به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، «تخریب» به معنی ویران کردن و خراب کردن است و متضاد تخریب، آبادسازی و تعمیر است. تخریب واحدی تخصصی رزمی است که موانع میدان مین و تله‌های انفجاری ایجاد شده توسط دشمن را حذف کرده و همچنین با ایجاد موانع جلوی پیش روی دشمن را می‌گیرد.
مهم‌ترین ثمرة فعالیت تخریب، کاهش تعداد شهدا و مجروحین در عملیات‌های شناسایی و یا تهاجمی بوده و همچنین کمک به پیشبرد سریع‌تر و دقیق‌تر عملیات‌های تهاجمی رزمندگان اسلام بوده است.
در شروع جنگ تحمیلی، تیپ محمد رسول‌الله (ص) یک «واحد تخریب» و یا به استعداد یک گروهان تخریب داشت که بعد‌ها به دلیل نیاز جنگ و گسترش یگان‌های نظامی، این تیپ به لشکر تبدیل شد و متناسب با آن نیز گروهان تخریب به «گردان تخریب» ارتقا یافت.
گردان تخریب لشکر، میدان‌های مین، سیم‌های خاردار و سایر موانعی که در خشکی و آب، سد راه پیشروی رزمندگان گردان‌های پیاده لشکر بودند را رفع می‌کرد. این گردان هم چنین پس از عملیات، با ایجاد موانع مین و انسداد مسیر، راه‌های پاتک و نفوذ دشمن را مسدود می‌کرد. این ماموریت‌های مهم و حساس بر اساس نیاز لشکر ۲۷ و جبهه بوذ.
ساختار گردان تخریب چنین بوده است: گردان تخریب لشکر ۲۷ شامل سه گروهان تخریب بنام‌های گروهان امام حسن (ع)، گروهان سید الشهدا (ع) و گروهان قمر بنی هاشم (س) بود و هر گروهان نیز شامل سه دسته عمدتا ۳۰ نفره پیش از عملیات بود که در حین عملیات تعدادی آسمانی شده و مابقی به شهر خود بازمی‌گشتند و مجددا در اعزام‌های بعدی گروهان‌ها بازسازی، سازماندهی شده و آموزش دیده و آماده به کار برای عملیات بعدی می‌شدند.
این گروهان‌ها بعد از آموزش و سازماندهی، به گردان‌های پیاده لشکر ۲۷ برای بازگشایی معبر عملیات مامور می‌شدند و یا برای کاشت میدان مین اقدام می‌کردند. وظیفه این نیروها گشودن مسیر‌هایی بود که با هر شکل و نوعی، مانعی در عملیات‌های رزمندگان ایجاد می‌کردند. خنثی کردن انبوه مین‌های مختلف اهدایی کشور‌های غربی و شرقی به رژیم بعث عراق، مهم‌ترین و حساس‌ترین وظیفه آنان بود. در مرحله دوم، مین کاری و ایجاد موانع، پس از عملیات‌ها برای جلوگیری از نفوذ دشمن، دومین وظیفه مهم تخریبچی‌ها بود.
فرماندهی گردان و معاون اول و معاون دوم، شامل برادران جعفر ربیعی، جعفرجهروتی زاده، حاج منصور رحیمی، شهید محسن دین شعاری، برادر مجید ثابتی و همچنین روحانی جوان گردان حجت الاسلام شیرزاد بود که علاوه بر امامت جماعت گردان تخریب در اردوگاه، نسبت به بیان احکام و امور دینی اقدام می‌کرد و نقش بسزایی در ارتقاء بنیه اعتقادی و روحیه جهادی رزمندگان تخریب داشت. تبلیغات گردان هم امور فرهنگی گردان را دنبال می‌کرد. پیک گردان، وظیفه خبررسانی به بخش‌های مختلف هنگام عملیات را بعهده داشت. واحد تسلیحات، وظیفه تامین سیم چین و سرنیزه و مین و همچنین حسب ضرورت تامین سلاح سبک برای رزم را بعهده داشت. از مین‌ها، «گوجه ای، والمری، ضدتانک» و از سیم خاردارها، «فرشی، حلقوی، کفشکی، پومر» و از ابزار‌های کاری یک تخریبچی می‌توان «سیم چین، سرنیزه، سیخک، شب نما و نوار علامت گذاری» را می‌توان نام برد.
واحد آموزش نظامی، آموزش نظری و عملی نیرو‌های تخریبچی و آماده‌سازی آنان برای اجرای ماموریت در رزم تخصصی را بر عهده داشت و همچنین تخریب پل و دژ یا سازه‌های دشمن نیز توسط این عزیزان صورت می‌گرفت. واحد کارگزینی نیز ثبت اطلاعات نیرو‌های جذب شده و نیز اعلام آمار شهدا و مجروحین و همچنین تنظیم مرخصی آنان را بعهده داشت و تعدادی نیرو‌های آزاد گردان که معمولا از نیرو‌های با سابقه و با تجربه بودند و در شهر خود زندگی می‌کردند هنگامی که متوجه می‌شدند عملیاتی نزدیک است تا صورت گیرد، سریعا خود را به گردان تخریب رسانده و در جا‌هایی که نیاز عملیات بود، وارد عمل می‌شدند.
سختی و حساسیت کار عزیزان تخریبچی لشکر ۲۷ در رویارویی با دشمن، در شرایطی بود که از داشتن هرگونه سنگر و حفاظی محروم بودند و وظایفشان را در دید مستقیم دشمن و در میدان انبوه مین‌های کاشته و تله شده توسط دشمن، در تاریکی شبانه انجام می‌دادند. مهم‌ترین دلیل شهادت یا جانبازی نیرو‌های تخریبچی لشکر، برخورد با مین بود و اغلب جانبازان تخریب، به دلیل رفتن روی مین و یا هنگام خنثی سازی مین، دست، پا یا انگشتان خود را تقدیم انقلاب کرده اند.
گزارش از؛ «سید جواد هاشمی فشارکی»
انتهای پیام/ 112
