به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از سمنان، «عباس حسنی» فرزند «رمضان» بیستم مهر ۱۳۴۴در شهر مجن از توابع شهرستان شاهرود به دنیا آمد. و بیست و دوم بهمن ۱۳۶۴ با سمت امدادگر در فاو عراق بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزار وی در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
فراز‌هایی از وصیت نامه شهید حسنی:
این است وصیت نامه عباس فرزند رمضان که در حال بلوغ و صحت کامل و سلامت عقل به رشته تحریر و تسطیر درآمد. بعد از شهادت به وحدانیت خدا و حقانیت رسولش، هدفم از آمدن به جبهه و پیوستن به صف رزمندگان اسلام جز برای ادای تکلیف و عمل به دستور قرآنی «و قاتلوهم حتى لا تکون فتنه» نبوده است و هدفی جز این ندارم و آمدنم به دیار عاشقان الله به این جهت بوده که بتوانیم راه شهدای عزیزمان را ادامه بدهیم و نگذاریم که سلاح شهدا بر زمین بماند و این نور الهی که بارقه امید مستضعفان جهان است خدای نکرده بی‌فروغ شود، آن وقت است که سرنوشت اسلام در جهان به خطر می‌افتد؛ بنابراین بر همه مسلمین تکلیف است که همگام و همراه با امام عزیزمان به این نبرد مقدس ادامه دهند تا ان‌شاءالله اسلام در تمام گیتی گسترش یابد.
لازم است به دو گروه از مردم سفارش در پیامی داشته باشم؛ ابتدا سفارشم به امت حزب‌الله این است که همچنان استوار و مقاوم در راهی که امام پیش رویمان گذاشته پاینده باشند و هراسی به خود راه ندهند که خداوند وعده نصر و پیروزی را به مؤمنین و صالحین داده است.
و اما به دنیاطلبان و کسانی که هنوز به حقیقت این انقلاب پی نبرده‌اند باید بگویم که آن‌ها سخت در خسران و زیانند و این متاع دنیا قلیل و ناچیز است و عاقبت اهل دنیا فنا و نابودی است. بیایید به دامن اسلام برگردید که خیر و سعادت شما در این است. باز در اینجا به برادران حزب‌الله توصیه و سفارش می‌کنم که اتحاد و انسجام خود را هر چه بیشتر کنند و از تفرقه و تشتت بپرهیزند. از برادران حزب جمهوری اسلامی می‌خواهم که نگذارند راه شهید مظلوم و بی‌رهرو بماند.
وصیتم به خانواده‌ام این است که اسلام عزیز را سرلوحه تمام کار‌ها قرار دهند و از آن فاصله نگیرند و کاری نکنند که رضایت خداوند در آن نباشد و اگر من به فیض شهادت نایل آمدم هرگز بی‌تابی و گریه و زاری نکنید که دشمنان اسلام شاد شوند. هر وقت که به یاد من افتادید، مصائب امام حسین (ع) و اهل بیت او را به یاد آورید و داغ من را تحمل کنید و حقی ندارید که مرا ناکام تلقی کنید، چرا که من به کام خودم که همان رضوان خداست رسیده‌ام.
از مادرم که زحمات زیادی برای من کشیده و هیچ وقت فرزند خوبی برایش نبودم حلالیت می‌طلیم و امیدوارم که مرا مورد عفو و بخشش قرار دهد و از خواهرم نیز می‌خواهم که به یاد زینب کبری (س) شهادت مرا تحمل کند و با حفظ حجاب و وقار اسلامی خود پیام خون شهدا را برساند و اگر من برادر خوبی برایش نبردم مرا ببخشد.
برادرانم! شما نیز هر چه بیشتر با دستورات اسلامی مأنوس شوید که خیر و صلاح شما در این است و هر چه بیشتر در کسب فضایل بکوشید.
انتهای پیام/
