به گزارش دفاع‌پرس از اهواز، شهید «رحیم شیخ آزادی» در يكم ارديبهشت 1344، در شهرستان انديمشك به دنيا آمد. پدرش يدالله و مادرش گلی نام داشت. وی تا دوم متوسطه درس خواند سپس به عنوان بسيجی در جبهه حضور يافت.
رحیم، دوم فروردين 1361، در كرخه بر اثر اصابت تركش خمپاره به شهادت رسيد. پيكر او را در روستای قلعه رزه تابعه زادگاهش به خاك سپردند.
سلام بر خانواده عزیزم، اكنون اين آخرين سلام است چون كه وقت حمله فرا رسیده و به جبهه می‌رويم و شايد هم این آخرين وصيت من باشد.
پدر از شما می خواهم كه به برادرها و مادرم و خواهر كوچكم بگوئيد كه در شهادت من گريه نكنند زیرا که با گریه شما دشمنان خوشحال می شوند.
هركس كه از من رنجشی يا كار اشتباهی ديده است از آنها طلب عفو کنید. پدر عزيزم مرا بايد ببخشی كه از تو اجازه نگرفته‌ام يعنی اجازه گرفتم ولی آن موقع كه می خواستم بروم جبهه تو را نديدم و از تو خيلی معذرت می خواهم. ما هم برای حفظ اسلام بايد شهيد بدهيم. به خدا نمی دانم چه بگويم و چه بنويسم و فقط این را درخواست می کنم که مرا ببخشيد.
و اما مادر، از شما يك خواهش دارم كه سعی كنيد به مردم بگوئيد الهی شكر، ماهم يك شهيد داديم و اگر از من چيز بدی ديده ايد مرا بايد ببخشيد. اما برادر گلم از تو خواهش من اين است تا می توانی برای خود يك زندگی اسلامی و فرزندهای انقلابی تربیت کنی براي اينكه این آیندگان دنباله روی ما هستند.
از تو خواهش می كنم مرا ببخشی و اما احمد يك مسئوليت بسيار بزرگ بر دوش تو هست و آن هم اين است كه تا مي توانی نگذار پدر عزيز ما ناراحت بشود و زجر بكشد و يك كار ديگر بايد به برادرها درس مكتبی بدهی و آنها را مكتبی بزرگ كنی.
احمد به خدا آن روز كه تو گفتی نرو نميدانی چقدر خوشحال شدم چرا برای اينكه می دانستم كه شهيد می شوم. قرآن می فرمايد آنها كه در جبهه حق عليه باطل نمی ميرند آخر در خانه يا جای ديگر خواهند مرد و آنهم برای خدا ارزشی است.
انتهای پیام/
