دوم: آیا شرکت در انتخابات واجب شرعی است یا حق شهروندی؟ اگر شرکت در انتخابات تکلیف است، الزامات آن چیست؟
از منظر آیات قرآن و روایات اسلامی و گفتمان امام راحل و رهبری معظم انقلاب اسلامی امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) انسان موجودی است که سرنوشت فردی و اجتماعی خود را رقم می‌زند. در آیه ۱۱ سوره مبارکه رعد به یک اصل مهم اشاره می‌کند که خداوند سرنوشت اجتماعی و فردی انسان‌ها را به عنوان یک امتیاز و حق بر عهده آنان گذاشته است: «اِنّ الله لایُغّیر ما بقوم حتّی یُغِّیروا ما بِاَنٌفسهُم؛ یعنی خداوند سرنوشت هیچ قوم و ملتی را تغییر نمی‌دهد مگر آن که آنان آنچه را در خودشان است، تغییر دهند!». انتخابات، یعنی مشارکت در تعیین سرنوشت جامعه و لذا از این منظر، شرکت در انتخابات، حقی است که خداوند به انسان عطاء کرده است.
«حق» در این‌گونه امور، یعنی امتیازی که به فردی داده می‌شود و در مقابل آن، تکلیفی برعهده آن فرد قرار می‌گیرد. در واقع، شرکت در انتخابات هم حق انسان و هم تکلیف است که با انجام آن تکلیف، آن حق محقق می‌شود. حق و تکلیف بر خلاف تلاش و تلقی برخی کج‌اندیشان در مقابل هم تعریف نمی‌شوند.
بنابراین شرکت در انتخابات واجب شرعی، برای استیفاء حقی که خداوند برای انسان قائل شده، است. در حقیقت، تکلیف در این مسئله مهم، راه تحقق حق و امتیازی است که انسان دارد، یعنی تعیین سرنوشت اجتماعی؛ امام خمینی (ره) در این‌باره می‌فرماید: «باید اختیار دست مردم باشد. این یک مسئله عقلی است. هر عاقلی این مطلب را قبول دارد که مقدرات هر کسی باید در دست خودش باشد». (صحیفه امام، ج ۴، ص ۴۹۴).
البته ایشان در جای دیگری در مورد واجب شرعی بودن شرکت در انتخابات، یعنی در باره بُعد تکلیفی آن عنوان می‌کند: «امروز شرکت در انتخابات ریاست جمهوری نه فقط یک وظیفه اجتماعی و ملی است، بلکه یک وظیفه شرعی اسلامی و الهی است که شکست در آن شکست جمهوری اسلامی است که حفظ آن بر جمیع مردم از بزرگترین واجبات و فرائض است.»
رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز در این‌باره می‌فرماید: «هم حق و هم تکلیف مردم است که بیایند و سرنوشت کشورشان را به دست خودشان معین کنند؛ زیرا که کشور متعلق به مردم است. مردم باید بیایند و با انتخابات صحیح و آزادانه قانون‌گذارشان را در قوه مقننه معین کنند. مجریان خودشان را با ترتیبی که در قانون معین شده است معین کنند. این حق مردم است و متعلق به آنهاست. اما تکلیف هم هست. این طور نیست که یکی بگوید من نمی‌خواهم از این حقم استفاده کنم، نه سرنوشت نظام بسته‌ی به احقاق و استفاده از این حق است، این تکلیف است، باید همه شرکت کنند».
در بیان دیگری امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) تصریح می‌کند: «شرکت در انتخابات هم حق و هم تکلیف مردم است. مردم حق دارند که سرنوشت کشور را به دست خودشان رقم بزنند». (بیانات رهبر معظم انقلاب، ۱۳۸۴/۳/۱۴)
بر این اساس، شرکت در انتخابات واجب شرعی است و این تکلیف الزاماتی دارد؛ اولا ما در انتخاب آزاد هستیم، اما باید پاسخگوی انتخاب خود باشیم. ثانیا بدانیم که هر کسی را برای مناصب مهم انتخاب کردیم در مواضع و اقدامات او شریک هستیم. درک و فهم این الزامات دقت و مسئولیت‌پذیری ما را در نوع انتخاب‌مان ارتقا می‌دهد. با این نگاه، طبیعی است که عدم شرکت در انتخابات با هر بهانه و توجیهی، گناه محسوب می‌شود و فرد با عدم شرکت در انتخابات خود را از تکلیف و حق مشارکت در تعیین سرنوشت جامعه محروم کرده و مرتکب خطایی راهبردی شده است.
