گروه استان‌های دفاع‌پرس‌ـ «حمید جهانگیر فیض‌آبادی» پیشکسوت دفاع مقدس؛ خرمشهر، خونین‌ترین نقطهٔ بهشتی دنیاست. خون خرمشهر در رگ‌های سرزمین باستانی ایران، تا همیشهٔ تاریخ جاری است.
خرمشهر را نماد استقامت و پایمردی همهٔ مردم ایران می‌شناسیم. خرمشهر حاصل مقاومت و اتکای به‌نفس ایران واحد، متحد، منسجم و یک‌پارچه است.
خرمشهر را خدا به‌خاطر تبعیت و اطاعت بی‌چون‌و‌چرا از ولایت مطلقهٔ فقیه، در سایهٔ وحدت و انسجام مردم باوفا و قدرشناس ایران اسلامی به آن‌ها هدیه داد.
خرمشهر نماد دستان بی‌سلاح مدافعین، الگوی پایداری و اقتصاد مقاومتی و شعار محقق شدهٔ «ما می‌توانیمِ» رزمندگان غیورش است.
همهٔ غیرت، تعصب، شکوه، ابهت و عشق، یک‌جا در ارادهٔ بلند مدافعین خرمشهر، ظهور و بروز می‌یابد. آن‌جایی که شعار مذبوحانهٔ «جِئْنا ل‍ِنَبْقایِ» پلیدترین و پست‌ترین آدم‌هایِ مورد اعتراض فرشتگان مقرّب الهی را با وعدهٔ «ما می‌توانیمِ» مُلهم از رَشَحات و اشارات حضرت امام (ره) جایگزین کردند و به سردمداران زر و زور و تزویر فهماندند که سلاح مدافعین خرمشهر، موشک و ناو و هواپیمای جنگی و تانک و بمب و نیروی هسته‌ای نیست.
مقاومت خرمشهر ریشه در مکتب و مذهب و ملّیت و ایمان و فرهنگ غنی و غیرت و تلاش همهٔ مردم ایران دارد.
شیعه، سنی، مسیحی، کلیمی و زرتشتی‌هایِ ایرانیِ کرد و ترک و بلوچ و لُر و گیلک و ترکمن و فارس، دست در دستان غیرت هم گذاشتند تا خرمشهر، رنگ اسارت، آوارگی، ویرانی و غربت و غم را نبیند.
و در یوم‌الله سوم خرداد سال ۱۳۶۱، زیر عَلم اتحاد و انسجام همهٔ اقوام ایرانی؛ آزادی، استقلال و میهن‌دوستی را در پناه اعتلای پرچم خوش‌رنگ آسمانیش، جشن بگیرد.
از وجود ناپاک کسانی که مدتی خرمشهر را به بند کشیدند تا ضمیمه ناهمگون خاک‌شان کنند، امروز اثر و آثاری نیست.
بعثی‌های جنایت‌پیشهٔ خبیثی که جز خرابی و خشونت و جنگ و کشتار و ترور و شکنجه و سر بریدن و نفرت و کینه، هنری نداشتند؛ نه تنها به کشورهای همسایه ایران و کویت رحم نکردند، که در قالب پدیدهٔ شوم داعش، حتی به وطن خود نیز رحم نکردند و خاک وطن را آماج تهاجم و حمله و انفجار و آتش و دود و باروت و ویرانی قرار دادند.
وحوشی که مردم هم‌وطن خود را تنها به جرم نپذیرفتنِ عقیدهٔ منحطّ ساخته و پرداختهٔ صهیونیزم، در پناه خدای ساختگی و بیرحم‌شان و پیغمبر دروغینی که مروج خشونت و ترور و تنفر و انتحار و کشت و کشتار بیگناهان است، از دم تیغ تعصب جاهلی خود گذراندند.
خرمشهر را خدا آزاد کرد و تا انتهای تاریخ آن را حفظ خواهد کرد که نویدِ وعده داده شدهٔ قرآنش، «وَ نُرِیدُ أَن نَّمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِینَ» را از بلندای مناره‌های زخمی مسجد خرمشهر به گوش جهانیان رسانیده است.
خرمشهر یکی از رگ‌های جاری حیات کشورمان است. هیچکس نمی‌تواند رگ‌های پیوسته ایران را که در مرزهایش جاریند، از کالبد جان مقدس وطن جدا کند.
خوزستان، ایلام، کردستان، آذربایجان، گلستان، سیستان‌وبلوچستان، هرمزگان و بوشهر، خون در رگ‌های همیشه جاریِ جانِ ایرانند و بس.
انتهای پیام/
