گروه استان‌های دفاع‌پرس‌ـ «غلامرضا بنی‌اسدی» پیشکسوت دفاع مقدس؛ غبارها هزار بار هم که برانگیخته شود باز فرو می‌نشیند. این را تجربه تاریخی می‌دانم برای مردمان همیشه.
باد که به توفان تبدیل شود، بوته‌های کم‌ریشه را از جا می‌کند. درختان سست را فرو می‌اندازد اما از کوه – حداکثر- جز به اندازه غباری نمی‌تواند برگیرد که کوه، ایستادگی را معنایی دقیق و عمیق است. «و الى الجبال کیف نصبت؛ و به کوه‌ها که چگونه در جاى خود نصب گردیده!» کلام خداست تا ما را به این مهم توجه دهد.
باری، کوه‌ها می‌مانند. توفان‌ها آرام می‌گیرند. این فقط حکایت طبیعت نیست که طبع آدمی هم حالی چنین دارد و حال جامعه نیز هم. توفانی که سال پیش برخاست، به اندازه غباری بود و گذشت. در روسری‌ها که پیچید فقط بوته‌های کم‌ریشه را هویدا کرد اما آنان که در ایمان، در تعلق به فرهنگ ملی، از جنس کوه بودند، سرفراز ماندند. حتی غباری هم نه بر آنان نشست و نه از آنان برخاست. در پناه چادر، ماندند و امانت شهدا را امین شدند.
شاید بسیاری ندانند اما نسل دفاع مقدس را هرگز از یاد نمی‌رود که حجاب، را بسان سنگر می‌دیدیم. ناموس وطن را به قیمت جان، حرمت می‌نهادیم. به یاد داریم که شهدا خطاب به دختران و زنان ایران زمین، به همه ایراندخت‌ها، می‌گفتند؛ ما جان‌مان را می‌دهیم تا نسیم هم نتواند چادرت را تکان دهد. شعار هم نبود، واقعا هم جان می‌دادند.
مگر نخوانده‌ایم و نشنیده‌ایم که در فصل اسارت خرمشهر، وقتی لشکریان صدام که به واقع جنود شیطان بودند، جسم بی‌جان دختر هموطن ما را عریان بر دار کردند برای پایین آوردن آن، هفت تفنگدار دریایی، به شهادت رسیدند؟ می‌دانیم که توان رزم هر تفنگدار و ارزش نظامی او معادل چندین نفر رزمنده دیگر است اما اینان، به قیمت جان هفت تن خویش، پیکر دختر ایران را پایین آوردند تا پرچم عزت ایرانی همچنان در اهتزاز باشد.
فقط این نبود. هرجا که خطری دختر ایران را تهدید می‌کرد، مردان ما خاطره می‌ساختند. این رسم جوانمردان ایران است که از دیرباز نسل‌به‌نسل گشته است. امروز هم اگر چه برخی آن را با چالش مواجه کنند اما با فرو نشستن غبار توطئه و تفتن، باز جانمایه مردی و مردانگی خواهد بود.
۲۱ تیرماه که تقویم به نام روز عفاف و حجاب، سند زده است، یادآورِ غیرت ایرانی است که همواره در افزایش خواهد بود. شهدا جلوه پرشکوه این فرهنگ بودند و پیغام‌شان به فرزندان امروز، حرمت‌بانی از عفاف و حجاب است. آن را بسان سنگر دفاع از وطن باید دید. بسان واجب سیاسی که با واجب شرعی و الزام قانونی همراستا شده است باید دید. التزام به آن، هم خواب بیگانگان را بی‌تعبیر می‌گذارد و هم تعبیر زندگی ایرانی را با معرفت غنی می‌کند. چنین باد تقدیر امروز و فرداهای ما ان‌شاالله.
انتهای پیام/
