گروه استان‌های دفاع‌پرس ـ «غلامرضا بنی‌اسدی» پیشکسوت دفاع مقدس؛ اگر عاشورا را از دفاع مقدس بگیریم، چیز چندانی نمی‌ماند. خیلی خوش‌بین باشیم. سهم غیرت ملی – بدون انگیزه‌های دینی و مذهبی در میدان‌داری در برابر دشمن، به ۲۰ درصد هم نمی‌رسد. این یک نگاه ژورنالیستی صرف نیست بلکه تجربه زیستن در جنگ است. آن ۲۰ درصد را هم با ارفاق باید در نظر گرفت.
تلاقی فرهنگ عاشورا و غیرت ملی بود که به توان ما ضریب می‌داد تا ضربت‌های اولیه شبیخون مغول‌وار عراقی‌ها را تاب بیاوریم و با ضربت متقابل انان را زمین‌گیر کنیم. بعد هم با غیرت ایرانی- عاشورایی، زمین اشغال شده را مثل فرشی از زیر پای‌شان کشیدیم و چنان تکاندیم که غباری هم از چکمه‌های منحوس بر آن نماند.
همه دنیا پشت عراق ایستاده بود. ما از همه‌سو در تحریمی سخت گرفتار بودیم. تنها بانکی که از آن وام می‌گرفتیم غیرت بود و تنها قدرتی که پشت ما ایستاده بود عاشورا بود که سنت‌های خدا را در جهاد ما بازنمایی می‌کرد.
ما هر گروه‌مان در جنگ، الگویی از عاشورا می‌گرفتیم. نوجوانان ما به قاسم‌بن‌الحسن، جوانان ما به علی‌اکبر و میان‌سالان ما به عباس و پیران ما به مسلم و حبیب و زهیر نظر داشتند که در دفاع از امام خویش مرگ را هزار بار زیست می‌کردند و هزار بار زادن و در رکاب او به شهادت رسیدن را آرزو می‌کردند.
زیست بوم معرفتی دفاع مقدس بر پهنه کربلا بنا شده بود. کربلایی که یک نقطه به حصر آمده در گوشه‌ای از عراق نبود بلکه تکلیف محتوم و معرفتی همه زمین‌هاست. اتفاقا سرزمینی که آن روز نسبتی تضادآمیز با کربلای حسین داشت خود عراق بود. آنان هیئتی یزیدی داشتند که در کربلا هم تیغ بر گلوی حق می‌کشیدند. ما بودیم که در صف حسین (ع) بودیم. بی‌شمار بودیم در جایگاه هفتاد و سوم فهرست لشکر سیدالشهدا (ع).
تاریخ ایران را هم اگر در ۱۴ قرن، خط به خط بخوانیم درخواهیم یافت که عاشورایی‌ترین فصلش دقیقا همان عصر دفاع مقدس است. زمانی که شهادت را به قرائت حسینی زندگی می‌کردیم. حتی اسارت را هم در ترازی می‌دیدیم که امام سجاد (ع) و حضرت زینب (س) طراحی و تبیین کردند. لذا به یقین می‌توان گفتمان غالب دفاع مقدس را گفتمان عاشورا دانست. گفتمان ملی هم خود را با این معیار تنظیم می‌کرد. بر این منطق بود که رزمندگان ما برای شهادت از هم سبقت می‌گرفتند.
قومی که به ایثار و ترجیح دیگران بر خود نامبردار بودند در عرصه شهادت، «فستبقواالخیرات» را شرحی مجسم بودند. باری، اگر بخواهیم دفاع مقدس را منهای عاشورا بخوانیم، از این کتاب گرانسنگ و قطور جز صفحاتی چند نخواهد ماند. صفحاتی که فقط با عرق ملی و غیرت وطنی تحریر شده باشد. آن هم البته محترم و قهرمانان‌اش بر سرما جای دارند اما باید دانست که مذهب و فرهنگ عاشورا نه تنها دیروز پیشران حفاظت از سرحدات ایران بود که امروز هم حافظ وطن و پیشبرنده کشور در حوزه‌های مختلف است.
در فردای وطن هم کسانی به دفاع، قد خواهند کشید که ریشه در فرهنگ عاشورا داشته باشند. قدرت ملی و اقتدار دفاعی ما عاشورامحور است. دفاع مقدس هم گواهِ همواره گویای این حقیقت است که ایرانی‌های عاشورایی صف‌شکن بودند کسانی که داعیه ملی داشتند در دفاع از ملک و ملت، نقشی به سزا در تاریخ دفاع ندارند...
انتهای پیام/