همچنین لازم است به این نکته اشاره شود از آنجا که حفظ نظام اسلامی از سوی امامین انقلاب جزء اعظم واجبات و فرائض قلمداد شده، عدم شرکت در انتخابات به بهانه‌های مختلف، ضمن این که ترک واجب الهی است، ممکن است مشروعیت و مقبولیت نظام اسلامی را نیز به مخاطره بیندازد و مستوجب عِقاب اخروی شود. حتی برای آن دسته از افرادی که تقیدات شرعی ندارند، از آنجا که نیامدن پای صندوق‌های رای باعث طمع‌ورزی دشمنان قسم خورده ملت ایران شده و امنیت و رفاه اجتماعی آن‌ها را با چالش و خطر مواجه می‌کند، تخطی از انجام وظیفه و مسئولیت ملی قلمداد می‌شود.
سوال سوم: چگونه در انتخابات می‌توانیم عامل به امر مهم «تواصی به حق» باشیم؟
تواصی به حق در آیات قرآن به عنوان یکی از عوامل مهم رسیدن به سعادت و خوشبختی معرفی شده است، به صورتی که اگر انسان اهل تواصی به حق نباشد، دچار خسران و زیان در دنیا و آخرت می‌شود. به این امر مهم خداوند در «سوره عصر» چنین تاکید می‌فرمایند: «والعصر (۱) ان الانسان لفی خسر (۲) الا الذین آمنوا و عملوا الصالحات و تواصوا بالحق و تواصوا بالصبر (۳)»؛ تواصی به حق، یعنی خودسازی فردی کافی نیست، بلکه باید به دیگران هم توجه شود تا آن‌ها نیز در مسیر حق قرار گیرند.
تواصی به حق، یعنی انسان برای هدایت دیگران، برای رشد فکری و برای بصیرت دیگران و برای رفع موانع هدایت از مسیر دیگران تلاش کند. تواصی به حق، یعنی در جامعه ایمانی انسان‌ها مکلف هستند به‌صورت شبکه‌ای، منسجم و هدفمند به یاری همدیگر بشتابند و جامعه را به حق و حرکت در مسیر حق سفارش کنند؛ لذا انتخابات در جمهوری اسلامی یکی از صحنه‌های تواصی به حق است.
رهبر معظم انقلاب حضور در پای صندوق‌های رای و توصیه دیگران به انجام این حق و تکلیف الهی را مصداق تواصی به حق می‌دانند. همگان باید در این عرصه با انگیزه الهی و پرتلاش ظاهر شوند؛ زیرا اصل شرکت در انتخابات یک حق است و دعوت مردم مخصوصاً افرادی که دچار شک و تردید هستند، از مصادیق تواصی به حق محسوب می‌شود؛ زیرا عدم شرکت در انتخابات آثار زیان‌باری از نظر فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و امنیتی برای جامعه دارد و کسانی‌که مردم را به عدم شرکت دعوت می‌کنند، چه با گفتار و چه با عملکرد مدیریتی، چه مستقیم و چه غیرمستقیم، در واقع تواصی به باطل می‌کنند.
بنابراین، نیرو‌های انقلابی به صورت هدفمند، عالمانه و هوشمند، لازم است مردم را به شرکت در انتخابات تشویق کرده و آثار و برکات این حضور را برای جامعه مخصوصاً کسانی که دچار تردید هستند، تبیین کنند. از این منظر، نهضت‌های روشنگری و هدایت سیاسی در ایام انتخابات، چون مقدمه انجام یک واجب شرعی است، عملی واجب بوده و از بارزترین مصادیق تواصی به حق محسوب می‌شود.
باید به سراغ مردم رفت، با آن‌ها گفت‌وگو کرد، به سوالات آن‌ها پاسخ داد، شبهات را برطرف کرد، دل‌ها را محکم کرد و نقشه‌های دشمنان را خنثی کرد. این چنین است که انسان مطمئن می‌شود در عرصه مهم انتخابات عامل به تواصی به حق است.
ادامه دارد...
انتهای پیام/ 231
