گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس ـ علی شعبان؛ بزرگ‌ترین دغدغه هر پدر و مادری فارغ از تهیه مایحتاج ظاهری فرزندانش در تربیت و پرورش روحی و روانی آنهاست. مساله‌ای که میان هر نحله، تفکر و عقیده‌ای مهم می‌نماید. آنچه که در ایران اسلامی از اهمیت بیشتری برخوردار است همین مساله تربیت است که بیش از سایر کشورها به آن اهمیت داده می‌شود چرا که هنوز در میان مردم ایران خانواده و اصول فکری و عقیدتی اهمیت دارد.
با پررنگ شدن مظاهر جنگ نرم و حمله آشکار و پنهان دشمن به بنیان‌های خانواده جهت رخنه کردن در ذهن نسل‌های آینده و بریدن ارتباط عاطفی، عقلی و حسی آنها با گذشته، والدین بیش از پیش احساس خطر کرده و بیشتر در پی راه و روشی روزآمدتر برای انتقال ارزش‌های ملی و مذهبی خود بوده‌اند؛ از این‌رو مشاهده تناقضات فرهنگی در میان خانواده‌های ایرانی نمود بیشتری یافته است.
در این میان نقش دولت و در کلان‌تر قضیه نقش حکومت در کمک به والدین جهت تقویت مشترکات ملی و مذهبی برای نسل‌های جوان موثر خواهد بود. ایجاد حرکت‌های فرهنگی با تکیه بر مشترکات ملی و مذهبی و ذائقه‌سازی برای نسل جوان به طوری‌که فضای غالب جامعه را به یک فضای مثبت، اصیل و همه‌فهم تبدیل کند از جمله وظایفی است که هر فردی در نهان ذهن خود از حکومت انتظار دارد.
ایجاد حرکت فرنگی «سلام فرمانده» با تکیه بر یک سرود مذهبی که بر یک اشتراک قلبی و عاطفی عمیق و البته اصیل در میان ایرانیان تکیه دارد نمونه فعالیت‌های فرهنگی وحدت‌افزا برای تقویت بنیان‌های فرهگی ملی و مذهبی ملت ایران است که نمونه بارز یک حرکت کم‌هزینهف وحدت‌آفرین و البته موثر برای نسل جوان را عرضه می‌کند.
حرکت‌های اینچنینی به دلیل مردمی بودن از سرعت پخش بالا و مقبولیت حداکثری برخوردارند که کمک مسئولان و فعالان فرهنگی می‌تواند در تقویت آنها نقش مهمی ایفا کند. در این بین سنگ‌اندازی و بهانه‌تراشی و ایرادگیری‌های بنی‌اسراییلی برخی افراد مغرض، زاویه‌دار با دین و حکومت و یا افراد وسواسی در انجام امور فرهنگی هم خود معضلیاست که حضور فعال و ایثارگرانه هنرمندان و شخصیت‌های برجسته را برای حمایت از خواست فرهنگی جامعه می‌طلبد.
قطعا هیچ حرکت فرهنگی خالی از نقصان و اشکال نخواهد بود اما اینکه به بهانه این نقصان و اشکالات اصل حرکت‌های جمعی برای تقویت مبانی فرهنگی مورد هجمه و ایراد قرار گیرد اگر خیانت به نسل جوان نباشد، اوج کج‌فهمی و بی‌سیاستی در مدیریت فرهنگی را از سوی منتقدین نمایش می‌دهد. مدیریت فرهنگی مساله‌ای است که صرفا به حکومت وابسته نیست و تمام شخصیت‌ها، گروه‌ها و افراد موثر در فرهنگ باید نقش خود را به درستی در آن ایفا کنند تا در این میان دوست و دشمن فرهنگ اصیل ایرانی و اسلامی مشخص باشد.
واکنش تند و تحقیرآمیز معاندین ملت که بیشتر از روی استیصال و درماندگی از واکنش نسل جوان و به قولی دهه هشتادی‌ها و دهه نودی‌ها سرچشمه می‌گیرد نشان می‌دهد که در این حوزه چقدر کم‌کاری صورت گرفته و نسل‌های تازه ایرانی چقدر راحت با کوچکترین اقدامی حول محور فرهنگ ایرانی و اسلامی گرد می‌آیند و آنها را جایگزین آموزه‌های غلط غربی می‌کنند.
انتهای پیام/ 112
